Somewhere down the road ... by Eunice

Dana Denner

Elly Scott

Vanessa Diana

Kevin Cage

ROAD 1

Dana was waiting for Ken to come in the middle of the night. Sinabi ni Ken sa kanya na maghintay sa park dahil ito'y may importanteng sasabihin sa kanya. It was exactly 9:00 in the evening nang tumawag ito pero 12:00am na at wala pa rin ito.

Dana then remembered a thing. She was arguing with Ken yesterday about marriage. They've been together for 3 years already then naisip lang naman ni Dana na siguro'y pwede na silang magpakasal but Ken disagreed. Marami pa daw siyang dapat at gustong gawin at masyado pa ring maaga para sa kanila na magpakasal. Dana was 18 and Ken was 19.

Suddenly, Ken's mom called. "Hello,Dana?"

"Yes,Mom?" said Dana when she answered the phone.

"Nasa'n ka? ... Si Ken kasi.. " ani ni Mrs. Durrant na tila umiiyak.

"Mom? Bakit po? Ano pong nangyari?" ani Dana na nag-aalala na.

"Naaksidente siya habang nagmamaneho..." patuloy na sabi ni Mrs. Durrant pero tila hindi na nakikinig si Dana dahil sa pagkagulat.

Di na muling nakasagot si Dana. 

"Mom!" aniya ng makarating sa ospital. Nadatnan niya roon si Mrs. Durrant na walang tigil sa kakaiyak habang kinakausap si Ken na tila walang malay.

"Doc? Ano po? Kamusta na po kalagayan ni Ken?" aniya habang ang mga luha niya'y tuloy-tuloy na sa pagtulo.

Umiling ang Doctor at sinabing, "I'm sorry, Maraming nawalang dugo sa kanya kaya di na niya nakayanan.”

"Ano?!" sigaw ni Dana."Ano'ng klase kayong doktor? Ano'ng klaseng ospital 'to?" Dana said then kneeled ‘cause of too much emotion.

Pagkatapos ng libing ay inasikaso ni Dana ang kaso sa pulisya. Naroon ang lalaking nagngangalang Henry Scott , ang lalaking sinasabing ang lasing na nagmamaneho ng sasakyang nakabangga sa sasakyang minamaneho ni Ken. Patuloy itong humingi ng tawad kay Dana pero sadyang di siya pinakikinggan nito.

"Patawarin?" aniya sa galit na tono.

"I'm sorry." ani Mr. Scott.

"Magkita na lang tayo sa korte." ani Dana sabay alis.

Sa araw ng paghuhusga sa korte, hindi sumulpot si Mr. Scott. Dahil rito, galit na galit si Dana at ang pamilyang Durrant. Sinasabing tumakas ito sa kulungan noong gabi bago ang araw ng paghuhusga.

ROAD 2

After 2 years..

"Miss, Lasing na po kayo. Tama na.." ani Elly, isang bartender sa isang bar. Lasing na lasing na kasi si Dana ngunit ayaw pa rin nitong tumigil sa kaka-order ng beer.

"Shino ka ba? Wag mo nga akong pakeke-alamanan , Buhay ko 'to okay? At isa pa, hindi pa naman ako lasheng . isang bote pa nga." wika ni Dana na mukhang wala na talaga sa sarili.

"Miss, magsasara na po kami. Miss? Miss?" aniya hanggang sa mapansing nakatulog na ang kaniyang kinakausap.

"Elly, hinatid mo muna yang customer sa kanila, humanap ka ng address niya  sa bag niya." wika ng manager ng naturang bar.

Hinalungkat niya ang bag ni Dana ngunit wala siyang nakitang kahit anong bagay kung saan nakasaad ang address nito. Kaya naman, inangkas na lamang niya ito sa likod niya at sinimulang maglakad pauwi.

"Mahal na mahal pa rin kita. Ano ba yan. Bakit ba di kita makalimutan? bwiset namang buhay 'to. Dalawang taon na ang nakakalipas pero mahal na mahal pa rin kita ..." wika ni Dana nang paulit-ulit habnag nasa likod pa rin siya ni Elly. umiiyak din ito na parang isang bata.

"Eh, may problema ka pala sa pag-ibig kaya ka ganyan. tsk. Mahirap nga yan, sige iiyak mo na lang muna." ani Elly.

Dahil sa pagod, naupo muna si Elly at inihiga muna niya si Dana sa kinahantungan nilang bench sa daan.

"woah.. Cute pala siya,hehe." aniya hanggang sa di na rin niya namamalayang papalapit na ang mukha niya sa mukha ni Dana. "Just like an angel.."

Hanggang sa nagkamalay si Dana. "Hoy. Manyak," aniya sa seryosong tono ng boses.

"Oh? Nagkamalay ka na pala." ani Elly.

"and so? Kung di ako nagising, kung ano na ang gagawin mo sa'kin? Para sabihin ko sa'yo, I'm already taken, .. Forever taken." anito hanggang sa makatulog ulit.

"Hay. Mga babae nga naman.."

"Nasaan ako?" ani Dana nang magising. Napansin niyang nasa ibang lugar siya. Lumabas siya ng kuwarto at doon nakita ang isang babae na tila nagluluto. ang babaeng ito ay di naman katandaan, mahaba ang maitim na buhok nito at may katamtaman ang taas.

"Oh? Gising ka na pala, hija. Marahil ay nagtataka ka kung nasaan ka. Inuwi ka ng anak kong si Elly dito kagabi, lasing na lasing ka kasi at hindi naman niya alam kung saan ka iuuwi. Teka, ayos na ba ang pakiramdam mo?" wika nito.

"Hmm, anak? HEHE. sorry po hindi kasi halatang may anak na kayo ^^ . Hmm, ayos na po ako, salamat po sa anak niyo." sagot niya rito.

"haha. Nambola ka pa bata ka. Halika, kumain ka na." anito.

"Thanks ." nakangiting sabi ni Dana, hindi niya mawari kung bakit magaan ang loob niya rito.

ROAD 3

"Hi Elly." ani Dana nang pumunta sa bar upang dalawin si Elly. Madalas na rin niya itong dinadalaw rito dahil naging magkaibigan na rin sila. Para naging tamabayan na niya ang bar ngunit hindi para maglasing ulit kundi para makipagkita kay Elly.

"Oh? Nandito ka na naman." ani Elly sabay tawa.

"Oh? Ano'ng nagkakatawa?"

"Wala lang. Natutuwa lang ako sa'yo. Bilis nating naging magkaibigan. Ewan ko ba."

"Ewan ko nga rin ba."

Tama, hindi nga nila mawari kung bakit naging magkaibigan sila agad.

Nasa bar na nga lang din lagi si Dana at pinapanood si Elly sa trabaho.

"Uy, ikaw ah.. Bakit ba lagi mo kong pinapanood dito magtrabaho. Crush mo ba ko? Uyy.. aminin.." ani Elly habang papalapit ang mukha niya sa mukha din ni Dana. He was then mesmerized by the beauty of Dana, with her brown eyes, cute lips.. and so Dana was speechless by this time. Hanggang sa natauhan si Elly sa kung ano nang ginagawa niya. "I'm sorry." aniya.

"Hmm... Bakit? Ay nako, kaw 'tong inlove sakin no?" ani Dana habang tumatawa. "aiyeee.. inlove siya sakin."

"Weh? HAHA. As if naman, hinding hindi ako maiinlove sa'yo 'no . NEVER." ani Elly.

"Okay, sabi mo,eh." nawika ni Dana pero parang hindi niya nagustuhan ang sinabi ng kaibigan.

"Dana." wika ng isang lalaking kararating lamang. Mukhang ang pakay nito ay si Dana at hindi maiikakailang napakagwapo nito. 

"Ang gwapo oh," "Naku, ang gwapo naman niya." wika ng mga babaeng nasa bar ng makita ang lalaki.

"uy, ang gwapo niyan, ah. Sino 'yan? Boyfriend mo?" wika ni Elly kay Dana. Mukhang bigla na lang nagbago ang mood nito."

"Hi Dana." wika ng lalaki sabay halik sa pisngi ni Dana. 

Sumama ang tingin ni Elly dito.

"Oh, Kevin by the way, he is Elly, my friend. Elly he's Kevin, a friend." ani Dana.

"Nice to meet you, Elly." ani Kevin at saka nakipagkamay.

"Oh, nice meeting you too." sagot na lamang ni Elly.

"Dana, Shall we go? Pinasundo ka nga pala ni Daddy mo sakin" ani Kevin.

"Ah, kaya pala. Hmm.. Sige sige tara na." 

Umalis na sila Dana at Kevin habang naiwan doon si Elly.

"Ay sows, di man lang nagpaalam. Leche, Sino kaya yung lalaking 'yon? Boyfriend kaya niya.. Hahay. Ano ka ba, Elly?" sabay tapik sa sariling pisngi. "Wala ka nang pake, kung boyfriend nga niya." Wala nga ba akong pake?

"Mukhang masaya ka kasama yung guy na 'yon,ah." wika ni Kevin habang nagmamaneho.

"Ah, si Elly? Oo, of course he's my friend,eh." ani Dana.

"then how did you met him?" 

"Nakilala ko siya sa bar ding 'yon. Tinulungan niya ko noon, hmm, kasi naglasing ako,then siya nag-asikaso sakin katulong ang mommy niya,then ayun, naging friends na kami after that lagi na ko nakatambay sa bar na 'yon. Ewan ko ba, it seems like we're friends for a long time na sa sobrang closeness namin." ani Dana, di niya na namamalayang pahaba na nang pahaba ang kuwento niyang 'yon.

"That's good. you're moving on..letting go of the past.. letting go of hi-."

"Stop it. You know, I can't let go of the past.. I can't let go of him." ani Dana sa seryosong tono ng boses.

"Hello,Dana?" Elly called Dana for a dinner that will be held at their house. Reunion kasi ng Scott family.

"Oh, you're here." Ani Elly nang dumating si Dana. Dana saw Scott's damily, mga pinsan, mga tita at tito nito. Niyaya siyang umupo ni Elly sa table kung saan naroon ang mga pinsang ka-close ni Elly, maiingay ang mga ito at nagdadaldalan hanggang sa mapansin na siya ng mga ito. "Oh,Elly, Your girlfriend?" sabi ng isa.

"Ah, hindi." sabay na sabi ng dalawa.

Elly laughed then inakabayan si Dana. "Kaibigan ko lang 'to mga 'tol."

"A friend, is that all we ever be?" wika ng isa pa sabay inom ng alak.

"Psst. Joe, ano ba?" seryosong nawika ni Elly, tila galit ito sa pinsan. 

"Pasensya ka na sa pinsan ko." ani Elly habang naglalakad-lakad sila ni Dana.

"Okay lang. Ano ka ba, Totoo naman eh, magkaibigan lang tayo, kaw na rin nagsabi na never ka maiinlove sakin, tama?" aniya.

Elly didn't replied instead, he held Dana's hands."Tara, balik na tayo, 'don."

Dana came to the thought, Bakit kaya di niya sinagot yung tanong ko? Hm, pero okay na rin, yung paghawak niya sa kamay ko, I'l take it as an answer. :D

Chapter 4

"wOAAAAhhhh ..!! What the hell?!" kumakanta si Dana habang nasa C.R. Kinakanta niya ang kantang What the hell ng idolo niyang si Avril Lavigne. hehe.

"'Nak, ano ba yang kinakanta ni Dana? Bakit ganyan ang lyrics?" ani ina ni Scott.

"Eh, 'Ma ganyan po talaga, hayaan niyo na lang siya. Trip niya 'yun,eh." ani Scott sabay akbay sa kanyang mama.

"'Ma, sorry po." ani Dana nang makalabas na sa banyo.

"Oh, It's okay Darling. Pinasaya mo naman ako sa pagtawag sakin ng 'ma,eh." ani ng ina habang pnipisil-pisil pa ang pisngi ni Dana.

"Huh? MA? Huh? Bakit? ano'ng nangyayari??!!" ani Scott na tila naguguluhan sa mga nangyayari.

"Sorry!Sorry! di ko sinasadya! " ani Dana na napaluhod sa sobrang kahihiyan.

"Di ka ba uuwi sa inyo?" ani Elly.

"Hmm, wala namang naghahanap sakin,eh. Si Papa busy sa trabaho, si Mama hm.. matagal nang wala."

"Wala?" ani Elly, napansin din niyang malungkot ang mga mata ni Dana habang nagkukuwento.

""She died when I was 8 years old."

"Ah, sorry." ang tanging nasabi ni Elly.

"sus. ano ka ba, okay lang. Teka, alam mo bang sayo ko lang nasasabi ang mga bagay na ito? Kahit kay Ken, di ko masabi 'to. Hmm, siguro kasi ayokong makita niya ang soft side ko, ayoko kasing makakita siya ng negative thing sakin kasi mahal na mahal ko siya at natakot akong mawala siya sakin. pero kahit ganun pala ang ginawa ko, mawawala pa rin siya sakin..." Dana started to cry. "Mawawala rin pala siya... mamamatay pala siya ng ganun kaaga. It kills me 'cause I love him so much."

"Ken is your past boyfriend?" Elly felt pity on her. Masakit nga naman mawalan ng mga minamahal sa buhay. Lalong lalo na ang tanggapin na hindi na sila muling babalik dahil namatay na sila. Awang'awa siya ngayon kay Dana ngunit wala siyang kung anong maisip na puwedeng gaiwn para icomfort ito.

Elly hugged Dana. "Wala kong maisip na kahit anong puwedeng gawin para mapagaan ko ang loob mo, pero I'll just promise you one thing, From now on, I'll be your crying shoulder and will never leave you. I'll always be by your side. Asahan mo 'yan."

This day was also the Death anniversary of Ken. Binisita nila ang puntod ni Ken.

"Ken, you know, I still love you, I just can't get over you.. Mahal na mahal pa rin kita... Can you just give me a sign, kung titigil na ba ko sa pagmamahal kong ito sayo? pero kung ako pa rin ang masusunod, i want to hold on." 

Elly hugged her again." Dana, that's enough. It hurts me , pag nakikita kitang nasasaktan, hindi ko alamkung bakit pero please, tama na? Just love somebeody else...

" he then looked at her eyes. Elly kissed Dana gently that caused them to close their eyes. Love me.

ROAD 5

Kumawala si Dana sa halik na iyon. She was then thoughtless why did that happen. Nawala siya sa sarili niya ng mga sandali ding iyon.

"I'm sorry Elly cause this isn't right. Hindi talaga ito puwede. Mali 'tong ginawa natin, maling-mali. I still.. i still love him so why would I do this such thing? Argghh..." wika nya habang umiyak na rin.

"Dana, let me explain.." nais ni Elly ipaliwanag kay Dana kung ano talagang nangyayari, pansin niyang nahihirapan ito.

"Stop this, Let's stop this damn thing,Elly..I can't love you, I must not love you.. and also because masasaktan lang kita. Mahal ko pa rin si Ken kaya patuloy lang kitang masasaktan kung ipagpapatuloy natin 'to."

"Please! Don't act like you're getting insane."

"What?"

"Let me tell you this, He's dead, and its two years ago, so you have to get over him na. Hindi na siya babalik, wala nang saysay 'yang pagmamahal mo sa kanya."

"Stop it! Don't ever tell me those words again. I know, he will never come back to me again but then this love of mine.. i can't give this to anyone but him."

Elly embraced her. "Dana, please stop this."

"Let's end it here, Elly. I don't want to see you anymore. Goodbye." said Dana then left she left Elly.

GOODBYE, that word, Elly felt hurt hearing it. It feels like hell for him to not see Dana anymore. How could this happen.

"oh,P're? Day-off mo ngayon ah? Ano'ng ginagawa mo dito?" ani katrabaho ni Elly.

Pumunta si Elly sa bar pero hindi para magtrabaho kundi para mapawi ang problema sa pamamagitan ng pag-inom ng alak. 

"alam mo p're, sana di ko na lang siya nakilala. edi, sana di ako nasasaktan ng ganito ngayon? Sana okay ako ngayon.. kasi alam mo, ang sakit,eh. Matagal ko ng di naramdaman 'tong sakit... pero naulit ng dahil sa kanya. Ayoko na.."

"ayaw mo na kamo? eh, ganyan din kaya yung sinabi mo nung iniwan ka ni Vanessa." bigla siyang tiningnan ng masama ni Elly. "Uy, ano'ng klaseng tingin 'yan?" 

"Pero tama ka p're eh.." sabay inom ng alak. "Tama ka, sinabi ko na 'to dati.. pero bakit? bakit ganun?"

"alam mo p're .. di mo masasabing hindi ka na muling masasaktan, dahil 'pag nagmamahal ka.. masasaktan ka talaga. Hindi mo masasabing nagmamahal ka kung di ka nasasaktan."

"Dana, do you still love my son?" wika ng ina ni Ken.

"Tita.." aniya saka lumapit dito. "I still do, and forever na po 'yon."

"Hija, there's no such thing as forever."

"Tita?"

"Everything has its end and in every end, there's a beginning. Bago mamatay si Ken, nangako ako sa kanyang sisiguraduhin kong magiging masaya ka pa rin kahit wala na siya. Alam mo bang bago siya mawalan ng hininga ay hiniling niya sakin na ipangako ko sa kanya ang bagay na iyon." 

"Ngayon ko lang po 'yan nalaman tita.."

"Ngayon ko lang din nasabi sa'yo dahil ang akala ko naka-move on ka na pero ngayon nandito ka at kitang-kita sa mga mata mo ang lungkot."

"Actually tita, it's not because of Ken.."

"So there is somebody?"

"Yeah."

"That's good. You’re on your steps on moving on. 'Yan din naman ang gusto ni Ken, ang magmahal ka ulit."

"But I refused to love him."

"Hija, no matter what reason is that, i advice you, don't let go of that person. Just think of this, sa dinami-dami ng mga tao sa mundo, mahirap humanap ng magmamahal sayo at maging ng mamahalin mo rin. Kaya naman, hanggang nariyan pa siya, wag mo ng pakawalan."

"Should I go back to him?"

"Of course!"

"Thanks Tita.." ..suot na niya ang ngiti sa kanyang mga labi. "Pero paano 'pag ayaw na niya?"

"If he loves you, then he'll accept you again. Just explain the reason to him then i'm sure he will understand."

"Thanks tita, kaya mahal na mahal ko po kayo,eh." she said then she gave her a hug.

"I love you too,hija.."

ROAD  6

"Vanessa Diana, iiwan na ang showbiz?" ito ang usap-usapan sa radyo maging sa mga telebisyon at radyo. Isa lamang si Vanessa sa mga sikat na artista ngayon kaya naman nagulat ang marami nang sabihin nito sa isang interview na iiwanan na niya ang showbiz.

Para kay Vanessa, buhay niya ang showbiz. Kilala rin kasing mga artista ang kaniyang mga magulang at sumunod lang siya sa mga yakap nito. Napabayaan na rin niya ang ilang mga bagay nang dahil dito, tulad ng kaniyang lovelife. Dati na siyang nagmahal ngunit kinailangan niyang iwan ang taong iyon dahil sa pinapili siya nito, siya o ang showbiz. 

"Vanessa .." nawika ni Elly nang mapanood sa telebisyon ang balita ukol kay Vanessa.

2 years ago..

"I love you, Elly." wika ni Vanessa sabay halik sa labi ni Elly. 

"I love you more.. Alam mo Vanessa, what if mag-date tayo ngayon? Punta tayong Tagaytay ..hm. tapos mag-mall ka, shopping! tapos kain tayo sa isang restaurant, at this time, sa mamahalin .." ani Elly sabay ngiti. "... Ako ang magbabayad sa lahat ng gagastusin natin, wag kang mag-alala. I just want to spend my time with you.."

"Ikaw ang gagastos? Pero.. alam ko namang .."

"Stop it. Ako ang lalaki kaya ako dapat ang gumastos , wag ka nang makipag-away na naman tungkol sa sino ang gagastos, this time, please? pagbigyan mo ko?"

"It's not that .." biglang naiba ang aura .

"And then what's the problem?"

"Nothing. Nothing." ani Vanessa sabay yakap kay Elly.

(A/N (Author’s Note) : Guys, sorry. Aish. Na-disaapoint ako sa sinulat kong ito. Daming typo errors tapos sobrang ma-drama pa. Sorry guys, really. Pero ganito pala yung isinulat ko, may mga nagbasa pa rin. Thank you, LOBP readers! Di bale, babawi ako, pagagandahin ko na siya ^______^ I’ll try my very best! )

Elly’s POV

Si Vanessa, siya ang first love ko. Sa totoo lang, kababata ko iyan. Oh? Bakit mukhang ayaw niyo maniwala? O_______O Pero totoo ‘yon.

Simula din nung mga bata pa lang kami, mahilig na yan mag-inarte, este… umarte ^____^  kaya naman isang araw, may biglang nakapansin sa kanya. Pero sabagay, maganda naman din kasi si Dana, tsaka talented din kaya sino ba namang di din makakapansin sa kanya.

Kaya ayun, kinuha siya nung talent agency. Di naglaon, lumalabas na siya sa mga comercial hanggang sa may mga sariling teleserye na siya.

Naisip ko nga noon, ang hirap na niyang abutin. Parang ang taas taas na niya, samantalang ako eto pa rin walang pinagbago. Ako pa rin yung kilala niyang Ellyn a mahirap lang.

Pero kahit ganoon, hindi kami nawalan ng time para sa isa’t isa. Pilit kaming nagtatago sa press para magkasama *u* Hanggang sa inamin ko na sa kanya yung tunay kong nararamdaman for her. And yun .. sinagot niya ko which is sobrang knatuwa ko that time but sobrang ikinasawi naman ng puso ko nung naghiwalay kami. Pinapili ko kasi siya kung ako o yung career niya. I know hindi tama yung ginawa ko, pero still walang alinlangan kasi niyang sinagot na mas pinipili niya ang career niya. What I expect kasi is, yung tipong makikiusap pa siya sakin pero wala, eh.. Kaya..

Ang sakit. Sobra.

Oo, aaminin ko mahal ko pa siya pero hindi na tulad ng dati. Because the time I met Dana, nakamove-on na ko kahit papano. Pero bakit ganun? Nag-assume lang yata ko na mahal din niya ko, yun pala , hindi kasi mahal pa niya yun ex niyang namatay niya, pero hindi ko din naman siya masisisi.

Hay. Ang complicated ng buhay naming, right? Kung sino dapat sisihin??

Yung AUTHOR! Haha! Joooooke lang! PEACE ^_____^V

Dana’s POV

Mahal ko pa si Ken. Pero sa tingin ko, hindi na yung tipong MAHAL NA MAHAL. Kasi mahal ko na si Elly, eh. Psh! Quiet lang kayo readers.. isusurprise ko siya mamaya!

Matawagan na nga iyon..

*riiiiiiiing! Riiiiiing!*

Aba, bakit naman kaya ang bagal sagutin? >__

“Hello?” sa wakas! Sinagot na rin.

“Hoy. Elly. Kita tayo sa McDo sa bayan. Now na. Nandito na ko. Bilis!” haha! Sabay in-endcall ko na.

Oo, narito na nga ko sa Mcdo. Excited ako, eh :P Di na kasi ako mapakali sa bahay. Namimiss ko na din siya. Tsaka, magpapalibre na din ako sa kanya.

Alter 5 mins.. Nandito na din siya. Wow! Ang bilis!

“Oh, Dana. Bakit mo ko pinatawag dito?”

“Manlibre ka. Nagugutom na ko,eh.“

 “Huh? Eh... wala akong pera.“

“Psh. Lagi naman, eh. O sige, ako na manlilibre.” Psh. Poor talaga niya,pero kahit ganyan yan.. mal ko iyan ^____^ Oo na, ako na paulit-ulit. Eh, sa mahal ko eh. Inulit ulit?? XD

Umorder na ko sumunod naman siya para kunin yung mga inorder namin.

”Sorry ha. Wala talaga kong pera.”

“What’s new?” taray ko ba?? Haha.

Di na lang siya umimik. Siguro nahiya na.

“Elly. Actually, ako dapat ang mag-sorry. Sorry sa inasal ko.”

“Wala yun. Wag mo ng isipin yun.”

“Elly. Let’s start anew.” Sabi ko. Oo, ito yung napag-isipan ko kagabi. Gusto ko na kalimutan lahat ng nangyari sa past, maging si Ken gusto ko na makalimutan and gusto ko magsimula ng bago with Elly.

ROAD 7

“What do you mean?”

“Gusto ko na kalimutan lahat ng nangyari sa past, maging si Ken gusto ko na makalimutan and gusto ko magsimula ng bago with you, Elly”

“Ah. Yun ba.” Wow. Ang bilis niya ma-gets.

“Okay. Ganito,Kunwari di pa tayo magkakilala. Lalabas ako, ah tapos mapapadaan sa puwestong ito.”

Natawa naman ako sa sinabi niya, pero mukhang gagawin nga niya.

Tumayo na siya at lumabas, tapos pagkapasok niya nagtama ang tingin namin sa isa’t isa.

Ang bilis ng tibok na puso ko, tama ako. Mahal ko nga si Elly.

Lumakad na siya papunta sa puwesto ko.

“Hi, Miss. Mukhang wala kang kasama ah? Puwede maki-join sayo? ^_______^“ Ang lapad pa nga ng ngiti niya nung sinabi niya ‚’yon.

“Oh, sure.“ Grabe, sa loob loob ko tawang tawa na ko. Mukhang marami na rin nakakapansin sa mga pinaggagagawa namin.

“So, would you mind if I ask what your name is?“ sabi niya habang nakatitig pa rin sa mga mata ko.

“I’m Dana. Dana Denner. And you?”

“Elly Scott ;)” nag-wink pa talaga siya. Pa-cute pa. whew!

At ipinagpatuloy namin ang pagpapakilala sa isa’t isa. Nakakatuwa talagang kasama si Elly. Sobrang gaan ng loob ko sa kanya. Sa point na ito, gusto ko na tuloy isipin na sana nga kami na nga hanggang sa huli. Kasi feeling ko hinding hindi ako malulungkot kapag siya kasama ko, hinding hindi rin ako masasaktan.

Elly’s POV

I like her idea to start a new. Ako din, gusto ko na din kalimutan ang lahat. Maging si Vanessa, gusto ko ng kalimutan. Mahal ko na nga si Dana. And I will do everything to make her fall for me. Even more. Kasi, kahit papano alam ko, hindi ko pa rin mapapantayan ang ex niya sa puso niya.

Funny, right? Ganiyan talaga pag nagmamahal eh.

Inihatid ko narin siya hanggang sa bahay nila.

“Thank you, Elly.”

“You’re welcome, Dana.”

Papasok na sana siya sa loob pero pinigilan ko siya.

“Wait, Dana.”

I kissed her on her cheeks.

Pansin kong namula siya. Ang cute niya talaga.

“Lalo tuloy ako na-i-in love sa’yo.” I whispered.

“Ako din, mukhang lalo na din akong na-i-in-love sayo.” Wika niya sabay pasok agad sa loob.

Narinig pala niya sinabi ko.

(A/N: Ay, hindi! Hindi! Kaya nga nagreply sayo ng ganun diba?)

Author, will you please shut up??

(A/N: Okay. Sorry -____________-)

Dana’s POV

Marahang hinaplos ni Raffy ang mukha ni Lexy.

“Buti nalang talaga lumayas ako.” Sambit nito. “Kasi kung hindi ko ginawa yun, hindi kita mahahawakan ng ganito.” At bumaba ang mga labi ni Raffy sa malalambot na labi ni Lexy ng magsalita ulit ito.

“I love you Lexy...”

Napangiti naman si Lexy at sumagot. “Love you too Raffy!” saka hinalikang muli ang kasintahan.

***END***

“Wow! I soooooooooo love this story!” nasambit ko na lang bigla habang narito ko sa opisina.

Binabasa ko kasi yung sinulat na story ni Liyam Julian under LOVE OUR BLOG POST. Naku naku, ang ganda talaga! Kaya basahin niyo ah ^______^ Like niyo lang page nila sa facebook or hanapin niyo lang din sila sa wattpad :D

(A/N: Thank you, Dana sa pag-plug! Haha!)

No problem, author!

“Dana, okay ka lang ba? May problema ba?“ sabi ni Kevin. Naku, narinig niya yata yung sigaw ko. Eh? Malamang.. narinig. Sigaw nga eh xD

Boss ko nga pala si Kevin dito sa kumpanya niya. Matagal na rin ako nagta-trabaho dito bilang accountant.

“S-sorry, Sir.”

“Ah, sige okay lang. At diba, sabi ko sayo okay lang naman kahit wag mo kong tawaging Sir.” Hm, ganyan talaga si Kevin, sobrang bait niya sa’kin at sa totoo lang, hindi ko alam kung bakit.

“Eh, Sir. We’re here at your office.” Sabi ko nalang.

“Psh.. iyan na naman sila. Bakit pa kasi hindi pa nag-aaminan ‘yang dalawang iyan?” – Chismosa 1

“Oo nga, eh. Bagay naman sila, tsaka halata namang gusto nila isa’t isa.” Chismosa 2

‘Wag niyo na lang siguro sila pansinin. Masanay na kayo diyan sa mga chismosang ‘yan. Naku, naku. Sanay na ako diyan sa mga iyan.

Well, sige aaminin ko. Di naman ako manhid para hindi mapansin na may gusto sakin si Kevin. Ang totoo niyan, nanligaw na siya sakin dati , at pumayag ako pero di naglaon, sinabi ko sa kanya na ayoko na siyang paasahin pa dahil nung time na yun, sobrang mahal ko pa talaga si Ken.

Ken. Ken. Oha??! Naka-move on na talaga ko. Hindi na kasi ako nalulungkot tuwing nababanggit ko ang name niya. Ang SAYA! :DD

Kevin’s POV

Akalain niyong may POV din ako?? Haha. ^__________^

Ang kulit talaga ni Dana. Sir Sir pa. Para namang hindi kami magkaibigan niyan. Pagiging magkaibigan na nga lang ang pinaghahawakan ko, ayaw pa niya -____-

Mahal ko si Dana. Obvious ba? Well, kaso ang alam ko wala na talaga kong pag-asang mahalin niya rin. Lalo na’t may dumating na Elly sa buhay niya.

Hindi ako bitter dahil hindi ako ampalaya :P Pagbigyan niyo na, minsan lang naman mag-joke yung tao,eh. X(

Masaya na rin ako para sa kanya dahil halata namang naka-move on na siya simula ng makilala niya si Elly. Aww. Kumokorni talaga pag nagmamahal noh? At nagiging tanga din.

Hay.  Kailan kaya dadating yung babaeng mamahalin ko at masusuklian din yung pagmamahal na iyon?

Nandito ako sa coffee shop. Actually, kinakausap ko kayo habang papunta ko dito. Sa tapat lang din naman ito ng opisina namin. Naka-order na rin ako ng di niyo namamalayan :P

Hmm.. basa basa din ng diyaryo. Hay. Ang boring. Tagal naman nitong lunch break. Bakit ba ang tagal ng isang oras pag break? Makabalik na nga lang sa opisina, kaysa naman tumunganga lang ako ditto

“Oops. Sorry.” Sabi nung babaeng nakabangga ko. Naka-shades siya kaya di ko gaano Makita mukha niya or kung ano ang itsura niya. Pero, mukhang maganda.

“It’s okay, Miss.”

“H-hmm..”

“Are you busy? Would you mind if I ask for some of your time?”

Ow, Some of my time daw. Sige na nga, wala din naman talaga ko gagawin. Konti lang trabaho ko sa opisina ngayong araw ^__^

“Sure.”

ROAD 8

“Thanks.”

Sinamahan ko siyang umorder ng makakain. Oo nga nu. Di pa din ako nakain! Kaya, umorder na rin ako at ako na din nagbayad nung inorder niya. Mabait ako, eh ^^

”Thanks, again.” Mabubusog na yata ako sa mga thank you niya.

“By the way, I’m Vanessa.”

Vanessa’s POV

Ang swerte ko. Yung nakabunggo kong poging lalaki, nilibre pa ko ng pagkain ^____^ Yay! Sulit ang pagtakas ko kay Direk ngayon.

Ako si Vanessa Diana. Tama kayo diyan. Ako nga yung artistang sinasabi dito sa kuwentong ito.

“V-vanessa Diana?” sabi ni guy. Wow. Ang galing niya manghula. First name lang naman sinabi ko tapos nahulaan niya na agad kung sino ako.

“Yep. Pero quiet ka lang ah.” Mukha naman siyang mapagkakatiwalaan.

“Ako naman si Kevin.”

Ewan ko ba, pero naging malapit na talaga ang loob ko kay Kevin. Nakakatuwa nga,eh lagi na kaming sabay mag-lunch. Hihi. At mukhang nag-eenjoy naman siya na kasama ko, tulad ko tuwing kasama ko siya

Dana’s POV

Nandito kami ngayon ni Elly sa bar. Pinapanuod ko lang siya magtrabaho. Ang cute nga niya, eh. Halata kasing ilang siya dahil ang mga mata ko, nakatingin lang sa kanya. Kyaaaa~ Haha.

“Psst. Dana. Will you please stop?” ayan na siya. Nagsusungit na naman siya. Ganiyan naman siya lagi, eh. Hay, hindi pala.. simula lang pala noong sinabi ko sa kanyang mag-start anew kami, ganiyan na yan. Hmm.. naging confident yata na mahal ko na siya >3

Pero di ako tumigil nang kakatitig sa kanya :P

Elly’s POV

Nakakainis namumula na yata ko dito dahil ayaw pa rin tumigil ni Dana sa kakatitig. Hayy.. Bakit ba ko nainlove sa babaeng to?

Pauwi na kami ngayon, syempre ihahatid ko na siya kahit wala kong sasakyan. Actually, may sasakyan naman siya kaya lang ayaw daw niya gamitin dahil mas gusto daw niyang maglakad kami para mas matagal kami magkasama. Yay. How sweet.

Ayan, nandito na kami sa tapat ng bahay nila paalis na din sana ko pero... bigla niya kong hinawakan sa wrist at kinaladkad papasok ng bahay nila O__o

“Mom, Dad nandito na po kami.” Huh? What does she mean? Ibig sabihin planado talaga ito at wala kong kaalam-alam.

“Mabuti naman, tara at kumain na muna tayo.”

Dumirecho naman kami sa dining room nila. Wow. Talaga pa lang mayaman sila Dana. Nakakahiya tuloy. Paano na lang kung tanungin nila anong estado ng buhay ko? For sure kasi, ang gusto nila para sa anak nila ay yung kasing level nila. Pero, hindi pa naman kami ni Dana,ah.

“So hijo, saan ka nakatira?” eto na mommy niya ito.

“Sa kabilang subdivision lang po.” Natatameme ako -______- Kamukhang kamukha din ni Dana ang mommy niya. Ang ganda din.

“Hijo, mahal mo ba talaga ang anak ko?” eto daddy niya na mukhang strikto.

“Ano ba namang tanong yan, Dad.” –Dana

“Opo. Mahal ko siya.” I did it.

“Hmm.. so, anong plano mo?”

“Plano po?” – Daddy ni Dana

“Para sa kinabukasan niyo, hijo.” – Mommy ni Dana.

“Hindi ko pa po alam dahil ang alam ko pa lang po ay mahal na mahal ko ang anak niyo. Hindi pa po namin naiiisip ang mga ganyang bagay.”

“Can you tell me more about yourself?” Nakakatakot talaga daddy niya.

“Sir. I’m Elly Scott. Ang totoo niyan, mahirap lang po ang pamilya namin. Nagta-trabaho lang po ako sa isang bar bilang bartender. At-„ napatigil ako sa pagsasalita dahil...

“Dana? Why are you crying?” Oo, si Dana umiiyak.

“I knew it.” Sabi ng Daddy niya.

“What do you mean, Dad?” - Mommy ni Dana.

“You’re Elly Scott, right?”

“Yes, Sir.”

“Tell me, what’s the name of your father.”

“Brian Scott.”

ROAD 9

Dana’s POV

“Brian Scott is the murderer of Ken…” sinabi ko na. Nasabi ko na. Ang tanga ko. Hindi ko man lang inalam kung ano ang surname ni Elly. Pero, bakit? Mahalaga ba iyon? Pero ngayon ko lang narealize, totoong mahalaga iyon.

So this led me to the idea that… I still love Ken.

“What?” tila naguguluhan na din si Elly pero I know na-gets niya na din yung point ko.

“Ano bang talagang balak mo sa anak namin?” sabi ni Dad. I know na pinoprotektahan lang ako ng parents ko pero maling mag-akusa sila ng mga kung ano anong bagay.

“Sir. Wala po akong balak. At lalong lalo nang di ko balak saktan ang anak niyo… pero, nangyari na, nasasaktan ko na siya ngayon.” Then he looked at me. “I’m sorry, Dana. Hindi ko alam ito. Hindi ko alam na ang tatay ko pala yung nakapatay kay Ken.”

Umiiyak na lang ako. Gusto ko kasing makinig sa mga paliwanag ni Elly.

“Dana, mahal mo ko di ba? Kung ganoon, di ba dapat hindi na mahalaga ang mga nangyari sa past?“

“Hindi na mahalaga ang nangyari sa past? “ I said.

“Mahalaga iyon Elly. “ hindi ko alam kung paano ko nasabi iyon. Pero yun naman talaga ang gusto kong sabihin.

Pagkatapos kong sabihin ‘yon, dumirecho na lang ako sa kwarto ko. Di ko na kaya.

Elly’s POV

Nagkamali ako. Mahal pa pala niya si Ken. Ang tanga ko.

Ilang araw na rin kami di nagkikita ni Dana.

“Elly, let’s talk at my office.” Boss ko iyan. Ano naman kayang sasabihin niya sakin?

“Elly, would you like to have new experience? Look, may nag-aalok sayo na business partner ko. Gusto ka sana nilang magrabaho sa kanila sa Canada.”

Wow. Magandang opportunity yun. At mukhang makakatulong na din to para makamove-on ako.

“Sir. Thank you. I would like to accept the offer.”

“Good. Good.”

Eto na, alam kong makakatulong ito sakin at sa kanya na rin para mas madali niya kong makalimutan.

After a month, nakarating na din ako dito sa Canada at nagsimulang magtrabaho. Masaya ko dahil ngayon, mas makakatulong na ko kay Mama. Ang saya saya nga kaso hindi ko pa rin siya makalimutan. Sa totoo lang, ang daming magagandang babae dito pero yung puso ko naman ayaw tumibok sa kanila. Psh -_______-

Magugulat kayo sa sasabihin ko :P Haha. Na-meet ko kasi dito si Vanessa. She’s still an actress and nagkataon daw na dito sila sa Canada magshoo-shoot. Nakakatuwa ang tagal na rin pala mula nung nagkita kami. At masasabi kong nakaget-over na talaga ko sa feelings ko sa kanya.

Naging close friends na din kami ulit. Hanggang sa may ipakilala siya sa’kin. Si

Kevin, yung kaibigan ni Dana. At ikakasal na din daw sila.

”Congrats, pare. Alagaan mo itong si Vanessa ah? Naku… kung hindi patay ka talaga sa’kin,. ”

 ”Oo naman pare. Hinding hindi ko siya pababayaan. ”

” Ano ka ba naman Elly. Sure na sure na k okay Kevin and confident ako na aalagaan niya ko. ”

“Mabuti naman.”

“Eh, ikaw? Kailan mo balak balikan si Dana?”

“Balikan kamo? Naku, wag na mas lalo ko lang siyang masasaktan.”

“Pare, believe me. Mahal ka ni Dana. Sana intindihin mo na lang siya kung bakit lumayo siya sayo.”

“Yun na nga,eh. Siya na yung lumayo…”

“Alam mo ba Elly kung ano talagang hirap sayo? Lagi mo na lang tinatakbuhan ang mga problema mo. Gumising ka nga! Naku…” –Vanessa

“Oh, pare pag-isipan mo yung mga sinabi namin,ah. Ge, alis na kami. Good luck sayo!”

Lagi kong tinatakbuhan??? Oo nga. Bakit ngayon ko lang naisip? >___

(A/N: Guys,sorry nawalan na talaga ko ng idea dito >__< matatapos na rin itong story na ito. Thank you pa din sa mga bumabasa! :DD)

ROAD 10

ROAD 10

Dahil sa sinabi ng dalawang iyon, nagpasya kong umuwi ng Pilipinas. Naiinis ako sa sarili ko. Naiinis din kayo no? Pagpasensyahan niyo na yung author -___-

Nandito na din ako sa Pilipinas. Pumunta na ko sa bahay nila Dana pero wala siya dun.

Nasaan ba siya? >_______< ….

Pumunta ko sa company nila Kevin kung saan siya nagtatrabaho. Wala din siya -___-

“Nasaan ka na Dana???” Para akong baliw na sumigaw sa gitna ng kalye.

Napalingon ako sa isang resto. May nakita kong babae na kumakain ng burger.

Si Dana. Siya nga!

Dali-dali akong pumunta sa resto pero hindi pala siya si Dana.

Parang sumusuko na naman ako pero hindi puede. Ayoko na maging duwag. Ayoko na.

May palabas pala sa plaza ngayon. May banda daw na tutugtog.

Magpapahinga muna ko dito. Mamaya ko na lang hahanapin uli si Dana.

Lumabas na yung banda na magpe-perform.

May babaeng may pamilyar na mukha. Di ko kasi siya makilala dahil nakasuot siya ng shades,

Nagsalita siya. “Hello po. Maraming salamat po sa pagpunta para mapanood itong performance namin. Sana po mag-enjoy kayo.” Tapos naghiyawan lahat ng tao.

“Wait. I dedicate this song po pala sa lalaking mahal ko hanggang ngayon. Hmm… Naranasan niyo na po bang magmahal? Ako kasi naranasan ko dalawang beses na actually. Kaya lang, pinakawalan ko yung pangalawa dahil sa isa na hindi ko na naman puwedeng balikan dahil patay na. Nagsisisi ako dahil hindi ko man lang nasabi sa kanya na siya na ang mahal ko at wala na kong pakialam sa nakaraan. Iyon nga di ko nasabi sa kanya. Nasa Canada na siya ngayon. Ni hindi ko nga alam kung mahal pa niya ko pero malamang hindi na. Naiinis din ako sa kanya dahil bigla bigla na lang siya umalis. Halos mawalan na ko ng pag-asa pero salamat dahil nagkaroon naman ako ng bagong pagkaka-abalahan. Nagkaroon ako ng banda. Salamat sa inyo. Salamat. Sa pagkanta, nababawasan yung bigat sa loob ko. Sa totoo lang din, hinihintay ko pa rin siya.Umaasa pa rin akong magkikita kami.”

Then she started strumming the guitar.

(Somewhere down the Road by Nina)

We had the right love

At the wrong time

Guess I always knew inside

I wouldn't have you for a long time

Those dreams of yours

Are shining on distant shores

And if they're calling you away

I have no right to make you stay

But somewhere down the road

Our roads are gonna cross again

It doesn't really matter when

But somewhere down the road

I know that heart of yours

Will come to see

That you belong with me

Sometimes good-byes are not forever

It doesn't matter if you're gone

I still believe in us together

I understand more than you think I can

You have to go out on your own

So you can find your way back home

And somewhere down the road

Our roads are gonna cross again

It doesn't really matter when

But somewhere down the road

I know that heart of yours Will come to see

That you belong with me

Letting go is just another way to say

I'll always love you so

We had the right love

At the wrong time

Maybe we've only just begun

Maybe the best is yet to come

'Cause

Somewhere down the road

Our roads are gonna cross agai

n It doesn't really matter when

But somewhere down the road

I know that heart of yours

Will come to see

That you belong With me

Pagkatapos niyang kumanta dali-dali ko siyang pinuntahan sa stage.

Niyakap ko siya.

“Dana. I’m sorry. I still love you.”

Then she hugged me back.

THE END.

(A/N: Waah! Tapos na! Sorry talaga -____- Pero sana natura pa din kayo kahit papano : ) )