CHAPTER 23
KYAAAAAAAAAAAAAA!!
KAMI NAAAAAA!!
Grabe, boyfriend ko na ang adonis na 'to?? Ayaw nya magsink-in sa utak ko.
Araw-araw hndi ko mabilang ung mga gnagawa nya para lang pakiligin ako. I really love it pag naglalambing sya. Paglalaruan nya yung kamay ko at hahalik-halikan ito, hahawak sya sa bewang ko at mangingiliti, bigla-biglang nanghahalik. haha ang sarap sa pakiramdam kung mas mahal ka pala ng mahal mo. :") Napakasarap sa pakiramdam na sinasabihan nya ko ng MAHAL NA MAHAL KITA CES habang tinutunaw nya ko gamit ang makamandag nyang tingin.
Minsan nga e, nagpapatagalan kami: magtititigan lang kami. kung sino ang makatagal, may kiss. Eh lagi akong talo. :( ayun, lagi ko syang kinikiss. HAHA.
Eto kami, nasa bahay at nagrereview. nagrereview nga ba? haha. lapit na kasi ng finals e. Eto namang katabi ko, nagpapaturo. anong alam ko sa archi dba? accountancy kya course ko, tsk. kundi ko lang mahal to e.
"Evo, accountancy ang course ko, hndi archi."
"Eeeh.." hay, ayan na naman sya. Naglalambing na naman. Nakahawak na naman sa bewang ko at ready na akong kilitiin. Nagpout pa! amp.
"Evo naman e.. " ano bang malay ko sa course mo? tsk.
"Hmm.. sge na nga. Pakiss na lang."
*kiss!*
Sabi sa inyo bgla na lang nanghahalik e. Nawala tuloy yung inis ko. ><
----
Dumating dn ang exam week. Lahat kabado. Lahat nagrereview. Kahit ako knakabahan pa dn kasi ang hrap ng course ko e. Sila Eunice, Hya and Sahchi nga nagpapatulong dn skn. Wew. Sana lahat kami pumasa. Si Evo kaya? Pasensya naman at di ko sya naturuan. Wala talaga akong alam sa course nya e. Sana makapasa din sya.
----
Thank God at natapos din ang exam! Salamat naman at confident akong nasagot ko lahat ng tanong. Ngayon ang araw para kunin ang mga result. Asan ba yung tatlo?? Ayun!
"Hi girls!" bati ko sa kanila.
"Uy Ces, nakuha mo na result mo?" -Eunice
Di pa. Tara kunin na natin?" kabado kaming umalis para kunin yung mga result.
----
"Yehey!! Pasado tayo!"
"Woo! Worth it lahat ng paghihirap natin!"
"2nd year na tayo!!"
Yehey! Pasado kaming apat! Si Evo kaya?
Last day of school na ngayon kaya after namin kunin yung result ng exam, kumain kami sa McDo. Yum yum yum!
Oo nga pala, ngayon na din kami magpapasa ng resume para magsummerjob. Kailangan kasi ng pera ni Eunice eh.
"Hi Ma'am, good afternoon!" bati sakin nung counter.
"Uhm, apat na cokefloat combo. For dine-in."
"200 pesos po ma'am."
Binigay ko na ang bayad at in-assemble na nya ang order namin. Tinanong ko dn sya kung hiring pa sila. Magbigay na lang daw kami ng resume sa manager.
Humanap na kami ng table at nagstart ng lumafang.
"Teh! Ang gwapo nung manager na nakita namin kanina!" pag-uumpisa ni Eunice. Yan ang hunter ng mga gwapo e.
"Oo nga Ces! Tall, dark and handsome! Hahaha!" isa pa tong isa Hyacinth. May Manesca na nga eh. -____________-
"Sige nga, asan?" titignan ko lang nuh. Baka mamaya hindi naman.
"Ayun oh." sabay turo ni Eunice.
Pagtingin ko.. *O*
dampogiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!!!!
tall, dark and handsome nga! :""""""""")
Pagkatapos namin kumain ay nagpasa na kami ng resume. Sana matanggap kami agad. xD
----------
Evo's Corner
Yown! Muntikan na kong bumagsak ah. Tres! Haha. Pasang-awa. Naawa
Naaawa ata sakin mga prof ko. ay hindi, nagwapuhan pala sakin. Haha. Ang baby ko kaya? Matalino naman yun. for sure pasado yun.
Matalino naman ako… medyo tinamad lang talaga ko ngayong college. Pero not now, kailangan ko na din magseryoso ulit dahil baka ma-turn-off ko ang Baby ko! Nakanang yan. Cheesy ba namin masyado?? HAHA! Ganiyan talaga kapag in-love. Mararanasan niyo rin iyan :”) at alam kong marami ding nakakaranas nito. HAHAHAHA!
Magseseryoso na ko sa next semesters of college! Aba, soon-to-be ARCH. EVO BENITES ata to!
(A/N: Ang hangiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinn. Teka, matatangay na nga yata ko ng hangin!)
Pagpasensyahan niyo na iyang si author. Bahala na rin kayo manghula kung sinong author ang nagta-type ngayon! :P REMEMBER: DALAWA SILA! xDD
Nabigla ba kayo sa proposal ko kay Ces sa nakaraang chapter?? Well, inaasahan ko na yan kung oo ! Pinaghandaan ko iyon no.
Eto Flashback nung gabing tumawag si Cath kay Ces. Pero sa next Chapter na daw sabi ni Author xD
CHAPTER 24
FLASHBACK:
Sht. Ano ba naman iyan ang iingay. Di ako makatulog! Nag-uusap pa rin sina Cath at Ces sa phone at mukhang conference call na ang ginagawa nila. At dahil sa maingay nga, naisip niyo sigurong alam ko na ang pinag-uusapan nila.
At tama kayo diyan! Alam ko na talaga dahil sa mga pinagsasasabi na din ni Ces.
Pinag-uusapan nila na dapat pahirapan muna ko ni Ces di ba? Wahehe.
2am na sila natapos mag-usap. Di pa din naman ako inaantok, tinamaan na naman ako ng insomnia.
At dahil sa tinamaan nga ako ng insomnia, di ako mapakali. Lalo akong di makatulog, kailangan ko maka-isip ng paraan para mapasagot ko na agad si Ces.
Tinawagan ko si Justin. Remember niyo ba siya? Siya yung friend ko na isa ring Cassanova. Yung sa bar, remember??
Edi yun, tinawagan ko nga.
“Hello Justin?”
“Oh, PARE! Tagal mo na hindi nagparamdam ah?? Balita ko sa tropa, seryoso ka na talaga dun sa fiancee mo, ah.”
“Oo. Kaya puwede mo ba ko tulungan?”
“Ano’ng klase namang tulong?”
“May kilala ka bang banda? O kahit mga kakilala na marunong tunogtog ng instruments?”
“Ako,Ikaw. Dalawa na tayo.” Narinig ko pa siyang tumawa sa kabilang linya. Asar!
“So, banda na ang tawag mo dun?”
“Relax, pare. Pero totoo iyon, dalawa na tayo. Pakikiusapan ko na lang kung puwede mahiram yung mga tao na tumutugtog sa bar.”
“O sige sige pare. Pakitawagan na.”
“Agad-agad? Kailan mo ba balak gawin iyan?”
“Mamaya.”
“Huh? Ok. Wait lang ah.”
Binaba na din niya yung phone at after 10 minutes, tumawag uli siya.
“Okay na pare. Buti gising pa or rather gising na mga iyon sa oras na ito. Pero alam mo na ah, kailangan nila ng tip.”
“Oo, oo ako na bahala sa pera.”
Ano’ng oras na kamo? 4am na. Kaya kailangan ko na bilisan ang plano. Nagkita-kita na kaming bumuo ng banda sa bahay nila Justin. Nagpractice na kami at viola! Na-perfect agad namin.
Next kong ginawa, tinawagan ko si Bridge. Hiningi ko number ni Karl at iyon, tinawagan ko at pumunta na rin ako sa bahay niya.
“Ano’ng problema?” –Karl na mukhang bagong gising pa lang talaga.
“Kailangan kita makausap.”
“Okay.”
Pinapasok na niya ko sa loob at pina-upo sa sala.
Pansin ko naman, mukhang mag-isa lang siya sa bahay nila.
“Mag-isa ka lang dito?” Sensya ah. Na-curious lang.
“Why ask the obvious?” e di siya na mataray. Kalalaking tao, eh?
“Bakit ka nga pala nandito? Ang aga mo naman mambulabog at alam kong may malaking dahilan ka ngayon at si Ces yun.”
“Pano mo nalaman?”
“Matalino ako, eh.” Oy, author. Di lang pala ko ang mahangin sa istoryang to, eh.
“Mahal ko si Ces at sorry ka. Mahal din niya ko.”
“ano pa nga bang magagawa ko eh, naunahan mo na ko kahit alam kong ako naman talaga ang nauna.”
“ano’ng ibig mong sabihin? Teka, ano ba talagang meron sa inyo ni Ces? Bukod sa pagiging magbest friends?”
“Best friend lang turing niya sakin. Wag kang mag-alala.”
Pero nagulat na lang ako sa kuwento niya.
“Ganito, tinamaan ako agad kay Ces simula pa lang nung una ko siyang nakita. 5 years old pa lang din kami nung magkakilala kami. Silly but, i fell in love with her smile and that’s the time na naging best friends na din kami. Nung time na yun, kumpleto pa family niya. Pero di ko inaasahan na isang araw, bigla na lang siyang naging mag-isa sa buhay at sa mismong birthday pa niya. Alam mo na naman siguro kung ano’ng nangyari sa parents niya di ba?“
“Oo, alam ko.” Tameme ako sa mga sinasabi niya sa totoo lang. Mukhang seryoso talaga siya kay Ces. May laban pa ba ko sa kanya?”
“That’s the time that I promised her na hindi ko siya iiwan kahit ano pa man ang mangyari. Pero, hindi ko tinupad yung promise na ‘yon. Nagkasakit kasi Lola ko na nasa Canada kaya kinailangan ko umalis.”
“Ang g*go mo talaga.”
“Oo na, tama ka na. Gago ko talaga para iwan pa si Ces iyan tuloy nakuha mo siya.Pero huwag mo kalimutan na kung di dahil sakin, walang kayo ngayon.”
“G*go. Nakatadhana na kami ni Ces kaya kahit di mo siya iniwan noon, magiging kami pa rin.”
“Loko. Ang lakas ng confidence mo ha? Maiba tayo. Seryoso ka ba sa kanya?”
“Seryoso. Seryosong seryoso. Maaaring di ito ang unang pagkakataon na nagseryoso ako sa isang babae pero serysoso na ko ulit nang makilala ko si Ces. Katulad mo, the time na nalaman ko yung nangyari sa parents ni Ces, I just found myself na lagi siyang kino-comfort. Maaaring hindi sa way ng pag-comfort talaga dahil may sarili akong way. Lagi ko siyang inaasar hanggang sa pumatol na rin siya sa pang-aasar sakin. That’s when I found myself happy na rin sa tuwing nakikita ko siyang Masaya. Natamaan ako ng sobra pare. Ang alam ko ngayon, gusto ko siya alagaan habang buhay.”
“Ang cliché ng story ah, haters sa umpisa tapos naging lovers.”
“Parang di naman cliché kung inyo ang mangyayari. Best friends na naging lovers.”
“Set asiding that cliché stories, ano nga namang pakialam ng iba kung sobrang common ng love story niyo. Ang mahalaga, mahal niyo isa’t isa.”
“So, that means?” Buhay pa ba kayo diyan? Ganito talaga ang mga lalaki kapag serysosong nag-uusap lalo na’t tungkol sa isang babae.
“Oo sige. You have my permission now.”
“Hindi ko naman hinihingi permission mo, eh.” Sabi ko sabay tawa.
“Ano’ng nakakatawa? HAHAHA! Loko ka. Kapag sinaktan mo si Ces, alam mo na ang mangyayari sayo.”
“Hinding hindi ko sasaktan si Ces.”
“Siguraduhin mo lang. Kundi, patay ka talaga sakin. At sa oras na saktan mo nga talaga siya, di ko na siya ibabalik sayo dahil sisiguraduhin kong magiging akin na siya.”
“Lol. Asa ka naman.”
Tumayo na siya at kinaladkad ako papunta sa labas.
“May pasok pa tayo mamaya. Umuwi ka na.”
“Wait, one more thing. Maaga klase ni Ces mamaya. Puwede bang ikaw muna makipagkita sa kanya? Di ko kasi siya mami-meet agad. May surprise ako sa kanya.”
“Okay, sure.”
At nag disappear na ko sa bahay niya. Matino naman pala kausap iyong si Karl.
Pero may pahabol pa ko, nagtext ako sa kanya.
TO: 63927*******
Lingunin mo si Bridge, Mahal ka nun.
-END-
END OF FLASHBACK
Mahabang flashback ano??
HAHAHAHAHAH!
Kung tatanungin niyo kung ano ang ginawa ko kina Cath, Eunice at Hya para mapapayag na din sila, Simple lang, pumasok agad ko ng maaga para ma-meet ko sila. Tinawagan ko na din sila na pumasok ng maaga.
FLASHBACK
“Hoy, Evo. Ano naman ang drama mo ngayon?” –Sahchi.
Bigla na lang ako lumhod sa harapan nila. OO. As in L U H O D. LUHOD! Para kay Ces, gagawin ko ang lahat ;)
“Hay. Ang taray ni koya! Pa-luhod luhod effect ka pa diyan.”-Eunice
“Grabe kayong dalawa ha. If I know, ginagawa lang naman niya iyan para sa best friend natin.”-Hya
“Mahal na mahal ko kaibigan niyo. Kaya please, hinihingi ko permiso niyo na payagan niyo na na maging kami. May surprise ako sa kanya mamaya.”
“Well, sa tingin namin, seryoso ka nga talaga.”-Sahchi
“O sige, binibigay na namin sayo ang hinihingi mong permiso.”-Eunice
“Tumayo ka na diyan.”-Hya
“Salamat, salamat!”
“Alam mo na siguro ang matatamo mo mula samin kapag sinaktan mo si Ces.”-sabay sabay pa nilang sabi.
“Oo. Ako mismo ang susuko sa inyo kapag nangyari ang bagay na iyon na hindi naman talaga mangyayari.”
END OF FLASHBACK
HYA’s CORNER
Oh, iyan okay na ang CEVO loveteam ng FCOL! XD Happy much? Mwahahaha!
Dahil kakagising ko lang, eto na talaga gawin ko. Ang basahin ang mga inbox messages ko.
From: BFF CES
Ang sarap kaya ng feeling na gumigising ka sa umaga para sa boyfriend mo :”>>
Gising na madla! Good morniiiing! :)
GM
-END-
Sows. E di siya na may boy friend mwahaha!
Di ako bitter nu. May Manesca naman ako! xD Pero hindi pa kami, basta ayoko muna magkuwento ng akin.
ABANGAN NIYO NA LANG STORY KO WITH MY MANESCA BEYBEH :”>>
Back to CEVO loveteam tayo. Di ko naman maikakaila na kinikilig ako sa kanila! YAY! Ang swerte ng best friend ko! May mga love life na kaming magkakabesties! Yung kay Eunice ba? Tinatanong niyo kung meron? Meron yun… abangan niyo na lang din daw yung story niya ;) pati yung story ng love life ni Sahchi ;) So much for plugging? HAHA!
Back to reality na!
FAST FORWARD MODE.
Bakasyon na ho kami ;) At sa awa ng Diyos walang nag-summer samin! Balak sana namin mag-advance ng subjects kaya lang … walang pang-advance si Eunice kaya di na lang din kami nag-advance. Ganyan ang friendship! : ) Sabi niya naman, okay lang sa kanya kung gusto talaga namin mag-advance pero, siempre ayaw pa din namin!
Natanggap na nga pala kami sa McDo. At over lang si Ces. May taga-hatid pa kapag pumapasok siya sa work. Sino pa ba? E di ang Baby Evo niya. Kinikilig talaga ko sa kanila ;))
CES’ CORNER
Tapos na duty namin sa McDo : ) Yeah \(*u*)/
Nag-eenjoy nga ako sa work, eh. You know, gwapo kasi nung si Manager Neil! Mwahaha! Over eh, oops. Wag kayo maingay kay Evo, ah? Crush ko lang naman siya eh. Yun lang, siempre si Evo kasi ang mahal ko! :”)
Di na din ako nagpasundo kay Evo. Kasi, kasabay ko naman sina Eunice at Hya pauwi.
By the way, di na nakapag-apply si Bridge. Mukhang may problem si girl pero ayaw naman niya sabihin... Sasabihin na lang daw niya kapag nakatyempo na siya ng right time para sabihin. Hay .. mukhang may problema talaga siya :/ at mukhang malaki.
Pagdating ko sa bahay…
“Hello Baby ko! Welcome back!” Hyper niya masyado, ah?
Tapos, bigla na lang niya ko ni-hug. Omo >///< …
“Ano ka ba Baby, masanay ka na sa’kin. Ganito kasi kita kamahal.” Tapos nag-twinkle pa eyes niya Kaloka!
“Che. Perv ka lang eh.”
“Ano’ng sabi mo??” tapos bigla na lang niya ko binuhat. Parang yung buhat ng groom sa bride niya na kakatapos lang ikasal.
Pagkatapos ay naglakad siya papunta sa sala, at inihiga ako sa sofá.
“Hoy. Evo! Joke lang naman yun sinabi ko, eh.” Siyeeett. Kinakabahan ako sa mga ikinikilos ni Evo! Readers, tulungan niyo ko! Di pa ko ready!
Pero di niya ko pinansin sa halip, bigla na lang siya ngumiti ng nakakaloko. >///< …
Tapos naramdaman ko na lang ang pagyakap ng mainit na braso niya sakin.
“E-evo. Joke lang yun.”
“Damn. I just love you so much.”
Di na lang ako kumontra. Di ko din magawang sumagot. Siyeeet napapamura ko, sorry! Sobrang kinikilig lang din talaga ko ngayon!
Pinilit kong umupo kasi ang awkward na ng position namin, di ba. Y’know, nakapatong siya sakin habang nakayakap din. OMG lang! Kid friendly itong story na ito! Bawal ang mga ganitong scene, Evo!
Nakaramdam naman siya na gusto ko ng umupo kaya umupo na kami parehas.
Tapos kumawala na din siya sa yakapan mode namin, but there’s more!
I insisted to intertwined my fingers with his.
“Ikaw, Baby ah. Nabitin ka ba?” tapos ngumisi pa ang loko!
Ano ba yan, yung puso ko sobrang bilis ng tibok! Parang nakikipag-karerahan lang.
“Baliw. Umayos ka.”
“aw. Ang taray mo naman ngayon bigla. >3< ” Ano ba yan! Bakit ang lakas ng epekto ng simpleng pout niya sakin?
MOMENT OF SILENCE FOR 5 minutes
“Hmm.. Evo.” Oo, ako na bumasag ng katahimikan! Feeling ko kasi, namamawis na yung kamay ko! Nakakahiya!
“Yes, baby?”
Kailangan ko gumawa ng paraan para mahiwalay ko na yung kamay ko!
Isip.. isip… isip.. TING!
“Ah, Evo. Lagi na lang ako ang kinakantahan mo, puede ako naman ngayon? *kindat*” haha! Kumindat pa ko! Syempre para effective ang palusot ko.
Been running from these feelings for so long
telling my heart I didn't mean it
pretending I was better off alone
but I know that it's just a lie
so afraid to take a chance again
so afraid of what I'd feel inside
but I need to be next to you (need to be next to you)
oh I, oh I
I need to share every breath with you (share every breath with you)
oh I, oh I
I need to know I can see your smile each morning
look into your eyes each night
for the rest of my life
here with you, near with you
oh I
I need to be next to you
need to be – next to you
right here with you is right where I belong
I'll lose my mind if I can't see you
without you there is nothing in this life
that would make life worth living for
I can't bear the thought of you not there
I can't fight what I feel anymore
'cause I need to be next to you (need to be next to you)
oh I, oh I
I need to share every breath with you (share every breath with you)
oh I, oh I
I need to know I can see your smile each morning
look into your eyes each night
for the rest of my life
here with you, near with you
oh I
I need to be next to you
I need to have your heart next to mine
for all the time
hold you for all my life
I need to be next to you
I need to be next to you (to be next to you)
oh I, oh I
need to be, need to be next to you
share every breath with you
oh, oh I
I need to feel you in my arms, babe (oh..)
in my arms, babe (oh I...)
I need to be next to you
oh I, oh I
(oh I..)
Sa buong kanta, nakatitig lang siya sakin. Para na nga akong malulusaw sa mga titig niya, eh. -////-
Tumahimik na naman pero I managed to break the silence.
“Hmm, Evo. Bakit mo ko mahal? Di naman ako gaanong kaganda, lalo na nung una tayo nagkakilala. Lalo na’t kailanman wala akong naaalalang naging sobrang mabait ako sayo. Pinapahirapan pa nga kita lagi, eh. Kasi lagi kong tinatakasan ang mga gawaing bahay tuwing ako ang naka-assign(totoo iyon! Di lang namin nabanggit xD) Tapos, lagi lang din tayo nag-aasaran. Ikaw na nga din nagsabi di mo naman ako type.”
Bigla na lang niya ko ulit niyakap O///O
“Iyong mga sinasabi mo, yun ang sagot sa tanong mo. Kaya kita mahal, is dahil dun sa mga bagay na iyon.”
“E-eh?” anudaw?Labo lang noh? xD Pero sige, ako na kinikilig-kilig!
“Mahal kita, Ces. Basta, mahal kita. Kahit lagi mo nga akong tinatakasan sa mga gawaing bahay, kahit lagi mo inaasar ang guwapong tulad ko, kahit di ka ganun kaganda…” Pinalo ko siya sa likod! Takte, may boy friend bang nanglalait ng sariling girl friend? >3< ...
“Masakit yun, ah! Pero kahit ilang beses mo pa ko paluin, mahal pa rin kita.” Oo na, siya na madali magpalambot ng puso ko!
“So iyon nga, mahal kita dahil ikaw ay si Ces. Mahal na mahal kita dahil ikaw ay ikaw. Teka, baka natutunaw ka na diyan, ah.” Nagpipigil pa siya tumawa. Tss!
“Nakakainis ka di mo naman sinagot tanong ko, eh.”
“Kapag mahal mo ang isang tao, hindi mo naman talaga kailangan ng dahilan. Bigla bigla na lang tumitibok ang puso nang walang paalam. Ang tanging puwedeng maging dahilan lang ay mahal mo siya dahil siya ay siya.”
“Naks, ang lalim nun Evo, ah. Pero tama ka, hindi ko rin alam kung bakit ba kita mahal. Eh, lagi mo lang naman nga ako inaasar, lagi mo ko nilalait, lagi mo ko inaaway pero ang sabi ng puso ko, mahal kita.”
Kumawala siya sa yakap at ngayon, magkaharap na kami. Hinawakan niya ko sa magkabilang pisngi at lumapat na ang mga labi niya sa labi ko. Tumagal lamang iyon ng 5 seconds pero damng-dama ko sa mga oras na iyon ang init ng pagmamahal sakin ni Evo.
And for the second time, I insisted to kiss him again pero sandali lang dahil biglang nag-ring yung phone ni Evo.
“Bridge? Bakit, ano nangyari?”
Chapter 26
EVO's Corner
"Evo di lang talaga ko makapaniwala..na mahal ako ni Karl.sabi
niya sakin." -___- sorry sa reaction ko. badtrip kasi, wrong timing tawag
niya.
"ano ka ba naman bridge.maniwsls ka sa sinasabi niya.trust
him."
"ah...eh..."
"istorbo ka naman eh.o sige babye na,"diba readers
totoo naman.nagmomoment kami dito ng baby ko eh ;(
Kaya lumingon na ko sa baby ko pero ....
Wala na siya sa tabi ko.tss.kainis naman
yun si bridge talaga oh ;(
Bridge's corner
Alam niyo ba yung nangyari
kagabi?????ha??alam niyo bang sobrang saya ko lang din.as in!!!!
Hm mukhang di niyo pa alam yung nangyari no
mga teh???
Osya.eto flashback ,, ;))
FLASHBACK
Alam niyo ba yung feeling ng parang walang saysay yung buhay mo?
I mean yung tipong wala ka din kasing inspirasyon.
May sasabihin ako sa inyo kasi ganto yun, iniisip kong bumalik
na ng Canada...osige na.aaminin ko na...gusto ko gawin yun para lumayo uli sa
kanya.
Sobrang sakit na kasi tapos di ko ns dun maiwasang magselos kay
ces kaya lumalayo na din ako x(
Tok.tok.tok.
Sino naman kaya yang bisita ko?hm...sige n.a nga mabuksan na nga
yang pinto.
Pagbukas ng pinto...
"Karl?!!"
Oo. Nabigla ko malaman na binisita niya ko dito sa bahay pero
mas may nakakagulat pa kong nasesense na mangyayari.
Sa pagbukas ng bibig niya mukhang may sasabihin siya..
"Mahal kita,bridge. Gusto kong itry... Puwede ba kitang
ligawan???"
Uwaaaaaaaaaaaaaaa!!! Sabihin
niyo mali ba rinig ko??? O
mali ba ang basa niyo???
Dahil sa sobrang shockness...bigla ko na
lang sinara yung pintuan. Sorry naman ;( nagulat
lang talaga ko eh.
END OF FLASHBACK
So yun... Alam niyo na kung bakit ako masaya xDD
Sobrang
saya talaga! Kaya kanina, tinawagan ko na din siya para makipagkita.
Nakapag-usap na rin kami and guess what???
SERYOSO siya sa sinabi niya kagabi!! Ulala!
Eh, ano pa nga ba e di naudlot na yung plano kong bumalik ng Canada : ) Pero di
ko na din sinabi sa kanya ang about dun, basta, pinayagan ko na siyang ligawan
ako ;))
Ces' Corner
Hay bakasyon na nga. at sa araw-araw masaya
nga kami palagi :)) Katulad mamaya, may double-date kami with Karl and Bridge. Oo, tama kayo ng narinig! Nakuwento na nga din sa amin nila yung
about sa kanila and I'm so happy for them... Knowing Bridge...
hinding hindi na niya papatagalin at sasagutin na rin niya sa
Karl ! :)) duh buh??
So ayun, nandito na kami sa Enchanted Kingdom!!
Pero sa totoo lang, parang wala ako sa mood :( I don't even know
why.
Tsaka medyo nahihilo din ako, guys.. kaya eto medyo nahihiya na
ko kay Evo, halata kasing gusto niyang sumakay sa mga rides pero eto ako, sabi
ko sa kanya... kain muna kami kasi medyo hindi nga maganda pakiramdam ko...
di kaya...
Buntis ako?? Chos!! Hahahaha. Sinabi ng, child-friendly itong story na ito eh xDD
"Evo, CR lang ako ah. : )" sabi ko sa kanya habang
nasa isang fastfood kami. Humiwlay na din sina Bridge at Karl samin.
"Okay, okay." ;)
Pagpunta ko sa CR, di ko na napigilan...sumuka na ko.
Yung suka ko, may dugo.
Mamamatay ba ko? CHAR!! hindi naman siguro ako papatayin ng
authors natin di ba? ;) Love you two! xD Wag niyo kong papatayin please? ;)
--
Chapter 27
Ces' Corner
Days had passed. Uber sa dami ang mga nangyayari. Super inet pa!
1. Sina Karl at Bridge naaa!!! Grabe lang. Sabi na e, marerealize din ni Karl yung feelings nya for Bridge. Bilis din dumiskarte ni Bessy huh. Edi sya na madiskarte! Haha I'm really happy for them.
2. Akalain nyong regular crew na kami sa McDo? Haha thanks to our best skills at kay Sir Niel. :") oops, don't get me wrong! Crush ko lang yun nuh. Si Evo pa din ang baby ko!
3. Bilis naman matapos ng summer! It's late May, by the way. And it's been two months since naging kami ni Evo. Pag-uwi ko galing work, laging may food na nakahain. O kaya susunduin nya ko pagka-out ko, kakain sa labas at pag-uusapan ung kasal namin. Hindi sya tlaga nagsasawang pakiligin ako. It's as if he's courting me pa din. Hay, sana laging ganito.
at number 4, lagi na akong nagsusuka ng may dugo. ;(((((( anung meron? tsk. napapansin na din ni Evo na lagi na din akong nahihilo. lagi na lang akong nagpapalusot na dahil lang sa pagod sa work. pinagre-resign na nga nya ako e. kaya ko pa naman e.
saturday. nagyaya ang tropa mag-mall. gora lang! nagpaalam naman ako kay Evo. wag lang daw ako magpapagabi. o diba, tatay ko ata to e. xD
"Hey Bridge. Magkwento ka naman!!"
"Oo nga! Di ka pa nagkukwento diyn ha. Pano naging kayo??"
"Uhmm.. Edi ayun. Bigla syang nambulabog sa bahay. Mag-usap daw kami. That time, iniiwasan ko na sya. At... Plano ko nang bumalik ng Canada para--"
"WHAAAATTTT??!" sabay-sabay kaming apat.
"Yea. Para maka-move on na din." ay grabe naman tong babaeng to. di naman solusyon ang paglayo.
"Oh buti na lang nagtapat na si Karl kundi wala ka na naman! Grabe ka teh!" sbi ni Eunice.
"Osya, tuloy ang kwento. Gooo!" grabe Hya, mas kinikilig ka pa sa girlfriend? xD
Bridge 's Corner
Haay, kinikilig pa rin ako sa tuwing naaalala ko yung araw na nagtapat sya sakin. I was about to forget him, and there he came to confess. Parang lahat ng feelings ko bumalik.
F L A S H B A C K
Wth! Gabing-gabi na may manggugulo pa! Sino bang sira-ulo yun?!
Pagbukas ko ng pinto..
"WTF! WHO THE HELL ARE Y--"
O_____________________O
S-si Karl.. A-anong gnagawa nya dto!?
"Bridge, please. Can we talk?" i can see his eyes, nagmamakaawa talaga. wala na kong nagawa kaya pnapasok ko na siya sa loob.
"Look, gabing-gabi na oh. Bat ka ba kasi nandito?" i started.
"I just want to apologize sa lahat ng nagawa ko sayo nun."
"Yun lang? Matagal ko nang binalewala yun. Ok na? Oh pwede kna umalis." aalis na ko ng bigla nyang hinawakan yung kamay ko.
dugdug.dugdug.dugdug.
bwisit kang puso ka. kung gusto mo lumabas, magpapa-schedule ako ng operation. pwde ba, wag ngayon. please.
naramdaman kong tumayo sya at niyakap nya ko sa likuran. >/////< its like he doesn't want to let me go.
dugdug.dugdug.
"I just realize something. Bridge please give me a chance. I love you."
O__________________O
"A-anong sabi mo!?"
hinarap nya ko and caressed my face. sht Karl, tunaw na ku ugh! >///////////<
"Stop staring, will you?" kailangan kong magsungit, sorry.
ngumiti pa ang loko. ><
"Nagkamali akong pakawalan ka noon. mabuti na lang at mabait satin ang tadhana kaya nagkita ulit tayo."
"Oh tapos?"
(A/N: grabe makabara Bridge?? xD)
"If you let me, please be my girl. I promise, papatunayan kong mahal talaga kita. "
o-kay? nagtatnung sya kung pde nya kong maging girlfriend? shocks. kyaaaaaa!!
"Anu ka, chiks? manligaw ka muna nuh!"
"After this.."
O.O
ANG FIRST KISS KO!!! >/////<
E N D O F F L A S H B A C K
"Ay grabe teh! Ikaw na talaga!" banat sakin ni Sahchi with kilig factor pa. xD
Nagtatawanan kami then suddenly, bumagsak si Ces! O__O
OH MY GOSH.
"CALL EVO!!!" agad nlang tnawagan c evo. ako naman inalalayan ko c ces. sht, anung meron kay ces?
"N-no.. No need Bridge. I-Im okay..."
"Hindi, dadalin ka namin sa ospital!"
"Hindi na.. Sa bahay na lang please.."
Eunice's Corner
,grabeyshus!! anung nangyayari kay Ces? bigla na lang siyang bumagsak e. sinundo kami ni Evo sa mall after ko siya tawagan kung anong nangyari kay Ces. andito kami ngayon sa bhay nla. ni ayaw magpadala ni Ces sa ospital, dito na lang daw sya sa bahay nila. tss, hard-headed. -_______-
"Are you sure na ayaw mo magpadala sa ospital? Look at you, hinang-hina ka." sabi ni Evo.
"No, hindi na. okay na talaga ako. medyo napagod lang cguro. salamat."
"If that's the case, then fine. Kumain ka na ba?" nice. concerned tlga si Wvo.Kakakilig talaga sila!! ^__^
"Oo. kumain na kami kanina sa mall. Sige na girls, im fine. baka hinahanap na kayo senyo. thanks." gabi na din pla.
"sige Ces. pagaling ka ha."
"Evo, alagaan mo si Ces ah."
"Oo naman nuh. sige na, shoo."
Waw? Palayasin daw ba kami? tsss. Sana gumaling na si Ces.
EVO'S CORNER
hay, ano na bang nagyayari sa baby ko? lagi na lang syang nahihilo these days. di kaya buntis to? pfft, stop it Evo. di nyo pa naman ginagawa yun diba? pero kung ganun, bat siya laging nahihilo? di kaya dahil sa work? sabi ko naman magresign na siya. hndi daw, kaya daw nya. suuus. bka crush nya lang yung manager dun? tss. umiiral na naman ang pagkaseloso ko. mahal na mahal ko lang talaga e. pasensya naman. -______-
pinagluto ko sya ng soup. anong akala nyo saken, di marunong? haha. akala nyo lang yun nuh. its time na ako naman ang mag-alaga sknya.
pag-akyat ko sa kwarto nya, ayun tulog. ang ganda nya talaga.
"baby, gising ka muna oh. nagluto ako ng soup para sayo. dali, masarap to." syempre masarap luto ko nuh. xD
nagising naman sya. sinubuan ko sya ng soup.
"kamusta ka na? okay ka na ba?" tanong ko sa kanya.
"oo, okay na ko. salamat." she smiled.
"mabuti naman. ano pang kailangan mo?"
"uhm, Evo. Please sing. For me."
ok. kinuha ko yung gitara nya at tinabihan sya. i started strumming the guitar.
(THIS I PROMISE YOU - NSYNC)
Oh, oh
When the visions around you
Bring tears to your eyes
And all that surrounds you
Are secrets and lies
I'll be your strength
I'll give you hope
Keeping your faith when it's gone
The one you should call
Was standing there all along
And I will take you in my arms
And hold you right where you belong
Til' the day my life is through
This I promise you
This I promise you
I've loved you forever
In lifetimes before
And I promise you never
Will you hurt anymore
I give you my word
I give you my heart
This is a battle we've won
And with this vow
Forever has now begun
Just close your eyes (close your eyes)each loving day (each loving day)
And know this feeling won't go away (no)
Til' the day my life is through
This I promise you
This I promise you
Over and over I thought
When I hear you call
Without you in my life, baby
I just wouldn't be living at all
And I will take you in my arms (I will take you in my arms)
And hold you right where you belong (right where you belong)
Til' the day my life is through
This I promise you, babe
Just close your eyes each loving day (each loving day)
And know this feeling won't go away (no)
Every word I say is true
This I promise you
Every word I say is true
This I promise you
Ooh, I promise you
natapos ang kanta. ayun, nakatulog sya.
Ang ganda niya pagmasdan matulog, parang angel ^__^
"I promise to love you, baby. Aalagaan kta. Please, gumaling ka na. I don't know pero feeling ko mawawala ka skin e. Please, be strong. okay? I love you."
and i kissed her goodnight.
Chapter 28
Ces’ Corner
Masaya ako na laging nariyan si Evo sa tabi ko. Masayang masaya talaga ko tulad kagabi, inalagaan niya talaga ko. Nakatulog na nga siya sa silya katabi lang ng kama ko, eh. Hay, ang swerte swerte ko sa kanya no? Sana hindi siya magsawa sa’kin.
Inihiga ko na lang din siya sa kama ko. ang bigat nga eh xDD
Pinagluto ko na din siya ng agahan tapos nag-iwan na lang din ako ng note na initin niya na lang yung mga ipinaghain ko para sa kanya. Mahimbing pa kasi tulog niya eh, ayaw ko na din naman siyang istorbohin.
Aalis ako ngayon, huwag na lang kayo maingay kay Evo. Hindi na kasi ako mapakali kung ano ba talagang meron sakin.
Oo, magpapacheck-up na ko at di ko na aabalahin pa si Evo, ayoko siyang mag-alala.
Labas ng bahay, lakad-lakad….
Shucks lang ah. Kinakabahan ako.
Hmm… I’m craving for burger!! Yum yum! Hahahha. Napadaan ako sa isang burger house eh.
Author’s Corner
Ayun na nga, bumili na si Ces ng burger. Naku, naku ang babaeng talagang ito oh, kapag nag-crave sa isang pagkain, wala na talagang makakapigil diyan!
"Yey! Tapos na lutuin ang burger ko! Salamat ate! ^___^” Parang bata lang teh? Haha.
Sa pagkuha niya ng burger, dali-dali niyang inalis yung balot at bago pa siya makakagat, bigla na lang nahulog ang burger sa lapag. Teka, anong problema?
Yung mga daliri niya parang ayaw sumunod sa kanya. Bigla na lang kasi ayaw gumalaw ng mga ito. Kasabay nito ay ang pagkahilo na naman niya na naging dahilan ng pagbagsak niya.
"Miss. Miss Okay ka lang ba?” –ate tindera
“CES??!” –Karl na napadaan.
Dali-dali niyang binuhat si Ces, pumara ng taxi at dinala niya na din sa ospital si Ces.
--OSPITAL
“Doc, okay na po ba siya?”
“Sa ngayon, un-conscious pa siya pero I assure you magiging okay na din siya maya-maya. Ngayon lang ba nangyari sa kanya ito?”
“Hindi po.” Tama, hindi ito ang unang beses dahil naikukuwento na rin nila Bridge sakin na ilang beses na din nahilo si Ces.
“Boy friend ka ba niya?”
“H-hindi ko po siya boy friend pero siya po ang best friend ko.” Nagising na si Ces. “Karl, huwag mo na sabihin kina Evo ang tungkol dito, ah. Ayokong mag-alala siya.”
“Pero, Ces…”-Karl
“Ms. Reyes, puwede ba kitang makausap in private?” –Doctor
“Doc, baka puwedeng ako na lang ang kausapin niyo? Hayaan niyo po munang magpahinga si Ces.”-Karl
“No, Karl. Okay lang naman ako, eh. Hayaan mo muna makapag-usap kami ni Doc. And please, huwag mo sasabihin ito kina Evo, ah.”
Lumabas na si Karl, no choice din naman siya dahil mapilit talaga ang best friend niya.
Ces’ Corner
Naiwan na lang kami dito ng Doctor. Mukhang seryoso nga ang lagay ko.
"Ms. Reyes,unang beses ba ito na maranasan mo?"
"Hindi po. Pero, Doc... nag-aalala na po kasi talaga ko kung may sakit ba ko or what.. uhmm.."
"Okay, I can help you. I'll just ask you some questions."
"okay, Doc."
"Nasabi mong madalas ka mahilo? Bukod dun, ano pang kakaibang nararamdaman mo these days?"
"Hm, yung katulad po kanina, madalas kasi feeling ko yung mga kamay ko hindi sumusunod sakin, sa tuwing may hinahawakan po ako o dinadala, hindi ko po sila magawang hawakan ng maigi or what."
"So you're unable to hold things properly.., and i think you're experiencing involuntary movements. Madalas ka din mag-fall kapag naglalakad ka?"
"Opo!Opo!" Mygooosssh. Kinakabahan na talaga ko.
*sighs* -Doctor
"Doc, ano po bang problema? May sakit ba ko?"
"Well, I suspect you inherited Wilson's disease."
"P-po?" I'm trembling now.
"It is an autosomal recessive genetic disorder in which copper accumulates in tissues; this manifests as neurological or psychiatric symptoms and liver disease. In other words, the chromosomes abnormality causes the body to retain copper and the copper retained in the body which later affects the brain and liver. Sa state mo kasi ngayon, your mental capabilities, seems to have reacted to the disease na."
Speechless na ko. Ayaw mag sink-in sa utak ko ng mga sinasabi ng doctor.
"I suggest you have to check-in the hospital para mas ma-obserbahan namin ang lagay mo and for the treatment also."
"Gagaling pa naman ako diba? kahit na di na ko magpa-cofine??"
"Miss, if you wait much longer, mas lalala pa ang lagay mo. The paralysis of the body will just become more serious. Kapag hindi natin na-control ang patuloy na pagdami ng copper and the damage to your liver, Liver transplant will be needed."
Liver transplant? Eh sino naman magdodonate sakin? Wala naman akong ibang kamag-anak na kundi si Tita lang din. Wala... Wala....
"You need to undergo treatment. Kaya kailangan mong magpa-confine."
Magpapa-confine ako? Ayoko.
"No, Doc. Huwag na po Di na kailangan."
Di ko na naintindihan yung mga sumunod na sinabi ni Doc.
Hindi. Hindi ito totoo. Kung totoo man ito, bakit ako pa? Bakit? Mabait naman akong tao, wala akong inaagrabyadong kapwa ko. Bakit ako pa?
Bakit?
Dali dali ko na din tinawagan si Tita about dito.
“Tita?”
“Oh, Ces? Napatawag ka! Miss na miss ka na ng Tita alam mo yun ? " Weh, Tita? Di nga? xD
“Tita, nandito po ako sa ospital ngayon.”
"T-tita, may wilson's disease daw po ako. " patuloy ko.
Biglang tumahimik naman sa kabilang linya ...
“T-tita?” I can’t help it. Naiiyak na ko.
“Ces, listen. "
“Tita? Ano’ng kailangan kong pakinggan? Diretsuhin mo na ko, Tita. Alam kong alam niyo kung ano’ng problema.“
"Ang Mommy mo, namatay siya dahil sa sakit na iyan. Genetic ang sakit na iyan. Simula pa nung sa Lolo’t Lola mo, Ces. Hindi ko lang akalain na madali mong mamamana ang sakit na iyan sa murang edad.“ Naririnig ko ang paghikbi ni Tita sa kabilang linya.
Di ko na siya sinagot. In-end ko na yung call. Di ko alam kung anong mararamdaman ko.
Hindi ko alam. Hindi ko alam kung bakit kailangan pa din itong mangyari.
"Ces, sige iiyak mo lang iyan. Nandito lang ako, aalagaan kita. Mahal na mahal kita, alam mo iyan.” Di ko napansin, nasa tabi ko na si Karl at tinatapik-tapik na niya ko sa likod.
Karl’s Corner
"Karl?? Alam mo ba kung anong meron sakin??”
Di ko na lang siya sinagot. Pero ang totoo, alam ko na lahat-lahat. Di ko napigilang makinig sa pinag-uusapan nila ng Doctor. Nag-aalala lang talaga ko ng sobra.
“Ces, tandaan mo, nandito lang ako palagi.”
"Karl? Mapagkakatiwalaan ba kita na hindi mo sasabihin kina Eunice, Hya, Cath at maski kay Bridge ang tungkol dito at lalong-lalo na kay Evo?“
Kaya mahal ko itong babaeng ito eh, napakabuti niya kasing tao na maski sa mismong oras na ito, na buhay na niya ang nasa alanganin, mas iniisip niya pa rin kung ano’ng mararamdaman ng mga malalapit na tao sa buhay niya. Alam ko, ayaw lang niya masaktan ang damdamin ng mga taong malapit sa kanya.
“Kung iyan ang gusto mo, sige.” Kasabay ng pagsabi ko non, bigla na lang siya umiyak ng umiyak.
“Karl, salamat.”
"Pero sa isang kondisyon Ces, kailangan mo mag-stay dito sa hospital."
"Ayoko. Please... Wala na din naman mangyayari. Gusto ko lang ngayon, umuwi na."
Ilang beses ko pang pinilit si Ces na magpa-confine pero ayaw papilit. Hay. Di ko na din alam kung anong mararamdaman ko dahil alam ko sa sarili ko, mahal ko pa rin si Ces.sorry, Bridge pero it doesn't mean na hindi ko mahal si Bridge.
Hinatid ko na lang si Ces sa bahay nila.
"Ces ? Saan ka galing ? ” –Evo na halatang may pag-aalala sa mukha niya.
Bigla na lang din niya niyakap si Ces sa sobrang pagkasabik na makita ito.
“Ah, eh… sinamahan lang ako ni Karl, kasi ano… uhm, nagresign na ko sa work.” –Ces
“Puwede ka naman sakin na lang magpasama di ba?” –Evo
”Pare, ang sabi niya kasi, tulog-mantika ka daw kanina. Osya, Una na ko Ces, Evo.“
At nag-evaporate na ko dun.
Ces’ Corner
“Selos ka na naman??” Haha ! Selos na naman ang baby ko ! Alulu >///< ...
Suddenly, kinintalan niya ko ng halik sa mga labi ko.
“Adik ka talaga!! Sumosobra ka na talaga ah!“ sabi ko sabay pinagpapalo-palo ko siya.
Ang saya ng ganito, tumatawa kami ng wagas. Nang parang walang problema. Ang saya-saya pa namin naghahabulan na parang mga bata.
Bigla kong napatigil, pinapanuod ko na lang siya ngayon na nakangiti, tumatawa.
Ngayon, napapaisip ako.
Hindi ko kaya.
Hindi ko kayang makita siyang masaktan.
Hindi ko siya kayang saktan.
Hindi ko kayang makita na mapalitan nang malungkot na ekspresyon ang mukha niya.
Hindi ko kayang makita na mahirapan at masaktan siya sa hinaharap.
Hindi ko kaya dahil sobrang mahal ko siya.
[Continuation at next parts]
No comments:
Post a Comment