FOUR CORNERS OF LOVE [Part 16 - 22]

CHAPTER 16  

Evo's Corner

Sino namang ugok 'to na tawag ng tawag kay Ces??

"Ahm.. A-ano.. Evo si Karl, b-bestfriend ko.." bestfriend tapos lalaki?

"Ahhm, Karl, meet Evo, f-fiance ko.." so back off dude!

"Oh, I see. I guess I have to go. See you around Bessy!" haay, buti naman at lumayas na sya. Teka, BESSY??

"Sino ba yun ha?! At Bessy pa ang tawag sa'yo??" tanong ko kaagad kay Ces pagkaalis nung sira-ulong yon.

"Baket, selos ka?" nakangiti nyang sinabi sakin.

Sht. Nakaakbay na pala ako sa kanya. Watda. Agad ko namang tinanggal ung braso ko sa kamay nya.


"A-AKO? MAGSESELOS? H-hindi ah! Ba't naman ako magseselos??" then I laugh.

-___________-

"Wag ka ngang tatawa ng pilit. Di bagay sayo." at bigla na lang siya umalis.

"OHOHOY! SEEELOOOOSSS!! Ayeeeee!" badtrip, isa pa 'tong si Bridge. Bigla na lang susulpot!

"Pwede ba Bridge? Umayos ka nga."

"SUS! Aminin mo na kasi. Nagseselos ka nuh??"

"Hindi ah. Asa naman."


"Oh. Okay. Confirmed. Nagseselos ka nga."

"What?!" bigla na lang syang nawala. Ok? Pag ba "hindi", "oo" na ang ibig sabihin? Whattaworld.


Ces' Corner

Eeeeeeeeeeeee.. !! >///////< Nagseselos ang baby kooooo.. :")


Pumasok na lang ako sa klase. Buong period ata e nakangiti ako. Haay grabe. Ang sarap sa feeling. :") Mahirap umasa pero di ko maiwasan e. Sa mga pinapakita niyang motibo these past few days, di ko maiwasang umasa na the feeling's mutual between me and him.


At natapos ang araw ko ng hindi nawala ang ngiti ko. Pauwi na ko nung nkasalubong ko si..


"BESSY!" sino pa ba?



"Hi Bessy! Pasensya ka na kanina kay Evo ha. Sorry talaga."

"It's okay Ces. Uhmm, kain tayo? My treat. Pambawi ko na din sayo." sus, basta libre edi sige!


Nagpunta kami sa isang restaurant at umorder na.

"Hoy. Porket sumama ako sa'yo, it doesn't mean na bati na tayo. Hmp!" sabi ko sa kanya while waiting for our orders.

"Sorry naman. I'll explain, promise." at dumating na nga yung order namin.

Saraaaaaap! Oops, baka makalimutan kong he has a lot of explaining to do.

"Oh, explain. Everything." sbi ko sabay subo ng pagkain.

"Sorry. For not telling you, Ces. That time, pinapauwi ako nila mom ng Canada dahil malala na ang sakit ni Lola.. Alam mo namang siya na ang tumayong nanay ko dahil laging busy sila mom and dad. And after a week, namatay na si Lola.." nakikita ko sa mga mata nya ang lungkot. Naguilty tuloy ako.

"Condolence, Karl. Sorry kung nagalit ako.. Pero bakit di ka naman nagpaalam?" I pouted.

"Kasi baka pag nakita kita, hindi na 'ko tumuloy.."

"Ganun. Di naman ako magagalit kung pinaalam mo. Pero buti naman at nakauwi ka na. Namiss kaya kita, alam mo ba yun? Nawalan ako ng bestfriend nuh. " reklamo ko.

He chuckled, "Oo naman. Namiss din kaya kita." Pero biglang sumeryoso yung mukha nya.

"Oh bakit?"

"Kaya ako umuwi kasi may tinatakasan ako."

"HALA? Bakit? May utang ka?!"


"Adik! Anong utang? Hindi ah!" haha, namiss ko din yung pagiging brutal nya. XD

"E ano??"

"I'm involved in that fckng fixed marriage."


"ANO?????"

"Yea. You heard it right. And I'm not in favor of that! Puro na lang "for business" ang sinasabi nila. Simula ng namatay si lola, parang nawalan na ako ng kakampi. That's not fair!"

"Teka, easy ka lang Bessy."

"I don't love that girl and I don't even know her! Unfortunately, schoolmate natin sya."

"Oh? Sino?"

"D'you know someone whose name is Bridgette Lopez?"

O___________O

"SI BRIDGE???"


"Yea? D'you know her?"

"Oo! Ay grabe, what a small world. Bestfriend sya ni Evo. Why? Maganda naman si Bridge ah?" sya nga nagpaganda sakin eh.

"I don't know. Mahal daw nya ko. Pero kahit anong gawin ko, di ko talaga siya kayang mahalin e. Hindi naman natuturuan ang puso. Saka may nagmamay-ari na ng puso ko.."


"OH? Sino naman yun?"


"Ikaw."


O__________o

"HUH??"

"A-ah.. E-eh.. AHAHAHAHAHAHAHA!! Naniwala ka naman? HAHAHAHA!"

O-kay? Siraulo talaga 'to.

"Leche ka, alam mo yun?" I said with full of sarcasm.

"Joke lang e. HAHA! If only you could've seen your face, Hahaha!"


"Ewan ko sa'yo Karl Santos!"

"Joke lang e. By the way, who's Evo?"

Bigla namang nag-iba yung mukha ko. :")

"Uhm.. It's true that he's my fiance. We're also victims of fixed marriage."

Nagulat din sya nung kinwento ang buong pangyayari.

"Woah. Parehas talaga tayo ng tadhana Bessy. Pero ikaw, you're starting to fall in love with that Evo, huh?"

"Ehehe.." yun na lang ang nsabi ko. Haha. :")

Haay.. EVO...


"Oh, kailangan ko na pala umuwi Bessy. Dami pang assignments e. Next time?" nagtxt na si Evo saka baka hnahanap na ko ni Mama e.

"Sure Bessy. Thanks for your time. Hatid na kita?"

"No no. No need. Malapit lang naman bahay ko."

"Sure ka? By the way, can I have your number?"

Binigay ko naman yung number ko sa kanya.

"Osige na. Have to go. Bye!"

Di ko na siya pinagsalita at humarurot na ko pauwi. Pagbukas ko ng pinto..

"Bakit ngayon ka lang?" patay, si Evo.

"Ah, k--"

"Sinong kasama mo?"

"Ah, an--"

"Tinawagan ko sila Eunice. Hindi mo daw sila kasama."

"Eh, d--"

"Saan ka ga--"

"Pwede bang pagsalitain mo muna ko?? Isa-isa lang, mahina kalaban!"

"Tsk."

"Kasama ko si Karl. Yung pnakilala kong bestfriend ko kanina, rmember? Nagyaya lang sya kumain. E antagal na kasi naming hindi nagkikita.."

"E bakit di ka nagpapaalam saken? Text ako ng text, di ka nagrereply."

"Wow? At kelan pa ko nagpaalam sayo, aber? Ehem.. Selos syaa.. Yeee.." :")


"Stop it Ces!" awch, Ces na lang tawag nya sken. T^T "Hinahanap ka na ni Mama."

"O-okay.. Sige.." umakyat na ko sa kwarto ni Mama.

"Oh anak, buti dumating ka na."

"Sorry po Mama. Nagkayayaan lang po kumain." nakayuko kong sinabi kay Mama.

"It's okay anak. Puntahan mo si Evo. Kanina pa yun hindi mapakali nung wala ka pa. Tatay mo ba yun? Haha." hay, si Mama talaga. Haha.

"Hehe. Mukhang galit nga po Mama. Ang dami nyang tanong kanina e. Sige po, puntahan ko muna."

"Sige anak. Samahan mo na din kumain. Tapos na ko kumain e."

"Ok po Mama."

Nagpunta muna ako sa kwarto para magbihis at bumaba. Naabutan kong kumakain si Evo.

"Hi baby ko! ^_____^V" sinubukan kong mang-asar.

"..." pero ayaw nya ko pansinin. T^T

"Uy.. Evo.." don't give up Ces. Aja!

"..." awch, parang wala syang naririnig. T.T

Lumipat ako sa tabi niya at saka ko siya kinulit.

"Uy.. Evo.. Sorry na.." yinuyugyog ko na sya. Pero wala pa rin.

"Uy.. Primitivo Benitez III.. Sorry na oh.." ginamit ko na lahat ng pa-cute powers ko..


Pero ayaw nya pa din akong pansinin.


*TING!

"Haay.. Sarap ng kinain namin ni Karl kanina." sabay hawak ko sa tiyan ko.

"Edi dun ka na sa Karl mo."

yehey! Nagsalita din sa wakas.

"Eh sorry na nga e.." I pouted.

"Sa susunod magpapaalam ka sakin ah. Hindi yung pinag-aalala mo ko-- kami." sarkastiko nyang sinabi.

"Woo. Selos ka lang e." bulong ko.

"Ewan ko sayo Toyang." ay nang-aasar?

"Hmm.. Bati na tayo.." go Ces, gamitin ang charms!

"Ayoko."

"Eee.. Sige na.. Please??" I said with puppy eyes. Grabe, ngayon lang ako nagmakaawa ng ganito. -.-

"May kondisyon."

"WHAT?" grabe naman. Dami nyang alam ah. Nakuuu.. kung hindi ko lang mahal 'to e.

"Ayaw mo? Edi wag." Tumayo na sya para umalis, pero sympre pnigilan ko.

"No no. Osige. Anung kondisyon?"





"Hug me."


O________________O

"WHAAAAT?!?"


"Ayaw mo ata e."


"Tss. Oo na! Basta bati na tayo wah?"

I stood up and hugged him. Sooo bango.. >////<

"Oh yan! Bati na tayo ha?" kumalas na ko sa pagkakayakap sa kanya.

"Hindi pa."

"Eh?? Na-hug na kita ah?"

"Gusto ko matagal eh. Bakit ba??"

feeling ko nagtransform na ko sa pulang-pula na kamatis. >//////////< imagine, gusto nyang yakapin ko siya ng matagal para lang magbati na kami? Kyaaaaaa!


"Tss. Oo na po. Eto na nga po oh." syempre kelangan umarte para di halata. Pero sht lang, kinikilig na tlga ko!!

Once again, I hugged him. And before I knew it, he's hugging me back. >/////////<


"Sorry na huh?" I rested my head on his right shoulder. Ambango ng leeg nyaaa.. Waaaa! XD

"It's okay baby." he said while running his fingers through my hair.

"Di ka na galit?"

"Hmm.. Medyo?" aww.

Hinigpitan ko pa yung yakap sa kanya.

"Yan, galit ka pa?"

He chuckled, "Hindi na baby.." a sweet voice of him came out.


WAAAAAAAAAAAAAA!!
Mamamatay na ko sa kilig!! >////<


Tapos kinantahan nya pa ko ng God gave me you ni Bryan White . Kyaaaaaaaaaaa!!



God gave me you to show me what's real
There's more to life than just how I feel
And all that I'm worth is right before my eyes
And all that I live for though I didn't know why
Now I do, 'cause God gave me you



I closed my eyes. Ganda talaga ng boses niya. Parang yung lyrics na lang naririnig ko ng paulit-ulit ..  nakakaadik! :")

Sana hindi lang basta kanta iyon, sana totoong para sakin yung message na iyon na galing sa kanya.

Nung natapos na yung kanta..





"I love you baby ko.."



My heart beats like a drum roll when I heard him said those words.


"Mahal na mahal din kita baby ko.."


At naramdaman kong hinigpitan nya yung yakap nya sakin. :")


The next thing I knew is I fell asleep on his shoulder, hugging him.

CHAPTER 17

Bridge’s CORNER

Ang hirap talaga iwasan yung taong mahal mo lalo na kung pati si tadhana ay ayaw ka pakisamahan! BUSET!

Kaklase ko pa siya, dammit! Psh -____-

Buong klase di ko namamalayan, nakatitig na din pala ko kay Karl. Gagi kasi. Bakit ko ba siya minahal? Kahit ilang beses na niyang sinabi na di niya ko mahal at ayaw niya sa’kin, ayaw pa rin mag-sink-in sa utak ko na dahil dun kailangan ko na siyang kalimutan!

Kinakausap ko na nga lang si Evo pero wa epek pa din!!!

Hay. Life. Parang buhay.

*sigh*

“Alam mo Bridge? Sarap pala ma-in love uli no?” –Evo

“Oo nga eh, pero ang sakit din.” –Ako O.o

“Huh? Bakit? May problema ba?”

“Wala. Wala. Huwag mo kong intindihin.” -__-

“I know you, Bridge. May problema ka no?” Eh, ano pa nga ba? Kailangan ko ng makakapitan. Si Evo lang makapagpapagaan ng loob ko.

“S-si Karl.”

“yung bago nating block mate?”

“Oo. May hindi kasi ako nakukuwento sayo.”

“Ano yun?”

Then ayun, kinuwento ko na siya sa kanya. Grabe, nagulat din siya at the same time nagalit. Sabi niya pa, best friend daw ni Ces yun : ( nubayan. E di kailangan ko muna lumayo din kina Ces ? Kasi for sure, lagi nila makakasama si Karl.

 “Hay, nako Bridge. Bakit sa dinami-dami ng lalaki siya pa ? “

“Hindi naman natuturuan ang puso, Evo eh.”

“Eh, ano pa nga ba? Basta nandito lang ako palagi sa tabi mo, ah.” Naks, sweet ng best friend ko.

Evo’s CORNER

Si Ces ang mahal ko. Si Ces ang mahal ko.

Bakit ko nga ba sinasabi iyan ? Eh, alam niyo na naman iyan. Hmm... paalala ko lang din sa inyo. Kasi, mukhang ngayon i need to spend much time with Bridge. She needs me now as her best friend.

At alam niyo yung nakakainis?? Si Karl pa iyon! Bakit pa dumating iyang kontrabidang iyan sa storya namin?

Kahit na nasaktan ako dahil kay Bridge dati, gusto ko pa rin siya tulungan sa pinagdadaanan niya ngayon. Pero bilang KAIBIGAN lang. Oo, pipigilan ko na talaga ma-fall uli ako sa kanya.

Tss. Dami nang atraso sakin nung Karl na iyon. Pagkatapos niyang sumulpot sa love story namin ni Ces, tapos nalaman ko pa ngayon na sinaktan niya si Bridge?? >____<. Nakakapang-init ng dugo!

After class, niyaya ko muna si Bridge kumain sa labas. Kung tinatanong niyo kung nasaan si Ces, wala siyang pasok ngayon e kaya medyo malungkot din ako : (

“Evo, salamat ah.“

“Sows.Wala iyon.. tara, saan mo ba gusto kumain?”

“Sa McDo na lang.” Inakbayan ko siya kasi ang dami nakatingin sa kanya na lalaki. Mga tambay.

“Uy. Ano iyang akbay-akbay na iyan?”

“Ano ba. Just deal with it.” Tss. Syempre kailangan ko pa rin protektahan ang best friend ko.

Nandito na kami sa McDo. Pagkapasok na pagkapasok….

Nakita ko si Ces, umo-order sa counter kasama si Karl.

Ang saya nila tignan. Sa unang tingin, aakalain talaga na mag-boy friend sila. Aakalain nga ba? Eh, baka nga sila na?

Leshe ka Cecilia. Kagabi lang, tinanggap ko apology mo. Kagabi lang, ang sweet sweet natin. Kagabi lang.. Psh -______-

“Evo, wait. Di ba you just told me na best friends sila? Huwag ka muna mag-isip ng kung ano, please?” –Bridge. Alam kong pinapagaan niya lang ang loob ko. Pero, damn ang sakit Makita sila na ganoon. Di ko mapigilang mag-isip ng kung ano, eh. Tapos nagsabihan pa kami ng mahal namin ang isa’t isa kagabi.

Naka-estatwa na lang kami ni Bridge dun.

Maya-maya bigla nang hinawakan ni Karl yung kamay ni Ces. Tapos na sila umorder at magbayad. Mukhang niyaya niya lang maghanap ng table si Ces tapos kailangan with matching hawak ng kamay pa???

“Evo, please wag ka muna mag-isip ng kung ano, ah?“ Ang lakas talaga ni Bridge sabihin iyan sa’kin. Shete. Alam ko namang nasasaktan din siya ngayon kasi mahal pa nga niya si Karl. Dapat ako ang magco-comfort sa kanya eh >__<.

And boom! They saw us. Naka-akbay pa rin ako kay Bridge while magkahawak-kamay din naman sina Karl at Ces.

Sandaling tumahimik but I managed to break the silence.

Naglakad na kami ni Bridge papunta sa kanila.

“Oh. Ces??” Bakit parang nag-iba aura niya?

CES’ CORNER

“Oh, Evo.” And I managed to have a fake smile. Bakit ganito? Kagabi lang ang sweet sa’kin ni Evo tapos ngayon, mukhang kay Bridge naman siya sweet >__<.

Sinabihan na nga din niya ko na mahal niya ko, tapos sinabi ko din sa kanyang mahal ko siya. I feel like crying pero no. I have to be strong. Tsaka.. akbay lang yun, Ces di ba?

 “Bridge! Katatapos lang ng klase niyo?” And may tiwala din ako kay Bridge. Siya pa nga nag-assure sa’kin na mahal ako ni Evo, eh. Kaya Ces, wag muna mag-isip ng kung ano-ano, okay?

Bigla niyang inalis yung pagkaka-akbay sa kanya ni Evo. “Yup. Ces.. Ano kaya kung magsabay-sabay na tayo? ^___^ Tara, hanap na tayo ng table!”

“Evo, ikaw na lang umorder ng akin. Alam mo naman yung favorite ko kainin dito di ba?“ Ouch. Alam daw ni Evo :<<

Naghanap na kami ng table ni Bridge. Tapos konting kuwentuhan. Siya lang nga halos ang nagkukuwento. Ayaw niya siguro maging awkward yung aura namin.

Sa wakas, dumating na yung dalawa. Tumabi sakin si Karl while Evo kay Bridge naman. Sht. Nagseselos ako >///<.

Nagsusubuan pa ng fries yung dalawa. It was just like, Heller? Andito kami ni Karl! Kasama niyo kami!!

“Uhmm, Bridge!” Di ko na keri hindi magsalita.

“Si Karl nga pala, best friend ko.” Patuloy ko.

“Ah, yep. Nakuwento na siya sakin ni Evo and.... we already know each other naman talaga.”

“Eh?” Ay, oo nga pala. Si Bridge yung nakuwento sakin ni Karl na supposedly fiancé niya. Pero, nagkunwari na lang akong hindi ko alam sa harap nila Evo at Bridge.

“Ces, wag ka na masyado madaming tanong! Di mo na naman mapigilan yang kakulitan mo eh, no?” –Karl . Tapos, kinurot niya pa yung magkabilang pisngi ko.

“Ang sweet niyo, ah.” –Evo. If I know, nagseselos na naman baby ko!

“Selos ka na naman?” Haha! Aasarin ko uli ito tapos baka mamaya sweet na naman kami sa bahay :D

“At sino nagsabi?” Ang cold ng boses niya T^T

“Hey, Evo.”

“You know, Bridge. I think we have to go. Ang sabi ko sayo icocomfort kita. Alam ko namang nasasaktan ka din diyan sa loob-loob mo.” I’m sorry, Bridge : ( I feel sorry for her na, nakikita ko nga ding nasasaktan siya sa tuwing tinitignan niya si Karl yun ang sinasabi ng mga mata niya.

“Bridge! I’ll call you later ;) “ pahabol ko bago pa sila umalis.

“Sure, Ces.”

At umalis na sila. Bakit ganoon si Evo? Oo, nasasaktan si Bridge pero di ba niya napapansing nasasaktan din naman ako?

“Hayaan mo na sila, Ces.” –Karl.

“Ikaw! Ikaw may kasalanan, eh. Mabait naman si Bridge ah. Maganda din tapos matalino pa. Bakit ba hindi na lang siya mahalin mo?” Sorry, Karl mukhang ikaw mapagbubuntungan ko ;<

“Hindi ganun kadali iyon, Ces. Kung paaasahin ko lang din siya, masasaktan at masasaktan din siya sa huli. Kaya habang maaga pa, hindi ko na dapat siya paasahin.”

“K.” -____-

“Alam kong nasasaktan ka.”

“Alam mo naman pala, eh.”

“Ano ba. Huwag nga ako ang pagbuntungan mo. Tss.” Asar na siya.

“Sorry.”

“Mahal mo talaga ‘no?”

“Oo,eh.”

“Hm, kita namang nagseselos siya sa atin.“

Natuwa naman ako dun ^__^ Tama ako sa hinala ko.

All of a sudden, nabigla na lang kami ni Karl nang nasa harapan na pala namin si Evo.

“Oh? Evo?Bakit nandito ka? Nasaan si Bridge?“

“Nagpasundo pala siya. Nakasalubong namin yung sundo niya tas ayun umuwi na siya.”

“Eh? Tapos? Ano’ng ginagawa mo dito?”

“UUWI NA TAYO!”

Tapos bigla na lang niya ko hinatak paalis dun. Hay, naiwan ko si Karl dun. Te-text ko na lang mamaya.

CHAPTER 18

Evo’s Corner

Sht! Magka-holding hands pa sila ah! Nako! Porket wla syang pasok lumalandi na siya!! Para saan pa kung naging mag-fiance kami? Masyado naman ata silang close nun?? Grabe lang. Nakoooooooooooo Ceciliaaaaaa!!!

Pagdating namin sa bahay, walang imikan. Hindi namin kinakausap ang isa’t isa. Oo nga pala, wala na si Mama dito sa bahay. Nasiyahan siya at magkasundo kami ni Ces. Haay, kung alam lang nya. :/

Haaaay, itutulog ko na lang ‘to.

Lumipas ang mga araw na hindi pa rin kami nagpapansinan. Kahit magkasabay kami kumain, wala talagang imikan. Sa school, lagi silang magkasama nung Karl na yon! Sila Eunice naman tinatanong ko pero ayos lang naman yung pakikitungo sa kanila ni Ces. Wala naman daw Naike-kwentong problema. Si Bridge lang naman ang lagi Kong kasama e. Kino-comfort lang din namin ang isa’t isa.

“Oy, kamusta na kayo ni Ces?” tanong niya.

“Ayun, wala pa ring pansinan. Ang tagal na din nung nakita natin sila sa McDo na kasama niya si Karl. Baka nga sila na nun e! Ako kaya ung fiance niya!”

“Oh, easy naman. Kausapin mo na kasi! Nami-miss mo na e.”

“Asa ka naman Bridge. Yon? Namimiss ko? Utang na loob.”

“Sus! E sino kaya ‘tong nagseselos pag nakikita si Ces na kasama si Karl?? Halos makapatay ka na nga ng tao pag nakikita mo sila e.”

“Hindi ako nagseselos nuh. Naiinis lang ako.”

“Palusot! Nagseselos ka kasi mahal mo na siya diba?? Kausapin mo na kasi! Walang pakinabang ang pride Evo. Nako, sinasabi ko sayo.”

“Tss.”

Yun na lang ang nasabi ko sa kanya. Hay, bahala na nga.

Grabe talaga si Bridge… siya pa ngayon nagco-comfort sa’kin. Ako itong lalaki na best friend niya ako dapat gumagawa nun >__< …

Ces’ Corner

Di pa din kami nagppansinan ni Evo.. T^T Buti pa si Bessy, laging andiyan para sakin. Siya na yung nakakasama ko tuwing uwian. Sila Eunice, Hyacinth at Sahchi naman ang kasama ko sa room.

“Yo, kamusta? Kamusta kayo ni Papa E.??” hay nako, Hyacinth. Dun ka na nga lang sa Manesca mo!

“Ayun, ayos lang naman..”

“Weh??” pati si Sahchi nakikisali na? Wew.

“Guys! Oo nga pala, apply tayo sa McDo oh? Part time lang. Kelangan ko na ng pera e.” Eunice? Ikaw ba yan? Maghahanap ng trabaho? Parang hindi naman?

“Tara tara!” pagsang-ayon ko.

“Salamat Ces. J nga pala, tinatanong ka sakin ni Evo. Ayeeeeee! Kinikilig ako senyo teh!” -Eunice

-_______________________-

“Oh, bat parang walang reaction?” –Sahchi

“Oo nga, may problema ba kayo?” –Eunice

Hay, anu pa nga ba. Edi kinwento ko sa kanila ung nangyari dun sa McDo. Pipilitin lang din naman nila ko kung hindi ko sasabihin.

“Ay grabe teh! Who’s this Karl??” –Hyacinth

“Di ka ba nakikinig??! Okay ka lang ba? Classmate niyo ng high school di mo kilala??” --Sahchi

“Grabe ka Hyacinth! Puro Manesca kasi nasa isip e!” –Eunice

“Sorry naman ah!” –Hyacinth

“So anong plano mo Ces??” –Eunice

“Ewan. Hindi ko alam e. hindi niya naman ako kinakausap e.” :((

“Hay nako teh, kausapin mo na. Wag pairalin ang PRIDE!!” tama nga si Sahchi. Expert talaga yun.

“Eh kasi naman e. Siya din naman ah. May pa-akbay-akbay pa siyang nalalaman kay Bridge.”

“Sus. E kayo nga e, may pa-holdinghands pa kayong nalalaman ni Karl.”

O____________________________________O

“EVO??!!”

At bigla na lang siyang umalis. Waaaaaaaaaaaa! Nagseselos nga siyaaaaa.. :”)) ang hilig niya sumulpot ha? Hay Ces, wag ka nga munang kiligin. Galit pa sayo yun dba? Kailangan ko na siyang kausapin. It’s been 2 weeks na walang pansinan at all. Namimiss ko na siya. :((

Saglit lang natapos ung mga klase ko kaya maaga akong naka-uwi. Aja Ces!! Sana kausapin niya na ko. ^.^

Teka, may naaaninag akong lalaki sa gate. Hmm.. si Karl? Anung ginagawa niya dito?? Nako, patay pag nalaman ni Evo! Tsk!

“Uy Karl!! Anung ginagawa mo dito??”

“Eh kasi hindi na kita nakita sa room niyo e. lagi naman tayong magkasama pag uwian. Iniiwan mo na ko wa?” then nagpout siya. Aw.

“Ah ganun ba. Eh kasi nagmamadali ako. Kailangan Kong makausap si Evo e.”

“Teka lang Ces..” hinawakan nya ko sa braso.

“Bakit Karl?”

At hindi ko ineexpect yung sumunod na nangyari.

Chapter 19

Karl’s CORNER

Nandito ko sa gate ng school ngayon, hinhintay si Ces. Hindi ko na kasi siya naabutan sa room nila. Naku, baka naman pinagtataguan na ko nun?

Sa totoo lang, masaya ko dahil mukhang nagkakamalabuan sila ni Evo these past few weeks. Selfish na kung selfish… ganito talaga pag nagmamahal eh, nagiging selfish din minsan?

Pinaghandaan ko na rin itong araw na ito. Tutal, nakikita ko namang masaya si Ces tuwing kasama niya ko. Siguro, wala na ding dahilan para itago ko pa ito. Gagawin ko na!

Nakita ko na siya papunta dito.

 “Uy Karl!! Anung ginagawa mo dito??”

“Eh kasi hindi na kita nakita sa room niyo e. lagi naman tayong magkasama pag uwian. Iniiwan mo na ko wa?” then nagpout pa ko. 

“Ah ganun ba. Eh kasi nagmamadali ako. Kailangan Kong makausap si Evo e.”

“Teka lang Ces..” hinawakan nya ko sa braso.

“Bakit Karl?”

“M-may sasabihin sana ko.”

“Ano yun?!”

Sht. Parang di ko kaya sabihin! Ano ka ba naman, Karl >__< hanggang ngayon ba natotorpe ka pa rin?

Walah. Di ko kayang sabihin, eh. Kaya gagawin ko na lang. Action speaks louder than words naman, diba?

Evo’s Corner

2 weeks na kaming di nagpapansinan si Ces. Pero for sure, miss na miss na ko nun. Pinag-uusapan nga nila ko kanina, eh ^_________________________________________^

Hindi ko na siya kayang tiiisin. Makikipagbati na ko mamaya. Kasi naman, kung ganitong may problema din ako, paano ko naman matutulungan si Bridge? Kaya dapat, maayos ko muna ang sarili kong problema.

Tapos na din ang klase, sa wakas. Agad naman akong nagpaalam kay Bridge. Sinabi ko na din sa kanya kanina na makikipagbati na ko kay Ces.

Naglalakad na ko palabas ng school. Nakita ko na si Ces, palabas na rin. Gugulatin ko n asana kaso...

“Uy Karl!! Anung ginagawa mo dito??”

Fck. Anu ba yan. Isa pang sulputero itong Karl na ito. (sorry sa term)

Nagtago na lang ako sa likod ng isang puno.

“Eh kasi hindi na kita nakita sa school e. lagi naman tayong magkasama pag uwian. Iniiwan mo na ko wa?” then nagpout pa ang loko. Hindi naman cute! Naku! Naku!  

“Ah ganun ba. Eh kasi nagmamadali ako. Kailangan Kong makausap si Evo e.” Yie. Makikipagbati na din pala sa’kin ang Baby ko!

“Teka lang Ces..” hinawakan nya sa braso si Ces. Teka, mukhang di ko magugustuhan ang susunod na mangyayari,ah.

“Bakit Karl?”

“M-may sasabihin sana ko.”

“Ano yun?!”

Tapos, eh ano pa nga ba? Bigla niyang hinalikan si Ces.

Bigla kong sumugod dun at sinuntok si Karl.

“HOY, G*GO ANO SA TINGIN MONG GINAGAWA MO SA FIANCEE KO?!“

Hindi siya sumagot dahil sinuntok ko na naman siya. Duwag pala ito, eh!

“EH, SINO BANG MAS G*GO SATIN? IKAW ITONG HINDI PUMAPANSIN KAY CES NG DALAWANG LINGGO NA! ALAM MO BANG SINASAKTAN MO SI CES SA GINAGAWA MO?! SINO BANG NASA TABI NIYA NGAYON HA ? TUWING WALA KA HA ? “

Talaga bang nasasaktan ko na si Ces?

“I-im sorry, Ces.”

“T-tumigil na kayo, please.” Umiiyak na siya.

Ces’ CORNER

Nagulat ako sa ginawa ni Karl, pero mas nagulat ako sa ginawa ni Evo.

Natakot ako sa kanya. Parang di ko siya kilala nung ginawa niya ‘yon.

Oo, siguro nagseselos nga lang siya pero hindi naman tamang gawin niya yun kay Karl.

Ano tingin niya sakin? Pagmamay-ari niya?

Ano akala niya? Matutuwa ako sa ginawa niya?

Bestfriend ko si Karl at mahal ko din si Evo. Pero not to the point na hahayaan ko si Evo na saktan ang best friend ko.

Tama si Karl sa sinabi niya, siya naman lagi ang nariyan para sakin. Ang sabi pa nga niya, babawi siya sa mga taong wala siya. Hindi na din kasi ako galit sa kanya dahil nung mga oras na iyon, kailangan niya talagang umalis.

Pero si Evo, mahal ko iyon. Alam kong masyadong mabilis na na-fall ako agad agad sa kanya. Siguro yung ibang babae diyan, matutuwa pa sa ginawa niya kanina kasi it only means na mahal nga niya ko kaya nagawa niya yun kay Karl.

Pero ako, hindi ako natutuwa. Nasasaktan ako. Hindi ko nga rin alam kung bakit.

Sorry, sadyang naguguluhan lang ako.

 “I-im sorry, Ces.” Pero the moment na nag-sorry siya. Parang lumambot na naman itong puso ko.

Talagang mahal ko na itong mokong na ito no?

Hindi ko na yata kaya manatili sa puwesto ko ngayon.

Tumakbo na ko paalis at sumakay ng jeep nang maka-uwi na.

Pinagtitinginan na nga ko ng ibang pasahero, eh.

Pagdating ko sa bahay, dumiretso agad ako sa kwarto ko.

“CES! CES! Kausapin mo ko please! Buksan mo ang pinto!”

Si Evo iyan, sino pa ba. Kadarating lang din yata niya.

“Ces, kausapin mo naman ako, oh. Sorry sa lahat ng ginawa ko. Sorry dahil nasaktan kita dahil pina-iral ko pride ko. Sorry din sa ginawa ko kanina. Sorry sorry.”

Pinagbuksan ko na siya ng pinto.

“Bakit mo ginawa iyon kay Karl?”

“Nagseselos ako. Hindi tamang ginawa niya iyon sayo.”

“Nagseselos? Bakit? Ano ba ko sayo? Oo, fiancée mo ko pero di ba dahil lang naman yun sa kausnduan nila Tita at ng Tito mo? Pati ng parents mo? Ang labo mo naman din kasi, eh.”

Tiningnan niya ko … Isang tingin na sinasabing “mahal kasi kita”

Pinagpatuloy ko na lang ang pagsasalita. “Totoo bang mahal mo ko? Totoo ba iyon sinabi mo ng gabing iyon?  Dapat ba kong maniwala sa assurance ni Bridge sakin na mahal mo ko? Dapat ba kahit na kayo itong nakikita kong magkasama these past few weeks? Hindi lang naman ikaw ang nagseselos, eh. Akala mo ba ikaw lang? Oo, kaibigan ko si Bridge at may tiwala ko sa kanya pero, hindi ko alam kung bakit hindi ko magawang magtiwala sa kanya pagdating sa’yo. May relasyon ba kayo?”

“First love ko si Bridge.” Aw. Eh, kaya naman pala. Tanga ko rin eh, na di ko naisip na mahal nga niya si Bridge at ayaw lang niya masaktan ito. Ang sakit.

“Pero ikaw na ang mahal ko ngayon.” Para na kong malulusaw nung sinabi niya sakin ito habang nakatingin pa rin sa mga mata ko.

“Ma—“ Natigil ako sa pagsasalita dahil bigla na lang niya kong hinalikan. Hindi lang basta halik kundi isang malalim na halik.

Sinabayan ko na lang yung paghalik niya sakin. Hindi naman ako marunong humalik,eh :<

“Mahal kita, Ces.”

“Mahal din kita.”

Nakakainis isipin na dahil lang sa isang halik niya sakin, mawawala lahat ng sakit. Mapapatawad ko na siya agad. Pero ganito, eh. Mahal ko nga siya.

CHAPTER 20



Ces' Corner

Wew. Muntik na kong mamatay kagabi








SA KILIIIIIIIIIIIIIIIGGG!!!

Badtrip ka Evo, papatayin mo ata ako e. >//////<

Papasok na ako sa school. AKO. Ako lang. Eh kasi.. Tulog mantika yung baby kooo.. Ayoko syang istorbohin e. Mamaya pang 9am klase nun. Saka baka mabitin pa yung lovestory namin sa panaginip nya.

Gusto nyo ng flashback ng kung anong nangyari kgabe? Yoko nga. xD joke. Eto na. :")


F L A S H B A C K

Humiwalay na ko sa kiss at bka kung ano pang karumaldumal ang magawa ko.

Dinikit nya yung noo nya sa noo ko. Eeeeh..

"So, can we move into the next level, baby?" tanong nya. Gosh, bango ng hininga. Amoy mouthwash.

Napalayo naman ako dun.

"Anu ka, manligaw ka muna nuh." syempre pakipot muna! Aba, snswerte ata sya? Di porket gwapo sya..

"Eh? Magfiance na nga tayo tas liligawan pa kita??" he said while pinching my nose.

"Eh sa papel lang naman tayo magfiance e.. I want to be loved Evo. Gusto kong maramdaman yung feeling na inaalagaan ako.. Yung di ako iiwan katulad ng parents ko.."


Napahagulgol ako. Here I am again, too much emotional when it comes to my parents. Pano ba naman kasi, nung 8th birthday ko pa sila nawala. Haay.. T_T

Evo hugged me tightly.

"Sshhh.. Don't cry baby.. Don't worry, I'll take care of you. Nandito lang ako, okay? Hindi ako magsasawang mahalin ka."

Oh.. That words.. Feels like lullabies to my ear. Sana tuparin nya yang mga sinasabi nya.

Patuloy pa din ang pag-iyak ko then before I knew it, nakatulog na ko ng nakayakap sa kanya.

END OF FLASHBACK

Tabi nga pala kami nkatulog sa kwarto ko. >//////<

Anyways, andito na ko sa room. Nandito na din yung tatlo: Eunice, Hyacinth at Sahchi.

"Oh Goodmorning Ces. Mukhang maganda gising natin ah?"-Eunice

"Hay Eunice.. Kung alam mo lang.."

"ANO?!" trio na cla. Haha.

"MAKASIGAW WAGASAN?!"

"Magkwento ka nga Ces! Bati na kayo??" -Hya

"Yep!" knwento ko na yung mga nangyari kgbi. Pati sila kinilig! Haha.

"So teh, kelan mo balak sagutin?" -Eunice

"Ewan. Di ko nga alam e.. Gusto kong manigurado kung seryoso tlga sya. Panu ba?"

"Pahirapan mu teh." -Sahchi

"Hala wag naman. Kawawa naman ang baby ko.."

"Dun nga natin itetest yung perseverance nya na makuha ka e."-Hya

Oo nga nuh? Pero ayoko naman syang pahirapan.

"By the way, after finals na lang tayo magpasa ng resume sa McDo ah. Hiring sila this month." -Eunice

Hala. Finals na pala nextweek? At second year na kami sa June?? Ambilis ah? Di ko feel!

"Ok sige."


Dumating na si Prof. At dahil masaya ako ngayon, di muna ako nakinig. Haha. Goodluck Ces, finals lang naman next week. XD

Eh kasi nemen, tatlong letra lang ang laman ng utak ko. E-V-O lang.

Mabilis lang natapos ang 1st & 2nd subject. TENEN! Break naaa! May favorite subject!

Hay, asan kaya si Evo? Hanap. Hanap. Hanap.

Wala.

Oorder na sana ako ng may yumakap sa likod ko. >///< ...


"Miss me, baby?"

Humarap ako at nakita ang gwapong nilalang sa harap ko.

"Evo.. ^.^"

"Oh, para sayo." tumalikod sya at may nakadikit na 3 red roses sa may shirt nya. Ang cuuute. :") syempre kinuha ko.

"Salamat."

"Just for you baby." then he gave me a quick kiss on my lips.

Parang umakyat lahat ng dugo ko sa mukha. Eee.. Andami pang tao dito sa canteen, pinagtitinginan na kami. >//< at kitang-kita ko yung tatlo na nakasilip at kinikilig. Nakuu. >////////////////<

"Evo naman e. Nakakahiya, ang daming tao." yumuko na lang ako sa sobrang hiya.

He wrapped his hand around my waist and pulled me closer to him.

"Bakit naman ako mahihiya? Pag mahal mo ang isang tao, hindi mo dapat sya kinakahiya." and he gave me a kiss again. >///< ...

"Hoy. Nakakarami ka na ha. Di pa nga kita sinasagot e."

"E kelan mo ba ko sasagutin? Ha?" he pouted. Geez, ang cuuuuute mo Evo!! Umuwi ka na nga! Aish. Baka sagutin na kita ngayon e! Amp.

"Hmm.. SECRET! ^_______^v"


*kiss!*

Anubaaa.. Adik na ata sa kiss ang baby ko. >///<

"Tara kain na tayo baby." buti naman naisipan niyang kumain.

Umorder na kami ng pagkain at naghanap ng table for two. Para daw solo nya ko. Ajuju.

At take note, isa lang ang pinggan. Share daw kami at susubuan na lang nya ko para sweet. May kamay naman ako! Hay, andaming alam neto.

And yun, kumain na dn kami. Magkatabi kami at magkaholding hands. >///< ang lapit lapit pa ng mukha nya. Hay Evo, magkakapalit na tayo ng mukha nyan e.

"Baby ko, ilan gusto mong anak?"

*cough cough cough*

GRABE? ANAK AGAD?!


"Oh, okay ka lang baby?? Tubig oh."

"Evo naman? Anak ka jan? Di pa nga kta asawa nuh. Excited lang?" sabi ko nung nahimasmasan na ko. Grabe, di ako nakahinga dun ah. Wew.

Tumawa sya.

"Anung nakakatawa??"

"Wala. Hahaha. Ang cute cute mo kasi baby eh." and there, he gave me a kiss for the nth time. >///<

"Anu ba yan, puro kiss?" adik na tlga ang baby ko. Haha.

"Hmm.. Edi hug naman." then he hugged me. >///< I can feel the warmth of his embrace. Mahal na mahal talaga ako nito.

Ilang minutes din kaming ganun. Haay, sarap sa feeling! Kinikilig na ko dito oh. :")

Kumalas na siya and cupped my face. Sheeeet! Matutunaw na ko!!

"Evo matutunaw na ko.." I pouted.

"Bakit kasi ang ganda mo? I can't help myself from staring at you."


WOO! Kailangan ko ng hangin!! >///<

"You're blushing, baby." and he chuckled.

EEEEEEEEEEEEEEHHH!!!

"Che. Tumigil ka nga. May klase pa ko. Babye."

"Hatid na kita baby."

"No. No need Evo. Male-late na din ako e. Sige. Babye!" at kumaripas na ko ng takbo.

Pero hindi sa classroom ang pnuntahan ko. Kundi sa CR. Buti na lang walang tao. Sinara ko ang pinto at..


"KYAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!" :"""))))

Nagtatatalon ako at tumili ng tumili. Haha. E kasi first time to e. Ngayon ko lang ata natagpuan yung lalaki na magmamahal talaga sakin. Kaya nga mas pinili kong maging nerd na lang, kasi kala ko wala ng lalaki na magmamahal ng totoo.

Pero mali ako. Meron pala. Si Evo.

Sana seryoso tlga sya sakin. Ayoko na masaktan. Ayoko ng iwanan ako katulad ng ginawa sakin ng parents ko.

I pause for a while at pumunta na ng room. Tumabi ako kela Eunice.

"Teh!! Umaariba ka na talaga!!" -Eunice

"Oo nga! Imagine, Evo kissed you infront of the crowd! Ang haba ng hair teh! Abot EDSA huh." -Hya

"Hihi.. Kinikilig talaga ko teh!" yan na lang ang nasabi ko at dumating na si monster prof.


--

Mabilis natapos ang araw at eto, uwian na. Nasa parking lot si Evo at sabay na daw kami umuwi. :")

"BESSY!"

Ooops. Takbo Ces! DALI!!

Pero kamalasmalasan nga naman, naabutan nya ko.

"Ces pde ba tayong mag-usap please?"

"Ano, kasi Karl naghihintay na skin si Evo e. Baka pag nakita ka nun, mapano ka na naman." kita ko pa ung damage sa mukha nya nung sinuntok sya ni Evo.

"Please?"

"O-ok sige. Anu ba sasabihin mu?"

"I'm sorry. I'm sorry dun sa nagawa ko khapon. I can't control myself. Ces, mahal kita.."

O_o
My jaw almost dropped when I heard his last words.

"What??"

"Pero di na ko aasa Ces. Alam ko namang hanggang bestfriend lang ako e."

"Karl.."

"Basta nandito lang ako, 'kay? Lagot sakin yang si Evo pag sinaktan ka nyan." he smiled.

"Karl thank you." I hugged him.

"Be happy, okay? I love you.. Sige na, naghihintay na ang prince charming mo."

I chuckled, "Just promise me you'll make yourself happy, too. Please pay attention to her. Mahal ka ni Bridge."

At umalis na ko papuntang parking lot. Hay, sana makita naman ni Karl yung pagmamahal sa kanya ni Bridge. Aaminin ko, nasaktan ako nung sinabi nyang mahal nya ko. Nasasaktan ako para sa kanya. We both know its too late. Nakuha na ni Evo ang puso ko. Sana maging masaya si Bessy.

Nakita ko kagad si Evo na nakasandal sa gilid ng kotse nya. Ang gwaaaaapo. *o*

"Bakit antagal mo?" tas nagpout pa. Putek! Nakakainlab e!

"Wag ka ngang pa-cute! Sakalin kita jan e."

Humawak sya sa bewang ko at dinikit yung noo nya sa noo ko. Leshe! >////<

"Sige nga..?" paghahamon nya. Pano ko masasakal ang isang 'to kung nadidistract ako sa gwapo nyang mukha??

"Tsk. Evo naman e.." paglalambing ko. Malay natin, effective. XD

"Haay. Pa-hug nga baby ko." then he hugged me. Eeeee!! Bat ba sya ganito!

After that, sumakay na kami ng kotse. Habang nagddrive sya, he fill the spaces of my fingers with his and started kissing my knuckles. Ghaaad. Knikilig tlga ko!! >////<

Pagdating namin sa bahay, naupo ako sala, resting my head on it. At nafeel kong tinabihan nya ko.


"Ces.."

"Hmm?" paglingon ko.. GHAAAAAD! Ang lapit ng mukha nya so it happened our noses to bump.


"I love you.."

And for the nth time, he claim my lips with his.

Natigil yung halik na iyon dahil may tumawag. Si Sahchi ?? O__o Bihira lang ito tumawag ah!

Chapter 21

“H-hello?” Kainis itong si Sahchi oh, wrong timing tumawag! Haneeep! Kita naman sa mukha ni Evo ang pagka-disappoint. HAHAHA! Ang adik ng manliligaw ko! Oops. I just realized something din. As in now lang, namimihasa na yata itong mokong na ito eh. Nanliligaw pa lang naman eh >< tss.

“Hoy CES! Nakikinig ka ba??” Oops. Kausap ko pa pala si Sahchi sa phone.

“Ah, oo nandito pa ko.”

“Paki-loud speaker naman yung phone mo, Ces. Please?” Aba, nag-please si Sahchi! Minsan lang ito kaya kailangan ko pagbigyan.

Ni-loud speaker ko na. “Oh, yan Sahchi okay na.”

“HOY EVO! ALAM KONG NARIRINIG MO NA KO NGAYON. ALAM KO RIN NA MAY GINAGAWA KAYO NI CES JUST NOW BAGO KO TUMAWAG.” Eh? Alam niya?? Katakot naman itong si Sahchi.

“OH BY THE WAY, GUSTO KO LANG MALAMAN MO EVO, NA MAHAL NAMIN SI CES AT BILANG MGA KAIBIGANG NAGMAMAHAL SA KANYA, NGAYON PA LANG BINABALAAN KA NA NAMIN. HUWAG NA HUWAG KANG GAGAWA NG MGA BAGAY NA HINDI DAPAT GINAGAWA NG ISANG MANLILIGAW SA NILILIGAWAN NIYA! BAKA NAKAKALIMUTAN MO AH, NANLILIGAW KA PA LANG.” Wow! Ang lakas makasagap ni Sahchi ah, mukhang expert nga yata kasi ito.

“Oh, ces tara sa kwarto mo muna tayo mag-usap.” Wow. Parang magkasama kami, ah? XD

“Evo. Hmm akyat muna ko sa kwarto ko, ah.”

 -sa kwarto

“Sahchi? Bakit ka napatawag?” Pa-inosente pa ko. Walah! HAHA!

“Tss. Ces, akala ko ba matalino ka?”

“Eh?”

“Teka, kanina pa naghihintay sa kabilang line sina Eunice at Hya.” O__o anyayare ba sa mga friends ko?

“Dito na ko.” –Eunice

“Ako din.”-Hya

“Okay, Game na.”-Sahchi

C : Bakit ba kayo napatawag?

E : Aww. Ganyan ka na Ces : ( Pinagpalit mo na kami kay Evo.

H : Oo nga. Nagtatampo na kami.

C : Teka, ano ba kasing problema?

S : Concern lang kami sayo, Ces.

E : Naisip kasi naming maling konsintehin namin ang mga pinaggagagawa sayo ni Evo.

H : Lalo na’t sa iisang bahay lang kayo nakatira.

C : Enough, guys. Listen, alam ko na ang gusto niyo iparating. But, mali kayo hinding hindi naman ako papayag kung dumating kami sa point na iyon.

E,H,S : Sorry/Mianhae/Gomenasai

C : Aish. Nakakainis kayo.

E : Sorry na. May gusto lang naman din kami i-advice sayo.

S : Pahirapan mo muna, Ces.

C : Sorry, hindi ako magalling dun.

H : Tutulungan ka namin.

C : Pano?

H : Basta, sundin mo lang mga advice namin, ah?

C : Okay, okay.

S : Maintain a distance always.

C : Eh? Alam niyo naman mahirap yun lalo na nasa iisang bahay lang kami.

E : Importante yun, Ces.

C : Okay. Okay. I’ll try my best.

Grabe lang. Alas-dos na at katatapos lang naming mag-usap.

Di ko inaasahan na sobrang concern sakin mga friends ko. Sa totoo lang, may point sila. Di dapat namin madaliin ni Evo ang mga bagay, bagay.

Hay, susundin ko na lang sila. Simula bukas, gagawin ko na mga pinayo nila :>

Evo’s CORNER

Sa totoo lang, nagpapasalamat ako at tumawag bigla si Cath kay Ces. Muntikan na kasi :/

Sobrang mahal ko lang si Ces kaya ko nagkakaganito. Hindi ko naisip kung anong pwede mangyari. At hindi ko pa iniisip kung ano pang mangyayari samin ni Ces sa hinaharap.

Masaya na ko ngayon. Parang wala na nga kong pinoproblema sa buhay ko. Natupad na din kasi yung tanging hiling ko at yun ang dumating ang babaeng mamahalin ko at si Ces na yun : )

Kung tutuusin, di ko na kailangan manligaw dahil fiancée ko na naman siya, eh. Pero makulit siya haha. Ligaw ligaw pa sus!

Pero. Sa tingin ko okay na rin ito para mas mapatunayan ko pa sa kanya kung gano kko siya kamahal :”)

Malaman ko pa lang na mahal niya din ako, ang saya saya ko na. Pano pa kaya kung magpakasal na kami? Mamamatay na yata ko sa sobrang saya.

Natatakot tuloy ako na baka ang sobrang kaligayahan na ito ay may kapalit pero sana huwag naman.

Okay, sobra na kong makata xD

CES’ Corner

Pumasok ako sa school na mukhang nerd ulit.

FLASHBACK sa phone convo kagabi:

H : Pumasok ka bukas sa school bilang dating Ces.

C : Eh? Over naman!

E : Sundin mo na lang kami, Ces.

END OF FLASHBACK

So ngayon alam niyo na kung bakit? Hayy. Back to the old Ces ang peg nila ateh!

Pero tama na rin ito, baka nga naman mahal ako ni Evo dahil sa itsura ko lang :”(

“Good Morning Bessy!” –Karl

“Good Morning!”

“Ang ganda mo ngayon Bessy!”

“Okay ka lang Karl? Palitan mo na nga yang salamin mo.”

“Ano ka ba. Believe me, mas maganda ka ngayon sa paningin ko. Dahil ang nakikita ko ngayon ay ang Ces na kilala ko dati pa.”

“Naku, kung di lang kita best friend, kinilig na ko sa pinagsasasabi mo.”

“Sana nga hindi mo na lang ako best friend.” Hindi ko masyado narinig yun sinabi niya.

“Ano ulit iyon?”

“Wala.” Ang daya : (

Hinatid lang ako ni Karl sa room ko then umalis na siya. Naabutan ko na dun mga friends ko.

“HAPPY??” sabi ko sa kanila.

“HAPPY!” Edi sila na happy ><

Attentive ako sa klase ngayon dahil finals na namin next week. Kailangan din magseryoso nuh.

Isa lang din subject namin ngayon.

After ng klase, pumunta muna kami sa cafeteria para kumain.

“Omo. What’s happening?” –Hya

May commotion kasi kaming naabutan sa cafeteria.

“Baka may sikat na banda!” –Sahchi

“Eh? Wala namang event ang school ngayon, ah?” –Eunice

“ATTENTION EVERYONE!”

Kilala ko yung boses na iyon, ah.

“EVO?!”

CHAPTER 22

Then bigla na lang gumilid lahat ng estudyante at ako ang naging center of attention.

“Ms. Cecilia Victoria Reyes, I dedicate this song to you.” hjkdslkdshd. Alam na tuloy ng buong school ang totoong pangalan ko. Lagot ka sakin mamaya, EVO! 

“Nice one EVO!” –Eunice

“Eh? Ano ibig mo sabihin, Eunice?”-Ako

“Teh, mamaya na lang namin e-explain sayo, ah?“-Sahchi

“Naku, kiligers na naman itey!“ –Hya

Then Evo started strumming his guitar together with his band.

(God Gave Me You- Bryan White)

For all the times I felt cheated, I complained
You know how I love to complain
For all the wrongs I repeated, though I was to blame
I still cursed that rain
I didn't have a prayer, didn't have a clue
Then out of the blue

Ganito na ba talaga kalakas ang tama sakin ni Evo? Di ba kasi, ang hirap paniwalaan. Kung tutuusin, ang bilis ng mga pangyayari. Pero it doesn’t matter naman kung gano kabilis o kabagal di ba?

God gave me you to show me what's real
There's more to life than just how I feel
And all that I'm worth is right before my eyes
And all that I live for though I didn't know why
Now I do, 'cause God gave me you

Ramdam na ramdam ko yung pagkanta niya. Bawat mensahe sa kanta, gusto ko isipin na para sakin talaga yun. Ngayon lang nangyari sakin ito. First love ko si Evo,eh.

For all the times I wore my self pity like a favorite shirt
All wrapped up in that hurt
For every glass I saw, I saw half empty
Now it overflows like a river through my soul
From every doubt I had, I'm finally free
I truly believe

Ako din. Naniniwala akong binigay sakin ng Diyos si Evo. Thank you, Lord binigay niyo sakin ang lalaking ito. Ang saya saya ko ngayon :”)

God gave me you to show me what's real
There's more to life than just how I feel
And all that I'm worth is right before my eyes
And all that I live for though I didn't know why
Now I do, 'cause God gave me you

Simula nung nawalan na ko ng mga magulang, hindi ko akalaing may magmamahal pa sakin bukod sa mga kaibigan ko. May isa pa palang tao na nakalaan sakin.

In your arms I'm someone new
With ever tender kiss from you
Oh must confess
I've been blessed

Mahal talaga ko ni Lord : ) Kahit na wala na kong mga magulang, may lalaki namang nagmamahal sakin.

God gave me you to show me what's real
There's more to life than just how I feel
And all that I'm worth is right before my eyes
And all that I live for though I didn't know why (didn't know why)
Now I do (I finally do), 'cause God gave me you (God gave me You)

Naglalakad na ko papunta sa mini stage na kinaroroonan nila Evo.

There’s no turning back. Di ko na papahirapan si Evo. Alam kong mahal niya ko. Di ko alam kung ano nang mangyayari kinabukasan o sa mga susunod na mga araw. Ayoko na magsayang ng panahon. Mahl ko siya. Mahal ko siya.  

God gave me you

“Ces, mahal na mahal kita. Actually, nahirapan ako pilitin ang mga kaibigan mo para magawa ko ito ngayon. Haha. Mas mahirap pa sa paghahanap ng mga taong bubuo sa banda. Mahal na mahal ka ng mga kaibigan mo kaya naiintindihan ko naman kung bakit ganoon sila ka-protective sayo.”

Di na ako makapagsalita sa sobrang dami ng gusto kong sabihin sa kanya. Totoo sinabi niya, alam kong sobrang mahal talaga ko ng mga kaibigan ko.

“Ces, I love you. I love you. Alam mo bang matagal na kitang hinihintay. Matagal ko nang hinihintay ang babaeng muling magpapatibok ng puso ko. Nagsimula tayo sa pag-aasaran kaya di ko din akalain na mamahalin pala kita. Pero wala kong pinagsisihan sa lahat ng nangyari. Ang totoo niyan, nagpapasalamat ako sa mga nangyari lalo na sa mga magulang ko, kay Tito at Tita. Sila kasi ang naging daan kung pano tayo nagkakilala. Masyado ka bang natouched? Nangingilid na mga luha sa mata mo, oh.”

Oo nga, di ko napansin. Paiyak na nga ako…

Lumapit siya sakin at niyakap ako. Niyakap ko din siya ng mas mahigpit.

Naghihiyawan na lahat ng mga tao, halatang kinikilig.

Kumawala siya sa yakap at….

Lumuhod siya.

“Ces, will you be my girl?”

Gusto ko sabihing OO! OO NAMAN! Pero bakit walang lumalabas sa bibig ko.

“Ces, sagutin mo na. Mahal ka niyan. Magtiwala ka.” –Bridge

“Oo nga, Ces. “ Eh? Si Karl?

“Nakuha na din niya permiso namin nina Eunice at Hya.”-Sahchi

“Tumayo ka nga diyan.” Nakapagsalita na ko, sa wakas!

Tumayo naman siya.

At sa pagtayo niya…

Kinintalan ko siya ng halik sa labi niya.

“Mahal din kita. Oo, iyo na ko. Sige na.”

Bigla umingay ang crowd. Pati yung mga fans club ni Evo nandito pala O_o May nakita pa kong mga banner ng Love team daw namin.

CEVO FOREVER? Eh? Dang Pangit naman parang sebo lang? XD

Si Evo naman na-speechless ngayon. Hoho!

Kinuha ko yung Microphone.

“Ako, Si Cecilia Victoria Reyes ay kay Primitivo Benitez III na from now on!”

Nagulat na lang ako nung biglang lumitaw sa harapan ko si Evo at hinalikan na naman ako.

Shemay >///< Adik talaga, oh!

[Continuation at next parts]