The Phone Call by Eunice A. Laurito

Daniel Guevarra

Jenny Jimenez

Alessandra Marquez

Palaging magkasama sina Daniel at Jenny kahit saan magpunta. Sila'y matalik na magkaibigan sa loob ng maraming taon. Hanggang sa isang araw..

"Daniel, may mahal na ko." ani Jenny kay Daniel nang magkausap sila sa telepono.

Parang may kung anong tumusok sa puso ni Daniel. Ano itong nararamdaman niya? Pakiramdam niya'y siya na ang pinakamalas at pinakamalungkot na tao nang gabing iyon. Pinagkaitan na yata siya ng panahon na lumigaya. Ano ang dapat gawin?

"Daniel? Daniel? Nariyan ka pa ba?" ani Jenny nang wala na siyang marinig pang sagot kay Daniel hanggang sa ibinaba na rin ni Daniel ang telepono.

Sa eskwelahan kinabukasan..

"Daniel Guevarra." wika ni Mrs. Enriquez na nag-che-check ng attendance ng klase.

Walang sumagot. Hindi pumasok si Daniel. Hanggang sa umabot na ng isang linggo, isang buwan at hindi pa rin pumapasok ito. At dahil dito, hindi na rin mapakali si Jenny kung ano'ng nangyari kay Daniel kaya nagpasya siyang puntahan na ito sa bahay nito.

"Tao po..tao po!!" aniya ngunit walang sumasagot.

Pagkalipas ng ilang minuto ay may nakapansin na sa kanya. Isang babae ang lumabas mula sa kapitbahay nila Daniel.

"Neng, nako hinahanap mo ba ang mga nakatira diyan?" wika nito.

"Opo. Umalis po ba sila? Wala po kasing sumasagot.

"Oo. Umalis na sila."

"Mga Ano'ng oras po kaya makakabalik?"

"Naku, 'Neng hindi na yata babalik ang mga iyon. Ang alam ko ay nakaalis na sila ng bansa kahapon pa. Nagpunta na ng Amerika."

Amerika. Amerika. Amerika... hindi maalis iyon sa isipan ni Jenny. Amerika..Amerika.. at saka naman niya naalala ang nakaraan. Limang taong gulang sila noon ni Daniel.

"Daniel, Pangako mo sa akin di mo ako iiwan at hindi tao maghihiwalay kailanman." ani Jenny.

"Oo. Pangako." sagot ni Daniel.

Oo, tama. Tandang-tanda niya ang araw na iyon ngunit ngayon nasaan na si Daniel? Ang taong nangako sa kanyang di iya iiwan?

Pagkatapos magtapos ni Jenny sa sekondarya ay sinundan niya si Daniel sa Amerika ngunit hindi niya ito natagpuan agad. Kaya habang naroon siya ay ang pinagtuunan niya na muna ang kanyang pag-aaral sa kolehiyo. Siya ay nagtapos ng kursong Medisina.

"Doctor Jimenez, I just want to inform you that there will be a new doctor here in our hospital, please help him know all the informations that he should know here." wika ng Punong Doktor sa kanya.

"Yes, Doc." aniya.

Kinabukasan...

"Hi, Doctor Jimenez. I am just informed that I should meet you for the informations that I should know." sabi ng isang tinig na pamilyar kay Jenny. Oo, tama kilala niya ang boses na iyon.

Tumalikod si Jenny upang malaman kung sino talaga iyon. Paglingon niya, di napigilan ng mga mata niyang lumuha. ang lalaking iyon, kilala niya kung sino iyon. Siya ang lalaking matagl na niyang hinahanap dahil sa pagmamahal niyang di mawala-wala rito. Ito ay walang iba kundi si Daniel Guevarra. Tama siya nga. Gusto na tuloy sumigaw ni Jenny sa sobrang kagalakan.

"Jenny, Ikaw ba 'yan?" sa wakas nagsalita na rin si Daniel.

"Daniel? Tama Ikaw nga!" wika ni Jenny sabay takbo papunta kay Daniel na balak sana niyang yakapin ngunit...

"Tumigil ka." wika ni Daniel. "By the way, where should we start?" patuloy nito.

At saka na lang sinimulan ni Jenny ang pagtuturo kay Daniel ng mga dapat nitong malaman sa ospital. Habang ginagawa niya iyon, nasasaktan siya. Bakit gano'n? Wala na ba siyang halaga kay Daniel? Pero kunsabagay, maraming taon na nga naman ang lumipas, marahil ay nakalimutan na nga siya nito.

"Thanks, Doctor Jenny, I can now start my work tomorrow." ani Daniel sabay ngiti.

Ang ngiting iyon, matagal na niyang hindi nakikita iyon at ngayon sobrang saya niya dahil nasilayan na niya iyon ulit ait pagkatapos magpasalamat ni Daniel ay naglakad ito papunta kay Jenny ngunit lumampas pala ito at hindi pala siya ang nginitian nito kundi ang isang babae sa likod niya, si Alessandra Marquez.

"Daniel!!" wika ni Alex sabay halik sa labi ni Daniel. "How's your day?" patuloy nito.

"It's good. By the way I can now start my work tomorrow here." ani Daniel.

"Oh , that's good. And , who is she?" ang tinutukoy nito ay si Jenny.

"Oh. By the way, She's Doctor Jenny , she's the one who helped me for my work."

"Oh, nice to meet you."

"Nice to meet you too.." wika ni Jenny.

"At siya rin pala ang kinikuwento ko sa iyong matalik kong kaibigan sa Pilipinas." ani Daniel.

"Ah.. siya pala 'yon."

'Ah.. eh.. Marunong ka pa lang magtagalog?" ani Jenny.

"Oo, tinuruan ako ni Daniel.

"Ah..."

"Nga pala, Gusto sana kitang imbitahan sa kasal namin ni Daniel sa susunod na Linggo na."

KASAL? Oo, tama kasal nga.Ikakasal na pala ang KAIBIGAN niyang si Daniel.

"Jenny, puwede ba?"

"Ah, sige."

"Mabuti naman."

Pagkatapos noon ay nagpaalam na sina Daniel at Alex kay Daniel. Nagsimula na ring umiyak si Jenny. Nilingon muli ni Daniel si Jenny ngunit at saka pinunasan agad ni Jenny ang mga luha niya.

Sa ospital kinabukasan...

"Daniel, kausapin mo ako." wika ni Jenny nang nasa iisang kwarto lang sila ni Daniel sa ospital.

"Tungkol saan?"

"Bakit bigla kang umalis? Pagkatapos ng tawag na iyon?"

"Dahil ayoko nang marinig pa ang mga susunod mo pang sasabihin."

"Bakit?"

"Dahil ayokong malaman kung sino ang taong mahal mo. Dahil masasaktan ako! Alam mo ba 'yon? Di ko kakayanin kaya minabuti ko na umalis na lang."

"Duwag ka." ani Jenny.

"Ano?"

"Alam mo ba kung sino talaga ang mahal ko?"

"Ayoko na nagng malaman. Paalam." wika ni Daniel at saka naglakad paalis na sana ngunit..

"Daniel!! Nag gabing iyon, magtatapat sana ako na ikaw 'yung taong mahal ko!! IKAW!" sigaw ni Jenny.

Ngunit patuloy lang si Daniel sa paglabas ng kwartong iyon.

Pagkalipas ng 2 araw..

"Hello?" wika ni Jenny nang sagutin ang isang tawag.

"Jenny, Si Alex 'to. Magkita tayo sa isang restaurant s tapat ng ospital."

Restaurant..

"Jenny, mahal mo pa ba si Daniel?" wika ni Alex.

"Oo. Mahal ko pa rin siya." sagot ni Jenny sabay dating ni Daniel.

"Narinig mo ba Daniel?" ani Alex.

"Ano'ng gusto mong mangyari Alex? Bukas na ang kasal natin tapos ganito pa ang ginagawa mo.." ani Daniel.

"Ang gusto ko lang pakasalan ako ng taong mahal ako dahil mahal ako nito." pagpapaliwanag ni Alex at saka umalis.

Sinundan naman ni Daniel ito.

"Gusto mo pa rin bang magpakasal sa'kin?" tanong ni Alex nang silang dalawa na lang ni Daniel ang magkasama.

"Ano'ng ibig mong sabihin?" ani Daniel.

"She's the love of your life and I know She's still the one until now, and now you're asking me why?"

"Pakakasalan kita."

"Mabuti. Dahil iyan talaga ang dapat." ani Alex.

"Alex?"

"O, ano? Ayaw mo na kong pakasalan diba?"

"I'm sorry, Alessandra."

"Tuloy ang kasal bukas." ani Alex at saka umalis.

Sa araw ng kasal...

"Alex, are you sure about this?" wika ni Jenny na tila inaayusan ni Alex.

"Oo naman."

Handa na ang lahat, maraming mga panauhin , mga kamag-anak nina Daniel at Alex. Naroon na rin si Daniel na hinihintay ang pagdating ng babaeng pakakasalan niya ngunit tila hindi siya masaya.

Hanggang sa bumaba na ng sasakyan ang bride. Bumukas ang pintuan ng simabahan. Nang masilayan ni Daniel mula roon ang babaeng pakakasalan niya ay gumaan na ang loob niya, masaya na siya dahil ang babaeng nakasuot ng wedding gown ay walang iba kundi si Jenny jimenez na magiging Jenny Guevarra na.

Samantalang sa isang Restaurant...

"Ma'am. You have ordered these also? But you've eaten so much already. Ma'am are you okay?" wika ng waiter sa naturang restaurant habang patuloy lang si Alex sa pagkain, ganito kasi siya 'pag depressed.

"Pinoy ka, diba?" ani Alex. Napansin din nitong di hamak na mas gwapo ang waiter na iyon kaysa kay Daniel na kasalukuyan na ngayong kinakasal.

"Ah, Opo Ma'am."

"Samahan mo ko sa pagkain dito, dali."

"Ah.. eh.. Sorry, Ma'am."

"Sige na, kundi tatawagin ko ang manager niyo dito dahil ayaw mong sumunod sa'kin at baka mawalan ka pa ng trabaho nang wala sa oras."

"Okay, Ma'am."

"May tanong nga pala ako sa'yo.." wika ni Alex sa seryosong tono ng boses.

"Single ka?"

"ah.. yes, ma'am."

"Good. Ngayon pa lang nililigawan na kita." ani Alex.

THE END! :D

MAGKAIBIGAN O MAGKA-IBIGAN? by Princes Joyce Sulit :3

Prince

Paula

Si Paula, isang simpleng babae na nag-aaral sa Maranatha Christian Academy, ay kilala sa kanyang katalinuhan at pagiging pala-kaibigan. Sa una ay mahiyain pero habang tumatagal ay lumalabas ang kakulitan. Hindi pa niya nararanasang umibig hanggang sa may nakita siyang poster ng isang organisasyon sa eskwelahan.

“Timothy Artist Guild? Mukhang masaya dito ah. Sasali ako.”

At naging miyembro na ng TAG si Paula. Sa isang pagtitipon ng mga miyembro ng TAG, may laging nang-aasar kay Paula. At siya si Prince. Sa ilang sandali, napikon si Paula.

“Ano bang problema mo ha?! Kanina ka pa ah. Bakit ba lagi mo akong inaasar, ha??”

“E bakit ba?? Gusto ko e. Pakielam mo?”

Tuluyang nagalit si Paula at nakonsensya si Prince. Ilang beses na siyang humingi ng tawad pero ayaw pa din ni Paula. Pero isang araw, tila lumambot ang puso ni Paula at pinatawad niya si Prince. Di nagtagal, sila ay naging matalik na magkaibigan.

Araw ng Pasko, nagbigay sila ng regalo sa isa’t-isa. Ang regalo ni Prince kay Paula ay isang malaki at mamahaling stuff toy. Ito ay labis na ikinatuwa ni Paula. At nahanap niya ang kanyang sariling nahuhulog na kay Prince.

“Diyos ko! Bakit ba ganito na lang ang kasiyahang nararamdaman ko? Hindi pwedeng mahulog ang loob ko kay Prince. Kailangan pigilan ko ‘to hangga’t maaga pa. PAULA hindi pwedeng mahulog ang loob mo kay Prince. Hindi pwede, hindi pwede, hindi pwede!”

Sinubukang layuan, iwasan at kalimutan ni Paula si Prince ngunit si Prince ang lumalapit sa kanya. Kaya dumating ang araw na tuluyan ng nahulog si Paula sa kaibigan. Lalo pa silang naging malapit sa isa’t-isa. Sa tuwing magkasama ang dalawa, halos mangamatis ang mukha ni Paula sa kilig. Laging masaya at tawa ng tawa si Paula. Kapag naman walang pasok, tinatawagan ni Prince si Paula sa cellphone at maghapon-magdamag silang magkausap. Halos ibigay na ni Paula ang lahat-lahat kay Prince. Kung titignan, daig pa nila ang mag-syota.

Ngunit isang araw sa eskwelahan, ay nakita ni Paula si Prince na may kasamang babae. Kung titignan, napaka-sweet nila. Kaya kinabukasan, tinanong ni Paula si Prince.

“Best, sino ‘yung kasama mo kahapon?

“Ah. Si Leslie. Ang pinakamamahal kong si Leslie.”

Lubusan nasaktan si Paula ng marinig niya ito. At ito ang dahilan kung bakit magang-maga ang kanyang mga mata. Plano na niya sanang umamin kay Prince, kaya lang natatakot siyang masira ang pagkakaibigan nila. Kaya pinili na lang niyang tumahimik.

“Ngayon, alam ko na… hanggang kaibigan lang talaga ang turing sa aking ni Prince… kailangan ko ng itigil ang kahibangan na ‘to…”

Pero dumating ang araw na para bang hindi na masaya si Prince kay Leslie. Lagi na niyang hinahanap-hanap si Paula.

“Bakit ba parang hindi ako panatag kay Leslie? At para bang hinahanap ko sa pagkatao niya si Paula? Miss ko na si Paula. Gusto ko lagi siyang kasama.”

At biglang nagbago ang ihip ng hangin. Sa isang iglap, nahulog na din ang loob ni Prince kay Paula. At ito’y agad niyang inamin sa dalaga.

“Best, may sasabihin ako sa’yo. Huwag ka magagalit ha.”

“Bakit naman ako magagalit? Ano ba yon?”

“M-M-Mahal kita.”

“Ha? Prince hindi magandang biro yan ha.”

“Totoo! Mahal kita Pau. Seryoso ako.”

“…e paano si Leslie?”

“Si Leslie? Hindi ako naging masaya sa kanya. Sa’yo lang ako masaya at komportable, Paula. Maniwala ka.”

Hindi makapaniwala si Paula sa narinig niya. Kaya pinasya na din niyang umamin sa kaibigan.

“Prince may tatanong ako.”

“A-ano yun?”

“Di mo ba nararamdang mahal din kita?”

“Ha?”

“Oo. Tama ang narinig mo. Mahal din kita. Simula ng bigyan mo ko ng regalo nung Pasko. Simula nung naging mag-bestfriends tayo. Lagi akong masaya dahil sa’yo. Dapat sasabihin ko na sa’yo noon, kaya lang natatakot akong nang dahil lang doon ay masira ang pagkakaibigan natin. At sa totoo lang, nagselos talaga ako kay Leslie.”

Simula noon, lagi na silang magkasama. At dumating ang tamang panahon at tamang pagkakataon kay Prince para ligawan niya si Paula. Tama nga ang sabi nila. “Lumingon ka lang sa paligid mo. Magugulat ka na lang, katabi mo na pala ang totoong nagmamahal sa’yo.” <3

Bakit kaya? by Ionna Grace Mendoza

Bakit kaya?

Bakit tila musika ang boses mo sa aking tainga?

Bakit animo'y bituin ang kislap ng iyong mata?

Bakit bawat minuto'y hiling ko'y masilayan ka?

Bakit natutuliro sa tuwing nariyan ka na?

Bakit sa dami ng tao ay espesyal ka?

Bakit sa aking paningin ikaw lamang ang maganda?

Bakit ika'y ang siyang nagbibigay kulay?

Bakit ikaw ang tinatangi ng aking buhay?

Bakit sabawat sulyap may katumbas na saya?

Bakit bawat salita mo'y tila isang musika?

Bakit kapag nakikita ka puso'y mayroong kaba?

"MAHAL KITA", kasagutan sa mga tanong na iyan.

Tago by Kim Escaran

Matagal ko nang itinatago-tago
Ang pag-ibig na nadarama ko sayo
Hindi ko akalaing tatagal ito
Ngunit nadarama ko na ang layo mo

Pinili ko na lang na kalimutan ka
Para ‘di na ako muling masaktan pa
Upang itigil ko na ang kakaasa
Tuluyan ko na hayaang magparaya

Akala ko nakalimutan na kita
Ngunit ang sakit pa rin ng nadarama
Noong nakita kong kasama mo siya
Hanggang ngayon pala mahal pa rin kita.

Maling Akala by Audeza Tiosen

Trish

Earl

Lahat ng tao ay nagkakamali. Hindi natin sinasadyang makagawa ng maling bagay. Ngunit naranasan mo na bang magkamali at hindi mo pinagsisihan ang nagawa mo? At imbis na pagsisihan, ay ito pa ang nakapagpabago ng buhay mo at nakapagpasaya sayo, at higit sa lahat ay nakatagpo ka pa ng bagay na pwede mo ng ariin sayo habang-buhay at ang lahat ng ito ay dahil lang sa mali mong akala.

"Bestie! dito lan ako mlapet sa skul, sa tpat ng lage ateng pnagkkainan? mkkipagkita lan ako kay Josh! excited na nga ko e. osige text na lan kita maya uh? mua! :*" natanggap na mensahe ni Trish galing sa kaniyang matalik na kaibigan na si Eunice. Napabuntong hininga na lamang siya dahil makikipagkita na naman ito sa kasintahan niyang alam niyang playboy ngunit hindi naman yun pinapaniwalaan ni Eunice. Hindi naman niya masisi ito dahil yun lang ang nagpapasaya sa kaniyang matalik na kaibigan.

Ilang sandali pa at biglang tumawag si Eunice, sinagot niya ito ngunit wala namang nagsasalita sa kabilang linya. Maliban na lamang sa naririnig niyang ilang hikbi mula rito. Nagalala siya sa kaniyang kaibigan kaya minabuti niyang puntahan na lamang ito, isa lang ang nasa isip niya. Panigurado, naloko na naman ang bestfriend ko! nagmadali siyang umalis at pinuntahan ang kaibigan. Nang makarating na siya ay hinanap niya ito ngunit hindi niya ito makita. "Nasan ka na ba Eunice?! Baka napano na yun, kase naman e! Di pa ren nadadala hanggang ngayon" bulong ni Trish sa sarili, habang palinga-linga upang hanapin ang kaibigan. Maya maya ay may narinig siyang humihikbi, nang napagtanto niya kung nasan ito ay napalingon siya rito, at laking gulat niya ng makita niya si eunice na umiiyak at nakaupo sa bench. Dagli niyang pinuntahan ang kaibigan at pinatahan. "Hala! Anong nangyari Best?! Sino may gawa nito sayo?! Sabihin mo sakin sino? humanda sakin yun!" itinuro naman ito ni Eunice ngunit nakabaon pa rin ang mukha nito sa kaniyang kamay dahil sa di matigil niyang pag-iyak. nilingon naman ito ni Trish at ang kumuha ng atensyon niya ay isang kotse na papaalis at pagawi na sa kalsada. "So, eto nga siguro yung nagpaiyak sa Bestie ko! humanda ka saken ngayon! porket me kotse ka at mukang mayaman? sus! di ko to papalampasin!" wika ni Eunice sa kaniyang sarili at gumawi na sa kalsada upang harangin ang kotseng paparating. Napatigil naman si Eunice sa pag-iyak dahil nabahala siya kung ano ang gagawin ni Trish. Hinarang ni Trish ang kotseng pagawi na sa kalsada. Kaya naman huminto ang kotse sa tapat niya at lakas loob na pinuntahan ang nagmamaneho nito. "Hoy! ang kapal naman ng mukha mong paiyaken tong kaibigan ko?! Baket?! Ano bang ginawa niya sayong masama?! Ha?!" lumingon naman ang binatang nasa loob ng kotse. "What are you talking about? Are you crazy?" wika ng binata kay Trish. "Crazy?! wag mo nga kong maenglish english dian at baka pasabugin ko yang nguso mo!" gigil na gigil na wika ni Trish sa lalake. "Trish, Tama na! Hin-" di na naituloy ni Eunice ang sinasabe niya dahil biglang nagsalita ang kaibigan. "Anong tama na?! matapos ka niyang paiyaken?! managot siya sa ginawa niya!"
"what?! pinaiyak? miss pakipaliwanag nga kung ano ang sinasabe ng baliw na to?" Nakatingin ito kay Eunice at ang tinutukoy nito ay si Trish. "A, e. sorry po-" hiyang hiya na humingi ng paumanhin si Eunice sa lalake. "Sorry?! Best! baket ka nagsosorry sa kaniya?! ikaw na nga yung naagrab-" biglang natahimiek si Trish dahil halos pasigaw ang mga sumunod na sinabe ni Eunice. "Pwede ba Trish! manahimek ka muna sandali? ahm, kuya sorry po talaga. Sensya po sa istorbo. " biglang hinila ni Eunice ang kaibigan sa gilid ng kalsada at mahinahong kinausap ito. Napangisi naman ang binata at pinaharurot na ang kotse. "Teka! Sandali! Adik yun uh?! tinakasan ako! kaw naman kse e. Ang tanga tanga mo!" panenermon ni Trish sa kaibigan. "Okey lang maging tanga. Wag lang gumawa ng iskandalo, nababaliw ka na?! Bakit ayaw mong makinig sakin kanina?! Hindi siya yung lalakeng nagpaiyak saken! Di ko siya kilala. Okey? Kaya nga hiyang hiya na ko sa kaniya nung huminge ako ng sorry e. Kase mali ka ng sinabihan mo!" wika ni Eunice sa kaibigan, napalunok na lamang si Trish sa narinig. "m-mali? ibig sabihin h-hndi siya yung lalakeng nagpaiyak sayo? Ano ka ba naman Eunice! Baket ngayon mo lang sinabe?! Nakakahiya dun sa tao e." batok ang sinagot ni Eunice dito. Kaya naman napakamot na lamang siya. "Baket ngayon ko lang sinabe? e kase naman di na matigil yang bunganga mo kakasalita kanina. alam mo? Nakakatawa ka kanina, ang galing mo uh? napatawa mo ko. Hahaha!" pang-aasar ni Eunice sa kaibigan. "Amp! So, natuwa ka pa uh? Nakakahiya! urgh! halika na nga! late na tayo neto sa kagagawan mo e!" asar na asar si Trish dahil nagawa pa ni Eunice na pagtawanan siya sa kabila ng pagtatanggol niya dito ngunit siya ay nagkamali ng akala.

Nakailang beses ng hikab si Trish. Wala pa rin ang kanilang professor. nawala na lang ang kaniyang antok na biglang pumasok na ang kaniyang prof. at nakita niyang may isang lalakeng nakasunod dito. "Class! gusto kong ipalam sa inyo na magkakaron kayo ng panibagong kaklase, Siya ay si Earl Angeles. Sana'y maging maayos ang pakikitungo niyo sa kaniya. Okey? Mr. Angeles maaari ka ng umupo dun sa bakanteng silya sa likuran." Laking gulat na lamang ni Trish ng mapagtanto niya kung sino ang binatang tinutukoy ng kaniyang guro. Bigla niyang naalala ang nagawang kahihiyan kanina. siya yun! di ako nagkakamali! ayt! nakakahiya. Dito pa siya sa tabi ko uupo. tsk!Hindi alam ni Trish ang gagawin. Wala siyang mukang maihaharap dito, matapos siyang maghesterikal sa harap nito. Nang papalapit na ito ay itinakip na lamang niya ng kaniyang mga palad ang kaniyang mukha. Naramdaman niyang umupo na ito sa tabi niya. Kinakabahan siya. Di niya alam kung bakit siguro ay dahil sa ginawa niya kanina. Pero naisip niya tao lang siya at nagkakamali din. Lakas loob siyang ngumiti dito at halata namang nabigla ang binata ng makita siya. "Dapat di ako pinaupo dito. tsk, baka mahawa ako sa kabaliwan ng isang to" pabulong lang iyon pero narinig pa rin ni Trish ang sinabi nito. "teka? anong sabi mo? baliw?!" maypagkainis na sambit ito ni Trish sa katabi. "Di ka lang pala baliw. bingi pa. kelangan ko pang ulitin?" urgh! nangaasar pa! humanda ka saken. bwiset.Halos gusto na niyang sumpain ang katabi, dahil isa ito sa mga taong malakas ang loob na sabihan siya ng mga ganung bagay. Pero mas pinili na lang niyang kumalma at wag ng pansinin ang mga sinabi nito.

"Grabe no? ang pogi talaga ni Earl. Naku!" wika ni Lala. Isa sa kanilang mga kaklase. "Pogi nga. Nakakabwiset naman!" sagot ni Trish sa kasama. "Baket naman? Muka namang mabaet e." Napabuntong-hininga siya bago niya sinagot ang tanong nito. "Basta! Nakakairita siya. Nakakaasar. Nakakasuklam! Bwiset sa buhay. Kala mo kung sino. Hmp!" kitang-kita sa mga mata ni Trish ang pagkainis sa lalaki. Ngunit, napangiti lang ang kaniyang kasama sa kaniyang mga sinabi. "O? Baket ngingiti-ngiti ka dian? Me nakakatawa ba sa sinabe ko? Hay. Kung alam mo lang. Nakakainis talaga siya!" Mas lalong napangiti si Lala sa mga sinabi ni Trish. "Alam mo kase. The more you hate, The more you love. Hahaha," Napakunot naman ang noo ni Trish sa sinabi ng kaibigan. "Yay! Hindi yun totoo no! Pano naman ako maiinlove dun e nakakaasar kaya pag-uugali niya. Hay naku! Halika na nga at baka hinihintay na tayo ni Eunice dun." Pag-aaya niya sa kasama at binalewala na lang niya ang sinabi nito sa kaniya.

Ilang araw ng lumipas at mas lalo niyang kinasusuklaman ang katabi. Minsan nga nagkalaban sila sa isang debate at hindi niya hinayaang matalo siya nito. Lagi silang nagkakalaban sa lahat ng bagay. Minsan pa nga ay inaasar na sila ng kanilang mga kaklase pero binabalewala lang niya ang mga ito. Hanggang sa maipatner siya dito para sa isang project na kailangan nilang gawin ng ilang araw. Noong mga unang araw ay hindi pa rin palagay ang loob niya dito. Ngunit ng magkasama na sila ng sumunod pang mga araw at napagtanto niyang mabait din pala ito at nakakatuwang kasama. At di niya inaasahang mahulog ang loob niya dito. Mabilis ang mga pangyayari, nang nakaraan lang ay inis na inis siya dito ngunit habang tumatagal na magkasama sila ay mas nakikilala niya pa ito ng lubusan at mas lalong nahuhulog ang loob niya dito.

"O, nandito na yun reque-" Hindi na naituloy ni Earl ang pagsasalita dahil pagkabukas niya ng pinto ay nakita niyang nakatulog na si Trish sa lamesa. Siguro ay sa pagod dahil sa tinatapos nilang project. Dahan-dahan na lamang niyang inilapag ang kaniyang dalang pagkain sa mesa. At umupo sa tabi nito. Nakangiti siya habang tinititigan ang natutulog na dalaga. "Kung alam mo lang kung ano nagpapasaya sakin ngayon.." malumanay na ibinulong ni Earl sa kaniyang sarili habang hinahawi ang buhok nitong nagtatakip sa kaniyang mata. Inilapit niya ang kaniyang sarili at tinangka niyang hagkan ito sa noo nang hindi niya sinasadyang masagi ang basong nasa kaniyang tabi, nabasag ito at yun ang dahilan ng pagkagising ni Trish. Nabigla naman si Earl at hindi na alam ang gagawin. Napansin kaya ni Trish ang sobrang pagkakalapit niya dito? Naalarma na lang siya nang nagsalita ang dalaga. "Nakatulog pala ko. Ay anong nangyari?" Ang tinutukoy nito ay ang nabasag na baso sa lapag. "A, e. Nasagi ko lang. Am. Sige, gusto mo magpahinga ka na muna sa kama tapos aayusin ko na to." Ngiti lamang ang isinagot ni Trish dito at humarap na sa laptop upang ipagpatuloy ang ginagawa. Agad namang nilinis ni Earl ang lapag at napabuntung hininga na lamang pagkalabas ng pinto. Napalingon dito si Trish at ipinagpatuloy nang muli ang ginagawa.

Hindi pa bumabalik si Earl matapos nitong lumabas. Inakala na lang ni Trish na bussy ito at may ibang ginagawa. Natapos na niya ang mga dapat tapusin para sa kanilang proyekto. Naiclose na niya ang IE at nakita ang nakadisplay na desktop sa laptop nito. Isang picture, Si Earl at may kasama siyang babae. Pamilyar ang magandang muka nito ngunit hindi niya alam kung san niya ito nakita. Bigla na lamang siya nalungkot. Naisip niyang ito ay ang girlfriend ni Earl. Nawalan siya ng pag-asa para dito. Napabuntong-hininga na lamang siya at naisipang umuwi na dahil tapos na rin naman siya sa mga gawain at ang iba ay si Earl na ang gagawa. Tinungo niya ang pinto at bumaba ng hagdan hinanap ng kaniyang mga mata si Earl at nakita naman niya ito sa kusina may kausap sa cellphone. Napahinto siya bigla ng di sadyang marinig ang usapan nito. "Hm, pag pumunta ko dyan magdadala ako ng chocolates para sayo. I cant wait to see you.. Miss you so much. Love you baby." Nakangiting pinindot ang cellphone. Hudyat na ito ng pagtatapos na usapan. Nung una ay di nakapagsalita si Trish. Nang napansin na lamang ni Earl na nandito na pala ito, Ay agad na nagpaalam si Trish at nagmamadaling umalis. Nagalala bigla si Earl kung bakit ganun ang ikinilos ni Trish, nagbalak siyang habulin ito ngunit inisip niyang gabi na rin at kailangan ng umuwi ng dalaga.

Nagmamadaling umalis si Trish. Siguro ay dahil sa ayaw niyang ipakita dito na nasaktan siya sa kaniyang mga narinig. Tama nga ang hinila niya na may girlfriend ito. At ang kausap nito kanina ay ang babaeng nasa kaniyang wallpaper sa laptop nito. Nasaktan siya ng malaman at makompirmado ito. Di na niya kailangang magtanong sa binata dahil sapat na ang nakita niya at ang mga narinig. Naisip niyang iwasan na lang si Earl para naman mabawasan ang sakit na nadarama niya at para makalimutan na din ang nararamdaman niya para dito. Yun lang ang tanging solusyon na maaari niyang gawin. Tutal tapos na rin naman ang ginawa nilang proyekto at wala ng dahilan para lumapit pa siya dito. Tuluyan ng nawala ang pag-asa niya at nalulungkot din sa binabalak niyang gawin. Ngunit kung ipagpapatuloy pa niya ang paglapit dito ay mas lalo siyang masasaktan. Kaya kinumbinsi niya ang sarili na ito ang nakakabuti para sa kaniya, at para na rin kay Earl. Biglang umihip ang malakas na hangin. Napatingin siya sa mga ulap at nakitang walang mga bituin, nababalutan ng makakapal na ulap. Nagbabadyang umulan. Mukang dadamayan pa siya sa nadarama niyang sakit.

Ilang araw ang lumipas at pinanindigan na nga ni Trish ang kaniyang naisipang desisyon. Ang umiwas kay Earl. At dahil nga close sila ng binata ay di nakaligtas ito kay Earl napansin niya ito nung matapos ang insidente sa kaniyang bahay. Inisip niya na may problema lang si Trish at kailangang makapagisip-isip, ngunit ng mapansin niyang sa kaniya lamang ito umiiwas ay minabuti niyang kausapin ito. Ngunit lagi naman siyang bussy ng mga nakaraang araw. Kaya naman ipinangako niya sa sarili na hindi lilipas ang araw na ito na hindi sila nagkakaayos ng dalaga.

Nang magbell na ay hudyat na ito ng kanilang uwian. Nagmamadaling inayos ni Trish ang mga gamit ng sa gayon ay hindi siya maabutan ni Earl. Ngunit bigla siyang napahinto sa ginagawa ng biglang may humawak sa kaniyang mga braso. Si Earl. Seryosong nakatitig sa kaniya, may pagtatanong sa mga mata nito. "Sorry, pero kailangan ko ng umalis." Mas lalong hinigpitan ni Earl ang pagkakahawak niya dito. "Gusto kitang makausap kahit sandali lang." Desperadong malaman ang mga kasagutan. Alam na ni Trish kung ano ang paguusapan nilang dalawa. Ang pag-iwas niya dito. At hindi niya alam kung anong sagot ang hahagilapin niya, dahil kung sasabihin man niya ang totoo ay malalaman na rin nito ang tunay niyang nararamdam para sa binata. "Bakit ka ba umiiwas sakin? Ano bang problema?" Silang dalawa na lang ang nasa room. At ngayon nakatitig sa kaniya si Earl naghihintay ng kaniyang kasagutan. "Di mo magugustuhan ang isasagot ko. Kaya mas mabuti nang wag mo ng alamin. " Nagtangka siyang umalis ngunit pinigilan siyang muli ni Earl. "Gusto kong malaman ngayon." Napalunok na lamang si Trish dahil muka talagang seryoso ito at wala naman na siyang magagawa kundi sabihin ang totoo. Bahala na. Yun na lang tumatakbo sa isip niya ngayon. Tatanggapin niya kung ano man ang maging consenquence sa gagawin niya dahil siya rin naman ang may gawa nun. "B-bat di mo sinabing may girlfriend ka na pala?" Kulang na lang ay manginig siya sa sinabi. Kinakabahan kung ano ang maaaring isagot ng binata. Bigla namang napakunot ang noo ni Earl sa narinig. "Girlfriend?" sagot na may tonong pagtatanong. "Oo. Girlfriend! dba?! Yung nasa wallpaper mo sa laptop. Tapos yung kausap mo pa sa cp mo. Girlfriend mo yun dba?!" Napahinto si Earl at napaisip. Bigla na lamang natawa. Napakunot naman ang noo ni Trish sa naging reaksyon ng binata. May nakakatawa ba sa sinabi niya? At nakuha pa ni Earl na tumawa na kanina lamang ay seryosong-seryoso. "Girlfriend?" Nakangisi pa rin. "Girlfriend ko yung babaeng kasama ko sa may wallpaper? o c'mon Trish! Kung iniisip mo na girlfriend ko yun nagkakamali ka. Sister ko yun, di mo ba napansin yung mga pictures namen sa sala? Kaya yun ang napili ko kase sobrang miss ko na si ate. Nasa ibang bansa siya. At yung sinasabi mong kausap ko sa phone?" Huminto ngunit nakangiti pa rin habang nagpapaliwanag. Ngayon, unti-unti ng naliliwanagan si Trish. Kaya pala pamilyar ang muka nito ay dahil nakita na rin niya ito sa ibang pictures. Nanatili siyang nakatitig kay Earl habang nakikinig dito. "Anak niya yun. Si Princess. Baby ang tawag namin sa kaniya. Hm. Naipaliwanag ko na ba ng maayos ang lahat?" Nakatulala lang si Trish. Nagsisimulang mamula ang mga pisngi. Nagkamali na naman siya. Hindi niya alam ang isasagot. Napangiti si Earl. "Baket?! ngingiti-ngiti ka dyan?! Akala mo nakakatuwa? Hmp! Matapos mo kong pahirapan." bulong na lamang ang mga huling sinabi ni Trish. Mas lalong lumuwag ang mga ngiti ni Earl. "Hm. Bakit ka nagkakaganyan? Inlove ka sakin no! Haay. I knew it from the start. Nung sinigawan mo ko at sinisi mo ko sa lahat.. Hanggang ngayon." Hindi alam ni Trish kung ano ang dapat na gagawin sa harap ng binata ngayong alam na nito ang nararamdaman niya para rito. "Inlove?! Hmp! Akala mo madali yung ginawa kong pag-iwas sayo! Hm.. Pero siguro dapat na kong masanay dahil alam ko pagtapos ng usapan na to iiwasan mo na rin ako dahil sa nalaman mo. Kaya, sorry kung naabala kita. Hayaan mo di na kita uli pagiisipan ng kung ano-ano. Di na ko magkakama-" Hindi na naituloy ang sinasabi niya dahil naramdaman na lamang niya ang mainit na katawan nito dahil sa biglaan nitong pagkayakap sa kaniya. Napahinto naman siya. At naramdaman na lamang niya ang hininga nito mlapit sa kaniyang tainga. "Sshh. Dont worry. I feel the same way too." Malumanay at kalmadong isinambit ni Earl ito sa dalaga. Di naman makapaniwala si Trish sa narinig. Nakatulala lang siya. Di alam ang sasabihin. At kung may sasabihin man siya ay siguradong hindi niya kayang bigkasin ito dahil kahit buka lamang ng bibig ay di niya magawa. Lumuwag ang pagkakayakap sa kaniya ni Earl at hinaplos ang kaniyang namumulang mga pisngi. Hanggang sa unti-unting palapit ang mga labi nito sa kaniyang labi. Napapikit siya, handa ng salubungin ang mga labi nito. Hinagkan siya nito. At may ibinulong sa kaniya. "i love you.. Nung una pa lang tayo nagkita. Alam ko ng may kakaiba akong naramdaman sayo. Kahit ilang beses mo kong sigawan. Ang cute mo kapag asar-talo ka sakin. Mas lalo akong naiinlove sayo.." Nakatitig sa kaniya si Earl. Sincere ang pagkakasabi niya dito. Napangiti siya. Gusto niya ang ganung pakiramdam at kung pwede lang ay ayaw niya itong matapos. "I love you then." Yun na lamang ang tanging nasabi niya. "Then?" Naghihintay pa na may idudugtong pa si Trish sa sinabi niya. "Then.. Pakidala na ang gamit ko. At umuwi na tayo! Halika na. Tayo na lang ata nandito." kumalas si Trish sa pagkakayakap sa kaniya ni Earl at kinuha na ang mga gamit at binigay kay Earl. Sinadya niyang ibinigay ang lahat dito at patakbong tumakbo ng room. "Hoy! Teka. Boyfriend mo ako at hindi alalay!" wika ni Earl sa kaniya, dala dala pa rin ang mga gamit. "Boyfriend? Di pa kita sinasagot no! Habulin mo muna ko. Haha!" Isang pilyong ngiti ang pinakita ni Trish dito. Sa pagkakataong ito masaya siya. May mga natutuhan siyang ilang bagay dito. Wag muna magpapaniwala hanggat hindi pa nakukumpirmado kung totoo nga ba ito. Siguraduhing tama ang napiling estranghero na sisigawan dahil lamang inakala na ito ang nagpaiyak sa kaibigan. At higit sa lahat hindi siya nagsisi na nangyari ang lahat ng ito dahil hindi nila malalaman ang tunay nilang nararamdaman kung hindi dahil sa MALING AKALA.


THE END.
(:

Baby I'll give you another chance by: Liyam Julian

Rhys Aleje

Bambi Montez

Brye Montezor

Chapter 1


Setting: Sa loob ng classroom, katatapos ng klase at iilan na lamang ang mga estudyante.

"Aalis ka?" tanong ni Bambi habang nakayakap sa bewang ng kanyang kasintahan na si Rhys.
"3 days lang naman ako dun para sa contest. Babalik pa naman ako eh, basta ba pagbalik ko eh-- akin ka parin." Sagot ni Rhys kay Bambi habang pilyo ang pagkakangiti.
Habang nag-uusap ang dalawa at magkayakap, napadaan ang isang teacher. Pabalik ito sa kanilang faculty room nang makita ang dalawa. Napatigil ito sa harap ng classroom nina Bambi at Rhys.
Sinenyasan niya si Bambi para lumapit.
"Nahuli tayo!" natatawang sabi ni Bambi.
Hinagod ni Rhys ang pisngi ng kasintahan; "Para namang hindi nila alam na tayo...nagkaroon ba naman kasi ako ng isa sa mga popular girls dito sa school bilang girlfriend, talagang malaking issue!"
"Sus nagsalita ang lalaking palaging out dahil sa contests! haha."
"Sige na, mauna ka na, baka naiinip na siya, aayusin ko pa yung mga gamit ko. Bye!"
Bago pa man makalabas ng classroom si Bambi, nakita niya ang pagsambit ni Rhys sa hangin ng "I LOVE YOU." At ganun di ang ginawa niya.
Pagkalabas ng classroom......
"Anong ginagawa niyo ni Rhys kanina sa room Miss Montez?" medyo paasik na tanong ng teacher.
"Ano po bang nakita niyo ma'am?" Pabalik na tanong ni Bambi.
"I saw you embracing Rhys, Miss Montez."
"So that's it ma'am, you don't have to ask what you saw."
"I just want to remind you that this is a catholic. if you are to do those kinds of things, you should atleast look for the right place and the right time." pasermong sagot nito.
Nabigla si Bambi ngunit hindi niya ito ipinahalata at sinabing...
"Ma'am, love is unpredictable. So for me, there is no right time and right place. At yung advice niyo sakin ma'am? maybe, you should advice that to yourself. Very well ma'am? mauna na po ako."
Pagkasabi nun ay umalis na si Bambi.
Gulat na gulat ang kanyang teacher kaya atubili itong pumunta sa faculty room at napaisip...
"Bakit kaya ganun ang nasabi ng batang yun? nakita niya kaya ang..."
Pinagpawisan ito ng bigla at mas binilisan ang paglalakad.


Chapter 2


Kinagabihan, sa kuwarto ni Bambi, busy siya sa pagtetext kay Rhys.
“ingat k s byahe nyo bukas ha?”
“yes babe, kw din..make sure n iiwas k s gulo hbang wla ako..xD”
“kw tlga!..inaasar mo nnman ako eh!”
“gnun nman plagi db babe? Kpg wla ako..qng anu-anong knssngkutan mong gulo..:)”
Naalala ni Rhys kung paano siya isumbong ng kaibigan niyang si Sophia tungkol sa mga pinag-gagagawa ng kaibigan niya habang nasa malayo si Rhys. Ikinwento niya kung paanong ilang beses na napatawag si Bambi sa guidance dahil: (1) muntik niyang masunog ang laboratory dahil hindi siya nakikinig sa klase. (2) sinagot-sagot niya ang isang teacher nila dahil hindi nito alam ang lesson plan nito, at (3) nasira niya ang multimedia ng classroom dahil pinaglaruan nilang magka-kaklase at marami pang iba! Pero in the end, lagi paring malinis ang record niya dahil magaling siyang magsalita.
“eh kc nman po.. i go crazy when ur not around! 2lad ngaun...hays..:(”
Nahiga si Bambi habang tinitignan niya ang picture ni Rhys nang mag-beep nanaman ang kanyang cellphone.
“gusto mo bng mgkita tau ngaun?” tanong ni Rhys.
“huh?” gulat na sagot ni Bambi. “saan nman? Ska gabi na.”
“dba my bakanteng lote nman mlapit sa bhay nyo? Dun nlng tayo mgkita, sige na..mtgal2 din aqng mwwla, ska my ibibigay ako sau pra d mo ko msyadong ma-miss pag-alis ko..xD” mahabang litanya ni Rhys sa phone.
“ha? Eh ano nmang ira2son ko?..mgtataka cla!”
“ikaw?! Hndi mrunong mgrason? Babe, prng d nman n kita kila2 niyan...kylan k b hndi nklgtas sa mga gulong pinasok mo?..:D”
Napaisip-isip si Bambi at napagtanto niyang may point nga naman si Rhys.
“wala! Kaya nga blak qng mag-abogada diba?..xD”
“nman pla eh!..cge n babe..pls?” pagmamakaawa ni Rhys.
“oo na! Cge na.. bsta blisan mo lng ha? Akla q p nman mtino kng tao..un pla ms mashol k p skin!..haha..joke!..:D”
Alam kasi ni Rhys na pwede siyang habulin ng daddy ni Bambi ng shotgun kapag bumibisita pa ito pag gabi.
“iba na kc ang impluwensya ng pgmmhal mo..:) ska babe...blisan mo n dhil mlpit n ako..”
“prng alam n alam mo n tlgang pupunta ako ah?..:)”
At dali-daling bumaba si Bambi ng kanyang kuwarto at hinanap ang kanyang mommy.
“Mommy, nag-text si Lara, ibabalik na daw niya yung damit na hiniram niya sa akin, now na. Magkita daw kami diyan sa kanto, kukunin ko na ha?” nabuo niyang palusot sa mommy niya.
“Hindi ba pwedeng ipagpa-bukas na yan anak? Gabi na.”
“ah..eh..aalis daw sila bukas eh, kaya nga siya nagpa-excuse kanina sa school kasi may pupuntahan daw sila ng family niya.”
“oh sige, bilisan mo lang at kakain na tayo mamaya.”
“opo!” sa loob-loob ni Bambi ay sobrang saya niya, akala niya ay hindi niya malalagpasan ang mommy niya..YES!..nasabi na lamang niya sa kanyang sarili.
Pasimpleng lumabas si Bambi sa kanilang bahay, at nang mawala na sa paningin niya ang kanyang mommy ay dali-dali siyang tumakbo patungo sa bakanteng lote. Habang papalapit siya ay napansin na niya ang isang pamilyar na bulto na nakatalikod sa kanya mula sa kanyang kinatatayuan.
Napaisip-isip siya habang nakatingin sa langit na puno ng bituin: “Siguro talagang itinadhana ito ni Bro para sa ‘min!.. ang perfect ng scene! Tnx Bro!”
Mabilis niya itong sinugod ng isang mahigpit na yakap.
Gulat na humarap si Rhys.
“Akala ko may kikidnap na sa ‘kin eh!” bahagya itong tumawa at nakitang sumimangot si Bambi nang muli itong nagsalita sabay hagod sa mukha ng kasintahan.
“Akala ko di ka na makakarating.”
Nagkatitgan si Bambi at Rhys at naisip nang nauna: “hmmm..wala na talagang mas pe-perfect sa gabing ito!”
“Palalampasin ko ba naman itong pagkakataong ito?” mabilis na ginawaran ni Bambi si Rhys ng isang halik.
Napatawa si Rhys, pagkatapos ay may binulong kay Bambi.
“Alisin mo jacket mo...”
Napatanga na lamang bigla si Bambi at biglang namula nang dahan-dahang inaalis na ni Rhys ang jacket niya. Hindi niya alam kung anong isasagot niya kay Rhys at sa sobrang kaba nito ay nabulol pa ito nang muling magsalita.
“R-Rhys...w-wag dito please.”
Gulat na tinignan ni Rhys ang kasintahan sa narinig nito. Tapos ay bigla itong napabulahaw ng tawa. Napatanga nanamang muli si Bambi.
“hoy! Ano bang tinatawa-tawa mo diyan!” Napasimangot na tanong ni Bambi.
Sa gitna ng pagtawa ni Rhys ay sinagot niya ito.
“Kung nakita mo lang ang itsura mo kanina! Hahahaha!” tumigil lamang ito sa pagtawa ng makitang namumula na sa pagkapahiya si Bambi at may mga namumuo ng luha sa mga mata nito . Hindi alam ni Rhys ang gagawin kaya hinalikan na lamang niya ito sa pisngi.
“Gusto ko lang naman ibigay ‘to.” Sabay suot kay Bambi ang isang personalized t-shirt.
Natahimik si Bambi sa nakita at sa nakasulat. ‘You’re my number 1 and i’m sure the only 1.’ At may isang malaking puso sa gitna nito.
Tuluyan ng napaluha si Bambi dahil sa sobrang tuwa at sa di mapigilang saya ay nahagkan na lamang niya si Rhys ng napakatamis sa labi nito. Ganun din ang ginawa ni Rhys at niyakap ng napakahigpit si Bambi.


Chapter 3


“Oh? Ba’t malungkot ka?” tanong ng kaibigan ni Bambi na si Sophia.
“. . .”
“Kasi wala si Rhys ganun?” hula nito.
“Oo, ganun! Buti naman at napansin mo para ‘di ka na nagtatanong ng obvious.” Sagot naman ni Bambi.
“Hay naku!..iba na talaga ang ‘epek’ ‘pag wala si Papa Rhys, kulang nalang maging green at maging si Incredible Hulk sa igsi ng temper mo.”
Napabuntong hininga si Bambi, “Eh paano naman kasi ‘fren’ nawala ang life supply ko...sandali nalang siguro at malalagutan na ako ng hininga!!!” at umakto naman itong tila nauubusan ng hangin.
“Huwag ka ngang OA ‘jan! Mabuti pang kalimutan mo muna siya...kahit sandaling-sandali lang! Kasi mukha ka ng crazy sa mga pinag-ga-gawa mo eh!”
“Eh ano namang gagawin ko?!” tanong ni Bambi. “Eh lahat ng drawers sa utak ko, siya ang laman!”
Umakto si Sophie na nag-iisip ng mga bagay-bagay na pwede nilang gawin, nang bigla itong may maalala na importanteng bagay na kailangan nilang paghandaan para sa week na iyon.
“Alam ko na!!! Excuse tayo ngayon sa klase at sa sususnod na mga araw!”
Napamaang si Bambi. “Huh? Eh anon namang kinalaman ‘non? Mas crazy ka pala eh! Ang layo ng connect!!!”
“Ayan. . . ‘yan na kasi ang napapala ng mga taong inlove eh! Nawawala sa sarili! Hindi na alam ang nangyayari sa paligid.”
Napkunot ang noo ni Bambi. “Ha? Eh ano na bang mangyayari? Magugunaw nab a ang mundo?!”
Hindi napigilan ni Sophie na batukan ang kaibagan.
“Topak! 1 week nalang po at journalism week na natin. Malapit na po tayong mai-contest kaya dpat nagre-ready na tayo, kaya tayo mae-excuse!”
Lalong napakunot ang noo ni Bambi na pasipmpleng ikinatuwa ng kaibigan nito.
“Oh? Eh ano namang kinalaman ‘non sa pansamantalang paglimot k okay Rhys? Eto talaga! Layo parin ng connect! Mas topak ka! Haha!”
Seryosong tinignan ni Sophie si Bambi at nagpamaywang.
“We need to get ready, meaning we have to undergo training...and training means preparing yourself by doing a lot of things, and by doing a lot of things...it helps your mind to divert to something else para hindi puro si Rhys ang nandiyan sa ulo mo! Gets mo?!” mahabang sermon ni Sophie sa kaibigan na ngayo ay mukha paring walang kamuwang-muwang.
“Shocks naman Sophie! Nakakakulili ka! Nakakabingi!! Ang lakas ng boses mo! ‘di lang ata tenga ko ang dumugo, pati ilong narin oh!”
“Ha?! Ikaw na queen of all media ng department? Ikaw na member ng broadcasting station, ikaw na orator, ikaw na declamer, ikaw na---”
“Heh!” putol ni Bambi sa kaibigan. “Tama na! Oo na! Tumahimik ka lang please? Susunod na ako, sasama na ako! Ikaw palang nakakasira na ng nervous system...kaya umasa kang makakalimutan ko si Rhys ‘pag kasama ka.” Pagrereklamo ni Bambi samantalang napangiti naman ang kaibigan nito.
“Good, mabuti naman kung ganoon. Tara na den at baka hinahanap na tayo ni Ma’am.”


Chapter 4


Dumiretso ang magkaibigan sa library kung saan gaganapin ang kanilang hands-on training. Pumunta agad si Bambi sa newspaper section samantalang si Sophie naman ay sa may internet section ng library. Busy silang pareho sa paghahanap ng kanya-kanyang clippings at examples para sa kani-kanilang sariling category nang may mahagip ng tingin si Bambi.
“OMG!” sabay sunod-tingin sa kadarating lamang. “Nahihilo na ata ako.” Napaisip-isip siya. “Kumain naman ako ah! Nasaan ba si Sophie?” at ipinalibot ni Bambi ang kanyang mata sa lugar. Nagmamadaling hinanap ni Bambi ang kaibigan at nakita ito sa pagitan ng mga shelves. Mabilis niyang nilapitan ito para sabihin kung ano ang nakita niya kani-kanina lamang.
“Oh, bakit? Pinagpapawisan ka ah? Masakit ba ang tiyan mo? Sasamahan kita sa---”
“Hindi!” mariing pagtanggi ni Bambi.
“Eh ano ‘den?” tanong naman ni Sophie na nagtataka na sa ikinikilos ng kaibigan.
“Siya oh! Siya! Tignan mo!” sabay turo sa direksyon kung saan dumiretso ang lalakeng nakita niya kanina. “Ayun! Nakita mo?”
“Oo, anong meron sakanya? Crush mo? Hala! Crush mo! Isusumbong kita kay Papa Rhys niyan!” pang-aasar naman ng kaibigan nito.
“Oo, er—hindi! Hindi ko siya crush!!! Pero tignan mo siya, tignan mo siyang mabuti ha? Titigan mo! Bilis!” pamimilit ni Bambi para lumingon si Sophie patungo sa direksyon ng lalake.
“Anong meron?” maang na tanong ni Sophie.
“Ano sa tingin mo?” balik tanong ni Bambi.
“Uuyyyy! Gwapo siya, matangkad, maganda ang pangangatawan at ----”
“Sige, sige ituloy mo pa ang pagdedescribe.”
“Ano pa bang gusto mong malaman? Yun nala---”
“Kamukha siya ni Rhys!” impit na sigaw ni Bambi sa kaibigan para hindi sila marinig ng ibang estudyante at mga teachers na nakapaligid lamang sa kanila.
“Ha? Eh paano namang nangyari yun?” takang tanong ni Sophie.
“Tignan mo kasi siya! Ang kulit naman oh!”
“Alam mo? Promise ko sayo? Tatawagan natin si Rhys mamaya. Kahit ubusin mo pa yung load ko para matigil na yang kahibangan---”
Hinawakan ni Bambi ng mahigpit ang magkabilang braso ni Sophie at pinhit ito paharap sa direksyon ng lalake.
“Kanina mo pa ako binabara ah!” pagrereklamo ng kaibigan.
“Ang hirap kasi sayo, ang likot ng mata mo. Sabi ko, titigan mo siyang mabuti at itigil mo muna ‘yang ginagawa mo!” puno ng pasensya na sambit ni Sophie.
Napatitig nga si Sophie sa lalake ng biglang humarap ito sa direksyon nila.
“Hi!” mabilis na sabi nito sabay ngiti at lumabas ng library.
Hindi nakaimik ang magkaibigan at pareho pa silang inakyatan ng dugo sa mga pisngi. Ngunit unang natauhan si Bambi.
“Huy!” sabay yugyog sa kaibigan. Dahan-dahan namang lumingo sakanya si Sophie na parang may binubulong na kung ano sa sarili.
“OMG...OMG...OMG...”
“Uy! Ano bang sinasabi mo ‘jan?”
“Oh my gosh!!!!!!!!! Kamukha nga---”
“Ssshhhh!!!” saway na ibang teacher na nakarinig sa tili ni Sophie. Mabilis namang hinila ni Bambi ang kaibigan sa isang sulok.
“Ano ba?! Nakakahiya ka!” saway nito sa kaibigan.
“Kanina pa may bumabara sa’kin ha? Nakakaasar na...eh malay ko ba namang magkamukha nga sila? Well, hindi naman masyado... pero siguro, kapag sinuklay mo ng konti yung buhok nung lalaki...magiging magkamukha na sila ni Rhys!”
Natawa ng bahagya si Bambi. “Kanina, halos ‘di ka nakikinig sa mga sinasabi ko, nagyon, kulang nalang i-scotch tape ko yang bibig mo kasi ang daldal mo na.” At nakita niyang tila nag-iisip nanaman ang kaibigan.
“Oh, ano nanamang tumatakbo ‘jan sa utak mo?”
“Hmmmmm...wala naman, naisip ko lang, paano kaya kung...paimbestigahan natin siya?”
“Imbestigahan?!! Bahala ka nga! Nahihibang ka na ata eh!”
“Marami akong kaibigan at kakilala sa ibang section at sure ako na tutulungan nila tayo.”
Kilalang-kilala ni Bambi ang itinatakbo ng utak ni Sophie sa kasalukuyan, dahil nakita na niya kung paano kulitin ni Sophie ng sobra-sobra ang mga taong hinihingan niya ng pabor.”
“Oo nalang Sophie.”
At sabay nang lumabas ang mga ito sa library nang tumunog ang bell, hudyat ne break na ng mga estudyante. Samantalang kitang-kita sa reaksyon ni Sophie na may handa na itong balak para sa gagawing “imbestigasyon”.


Chapter 5


Kinagabihan ay tumawag si Rhys ng ‘di inaasahan. Kasi sa pagkakaalam ni Bambi ay bihira na magkaroon ng break time ang mga seminars na pinupuntahan ni Rhys kung kaya’t excited na sinagot ni Bambi ang tawag ng kasintahan.
“Hi babe!” bati ni Rhys sa kabilang linya.
“Hi hon! I missed you! Ba’t ka napatawag? May problema ba? Buti nagka-free time kayo?’
“Whoah! Dahan-dahan lang. I missed you too babe! Oo nga eh, sobrang busy dito, puro lectures. Gusto ko na ngang umuwi kaso...”
“Kaso? Bakit? May problema ba? Diba dapat uuwi na kayo sa susunod na araw?”
“Oo sana, kaso matatagalan pa kami dito. Nag-extend kasi yung mga mentors namin. Andami kasing pumunta ngayon. Eh sayang naman daw kung mabilis matatapos saka sobrang engaged ng mga advisers dito! Kulang nalang isa-isahin nila bawat estudyante. Kaya baka next week pa kami makakauwi.”
“Ganun ba? Sana hindi ka masyadong nagpapagod ‘jan. I can imagine the schedule hon. I’ve been in the same situation. I hope you’re taking care of yourself! Pero kung next week ka makakauwi, hindi rin tayo masyadong makakapagkita.” Halata ang disappointment sa boses ni Bambi at hindi na niyang binigyang effort para itago pa ito kay Rhys.
“Oo pala! Journalism week na nga pala pagdating namin. Hmmm, don’t be sad okay? Alam ko nakakapagod din yang mga routines na ginagwa niyo. Kaya pag nahagilap kita pag-uwi na pag-uwi ko...i promise to have a bonding time with you!”
Natawa si Bambi at nakapagdala naman ito ng kapanatagan sa nararamdamang pag-aalala ni Rhys na baka masyado ng naiistress ang kasintahan.
“Kung yan ang binabalak mo, baka mahirapan ka lang. Kasi hindi na kami pinapayagang umalis sa contest area kasi short kami ng participator. Baka nga isaksak nalang kami sa mga categories na blanko ang school kahit hindi naming forte eh.”
Napabuntong hininga na lamang pareho sina Rhys at Bambi.
“Gusto ko na talagang umuwi...kaladkarin mo na ako pauwi ‘jan!”
Natawa ng bahagya si Bambi. “Kung pwede lang sana, matagal ko ng ginawa yang plano mo at hindi ka nagtatagal ng ganyan sa mga pinupuntahan mo! Basta dapat pag-uwi mo mag-ba-bonding tayo ha?”
“Sure babe! Ikaw pa!”
“Hihintayin ko nalang pag-uwi mo. At kung kinakailangang tumakas ako ng bahay naming kahit gabi na para lang makapagkita tayo gagawin ko talaga!” puno ng excitement at kapilyahang sambit ni Bambi na ikinayuwa naman ni Rhys sa kabilang linya.
“Pasaway ka talaga...oh pano? Tintatawag na ako. Good luck sa contest babe. I love you!”
“Sayo rin! Mwwuuaahh!!!”
Kabababa pa lamang ni Bambi ng kanyang phone nang biglang mag-ring ulit ito.
“O, Sophie! Napatawag ka bigla?” at narinig niyang sumisigaw ito sa kabilang linya.
“Sshhhh! Ano ba! Wala ka bang nabubulabog jan sa inyo sa lakas ng sigaw mo?” Saway nito sa kaibigan na tantiya niyang nagising nito ang kaptid nitong baby dahil sa kasisigaw nito.
“Super dami kong nakalap na impormasyon kay Rhys # 2!!!” bulalas ng kaibigan sa kabilang linya.
“Rhys # 2?” agad na pumasok sa isip nito ang lalakeng nakita nila sa library kinaumagahan lamang pero nagpanggap si Bambi na parang walang nalalaman. “Sino naman? Hoy Sophie! Nag-iisa lang si Rhys!”
“Oo! Alam ko! Yung kamukha nga niya ang tinutukoy ko! Yung... the guy from the library!”
“Ahhhh...” Paano ba naman niya makaklimutan ang lalakeng yun?
“Hear this, I compiled every information I got from him at ‘eto! My improvised bio data na ako sakanya!”
“Freak! Tumigil ka nga sa katitili ‘jan! Ang sakit na ng tenga ko eh! Siguro kapag nalaman niya na pinaimbestigahan mo siya at may bio data mo siya? Baka akusahan pa tayo nun na ultimate stalker! Ayoko nga ng ganun!”
“Ano ka ba? ‘wag kang mag-alala! Binantaan ko na ang mga buhay nung taong hiningan ko ng information! Kaya walang silang lusot! Promise!”
“I can imagine kung gaano mo sila nasindak at natakot kaya nakalap mo yang impormasyon nay an.” Narinig niya ang malutong na tawa ng kaibigan sa kabilang linya kaya positibo siyang pinahirapan nga nya ang mga ito. Naiimagine na lamang niya ang mga kaawa-awang nilalang na baka sa ngayon ay natuyuan na ng utak dahil sa ginawang pang-i-interogate ng kaibigan.
“Yeah! Whatever!...hahahahahaha! i-e-mail ko nalang sayo later, sa ngayon i have to go na nagugutom na ako eh!”
“Ok... bye!” sabi na lamang ni Bambi na hindi malaman ang gagawin ng narinig niyang ii-e-mail ng kaibigan ang improvised bio data ng lalake.
“Magugulat ka talaga! Promise! Ja!”
Magugulat? Lalong nadagdagan ang kaba at curiosity na nararamdaman ni Bambi. Ano kaya ang nilalaman ng mga nun? Halos hindi na mapakali sa Bambi sa kinauupuan nito.

Chapter 6

Pagkapasok na pagkapasok pa lamang ni Bambi sa school, ay hindi niya inaasahan nakaabang na pala sakanya si Sophie.

“Oh ano? Nakita mo na ba?! Shocking diba?! Uy!”

‘Lagot ako!!’ sa isip-isip ni Bambi. “Ha?...ah...eh... ‘di ko pa nabasa eh, ‘di ko kasi nabuksan ung mail ko kagabi. Sorry!” pagpapaliwanag ni Bambi.

“Ano?! Which means pumasok ako ng maaga tapos nag-abang ako saw ala?! Andami ko pa namang gusting ikwento...kaso, sure ako... ‘di ka makakarelate hangga’t ‘di mo nababasa yung improvised bio data na ginawa ko!” pagmamaktol naman ni Sophie.

“Ano ba?! Ang daldal mo nanaman! Ang aga-aga eh!”

“Eh nakakainis ka kase! Alam mo namang bihira ako pumasok ng ganito kaaga...sure ako magugulat yung iba.”

Sa buong klase kasi nina Bambi at Sophie, si Sophie ang may pinakamaraming record ng tardiness. Though hindi naman siya pala-absent, palagi lang nale-late ang kaibigan niya.

“Nasa library naman tayo mamaya diba? Oh ‘di dun ko nalang bubuksan!”

“Ok, pero paano kung andun nanaman siya? Kasama siya sa journalism week noh!”

“Ha?! ‘di ko alam yun ah! Anong category?”

“Magkalayo kayo...photojourn yung tao eh!”

“Ahhhhhhhhh...may passion pala siya sa pagkuha ng pictures.”

“Oo! Kaya nga dapat binasa mo yung ginawa ko eh!”

At nagpatuloy sa kadadaldal si Sophie hanggang sa makarating sila sa may Teacher’s lounge para kunin ang iba pang practice materials na gagamitin nila nang makasalubong nila ang kaklase nilang si Mickey.

“Uy! Long time no see! Ang hirap niyong hagilapin sa campus ah?”

“Nasa library lang naman kami eh.” Sagot ni Bambi.

“Uy, Mickey! Baka pwede naman kaming pakitulungan dito. Dadalhin kasi lahat ‘to sa library! Ang dami-dami na nga! Ang bigat-bigat pa! Hay! Magka-ka-muscle ako nito eh!”

Natawa sina Bambi at Mickey habang patuloy si Sophie sa paglalakad sa kanilang unahan.

“Umariba nanaman ang kaartehan ni Sophie.” Natatawang sabi ni Mickey.

“Hayaan mo nalang, maaga kasing pumasok eh!”

“Pansin ko nga! May himala rin pala noh?”

Natawa sa Bambi at sumang-ayon. “Oo nga.”

“Speaking of himala, akala ko kanina meron.”

Humarap ng bahagya si Bambi kay Mickey. “Bakit? Muntik niyo ng nakuha ang jackpot sa lotto pero hindi tumugma yung last number?!”

“Hahahahahaha! Hindi yun! Akala ko, naka-uwi na sina Rhys kanina samantalang ka-a-announce lang sa klase natin na mag-e-extend pa sila dun.”

“Ows?! Akala mo nakauwi---paanong? Sino? Ha?!”

Napalingon sa kanila si Sophie at binagalan nito ang paglalakad para makasabay sa dalawa.

“Ano yung “ows-ows” na narinig ko ‘jan ha?!”

“Wala! Bumalik ka na dun!” pagtataboy ni Bambi.

“Kung makapagtaboy naman ‘to, akala mo wala ng bukas!”

“Hahaha!” tawa ni Mickey, “Hindi, kinukwento ko kasi kay Bambi kung paanong nakita ko si Rhys kanina.”

“Ows? Nakabalik na sila?” tanong ni Sophie.

“Yun na nga eh, hindi pa!” sagot naman ni Mickey.

Pasimpleng kinabig ni Sophie si Bambi at bumulong. “Baka si Rhys # 2.” At bumaling ulit kay Mickey. “Oh, tapos?”

Nagpatuloy naman si Mickey sa pagkukuwento. “Muntik kong kalabitin yung tao habang nagsha-sharpen sya, kasi akala ko talaga si Rhys! Eh, nagkataon namang magtatapon ako ng basura, buti nalang humarap siya agad!”

“Yun pala side view lang kamukha si Rhys, pagharap...pangit!” tatawa-tawang sabi ni Bambi.

“Uy, hindi ah!... magsing-gwapo sila! Yun pala, si Brye yung muntik kong kalabitin!”

Napasinghap si Sophie...samantalang nagkatitigan naman sina Bambi at Mickey sabay baling kay Sophie.

“Oh, Sophie, bakit?” nag-aalalang tanong ni Bambi.

“Andito na tayo sa library, pano ba ‘yan? Ibababa ko nalang ‘tong mga ‘to dito ha?” singit ni Mickey.

“Sige, salamat sa tulong mo, kitakits nalang!” si Bambi na bahalang nagpaalam habang tulala parin ang kanyang kaibigan. Hindi naman napigilan ni Bambi na sikuhin si Sophie para matauhan na ito.

“Uy! Ano bang problema mo?’

“Brye...” sabay turo sa may internet section at doon nakita ni Bambi ang lalaking kamukha ni Rhys.











Chapter 7

Hindi mapakali si Bambi pagkauwi nito sa kanilang bahay. Nagdadalawang isip siya kung babasahin ba niya ang e-mail sakanya ni Sophie.

“Ba’t ba ako kinakabahan? Magbabasa lang naman ako, hindi naman ako aatakehin sa puso pag binasa ko yun kung saka-sakali!” paikot-ikot na nag-isip si Bambi sa kung anong gagawin niya sa kwarto at napagpasyahang basahin na lamang ang improvised bio data nung “Brye” na sinasabi nina Sophie at Mickey.

Umupo si Bambi sa harap ng kanyang laptop at binuksan ang kanyang e-mail. Naisipan niyang magpatugtog ng kaunting music dahil pati atmosphere ay umaayon sa nararamdaman niyang kaba.

Pagkatapos mag-read ng kanyang laptop ay nagliwanag nga ang screen at inilabas nito ang litrato ng isang gwapong binata. Naisipan na lamang ni Bambi na i-print ito dahil napagtanto niyang sasakit lang ang kanyang mga mata sa pagbabasa sa haba ng mga impormasyong nakasulat. Ngunit, hindi nakalagpas sa paningin niya ang pangalang “Bryant Kaiser U. Montezor.”

Pagkatapos ma-print ang ang mga kinakailangang basahin, ay hinayaan ni Bambi na patuloy na magpatugtug ang kanyang laptop.

“Hmmmmm, ang ganda naman ng pangalan niya, tunog foreigner!” sambit ni Bambi habang nagbabasa. Pagdating sa pagkalap ng impormasyon ay sobrang maasahan si Sophie. Kaya nga isa siya sa mga News writers ng school paper nila.

“Ang grabe naman nito! Pati parents may kalakip na info!” tatawa-tawa siya habang nagbabasa. Sa bio data ay nalaman niyang noong nakaraang January 20 pala ang birthday niya. May dalawa pa siyang kapatid at siya ang panganay sa kanilang tatlo, hanggang sa bumaba ang kanyang paningin sa mga Hobbies and interests ni Brye.

“So, tama nga ako. Mahilig siyang mag-take ng pics, mag-joyride at maglaro ng soccer.”

“Oo nga pala!” naalala niya. Nakita na nga pala niya ito minsan. “Oo! Siya nga yung star player ng soccer team na sumipa ng bola!” na tumama su ulo ni Bambi kaya siya nahilo at nagkabukol, na siya ring dahilan kung bakit hindi umatend si Rhys ng kanyang badminton practice dahil binantayan niya ito sa clinic.

“Oh my gosh! That stupid guy from the field na never kong narinig na nag-sorry! For all those times na lumipas na?! Hindi man lang lumapit ang mokong!” gigil na sambit ni Bambi sa sarili. Ngunit nagpatuloy parin sa pagbabasa. “KASA-KASAMA NIYA PALAGI ANG KANYANG MOTOR...Plate No. BI 9829”

“Motor...9829...motor...” napaisip-isip siya.

“Motor! BI 9829! Grrrr! Siya nanaman!” naalala niya ang insidente noong nakaraang buwan kung saan naglalakad silang magkakaibigan sa gilid ng kalsada nang may nagpaharurot ng motor sa tabi niya, dahilan para matapon sa damit niya ang iniinom niyang fruit shake.

Hinding-hindi niya makakalimutan ang pangayayring iyon dahil minemorize niya mismo ang plate number na iyon para isumbong sa kanyang daddy. Hindi nga lang niya namukhaan ang nakasakay sa motor dahil sobrang bilis nitong magpatakbo. Ngunit nauwi rin saw ala ang pagsususmbong niya. Naaalala pa niya ng malinaw ang paliwanag ng kanyang daddy na sobrang busy noong mga oras na iyon.

“Anak, natapunan ka lang naman ng shake diba? Hindi ka naman nagalusan or ano, kaya iapalaba mo nalang yang damit mo kay manang.”

Galit nag alit siya noong mga panahong iyon, at ngayong naalala nanaman niya ang lahat, at nagsimula nanamang kumulo ang kanyang dugo. Hindi sa daddy niya, kundi kay BRYE.

“Tignan mo nga naman, hindi pa kami magkakilala andami na niyang atraso sa akin...” hindi n asana niya itutuloy ang pagbabasa ngunit nahagilap ng kanyang paningin ang mga “NEGATIVE TRAITS” nito.

“Hmmmmmm...mayabang, arogante, mahangin.”

“Parang pare-pareho naman ang ibig sabihin nito!” sa isip-isip niya.

“At...may girlfriend sa bawat school na mapuntahan nito.” Sa nabasa ay tuluyan ng ibinaba ni Bambi ang mga papel at itinapon sa basura.

“Playboy freak!” sambit niya sa kanyang sarili at umalis sa kanyang kuwarto.


Chapter 8

Magmula nang mabasa ni Bambi ang bio data na ginawa ni Sophie ay ‘di na siya nag-aksaya ng panahon para kay Brye kahit na madalas silang magkita sa library tuwing practice. Kinakausap narin siya ng binata, ngunit isinusubsob na lamang ni Bambi ang sarili sa isang malalim na concentration at sa sobrang practice hanggang sa sumapit ang journalism week.

*Contest Area*

Tinipon muna lahat ang mga kalahok sa loob ng hall sa contest area kung saan may magaganap na maikling lecture at kung saan makikita ang mga category na magaganap sa mismong unang araw na iyon. At kabilang sa mga nakapaskil ay ang category ni Bambi na Editorial Cartooning. Oo, may talent siya sa pag-guhit magmula pa noong siya’y bata, at mas pinaghusay pa niya ito sa nakaraan nilang training. Napansin din niya na magaganap din sa araw na iyon ang photojournalism at sports writing na may ilang minute lamang ang pagitan. Ibig sabihin, maaari siyang magkaroon ng “close-contact” kay Brye. Ngunit isinantabi niya muna kanyang mga palaisipan at nagconcentrate sa maikling lecture na isinasagawa.

“Ilang oras na lang...malapit na.” Napabuntong hininga si Bambi.

Dahil babae siya at bihira magkaroon ng babae sa category na iyon, ay hindi na lamang niya binigyang pansin ang ibang mga lalakeng “ume-epal” sa tabi nya sa mga oras na iyon.

“...”

Nag-vibrate ang kanyang cellphone. “Si Rhys!” binasa niya ang text ng kasintahan.

“Good luck babe! Nkita kta knina sa school kaso d na ako nklapit dhil pasakay na kayo...i’m sorry...:(..”

“Ok lng hon!... nkita rin kta knina, kso d rin ako nkalapit kc andun ung knotrabdng teacher...”

“Haha...okay2x...do ur best ha? Alam qng kaya mo..i love you!”

“Tnx hon! I’ll do my best for u!..i love u too..:))”

At sa maikling pagpapalitan ng mensahe ay natapos din ang maikling lecture. Dahil marami-rami sila sa category na iyon, ay hinati sila sa limang grupo at kabilang siya sa Group 2. Pagkatapos ng maikling kaguluhan ay iginiya na sila sa mga rooms na kanilang gagamitin.

Pagkarating sa contest room, binigyan sila ng kung hindi isang oras ay isang oras at kalahati, at sa kaso ni Bambi ay nagagamit niya ang lahat ng oras hanggang huling Segundo dahil hindi pa siya gagalaw hanggat hindi niya nararamdaman ang pressure na hatid ng pagkaubos ng oras.

Pero iba ngayon. Nagdidistribute palang ang mga proctors ng mga materials ay ramdam na niya ang kaba. Hindi dahil sa guguhit na siya anumang oras; hindi dahil sa kokonti lang ang babae sa kwartong iyon; kundi dahil, pilit na bumabalandra sa isipan niya ang pagmumukha ni Brye.

“Gosh! Anong gagawin ko? Baka siya ang maidrawing ko...hmpf! bahala na!” at sinimulan na niyang gumuhit.



Chapter 9

Pagkatapos ng allotted time para sa kanila ay gumiv-up na si Bambi. Satisfied naman na siya sa kanyang output kaya lang hindi siya satisfied sa behaviour na ipinapakita ng sarili niya. Pababa na siya ng hagdan ng biglang may bumati sa kanyang likuran.

“Hi Bambi!” bati ni Prince.

Unti-unting lumingon si Bambi at napamura lamang sa sarili nang makita niya si Prince at sa kanyang tabi ay si Brye. Ang taong pinaka-ayaw niyang makita sa buong buhay niya magmula ng mabasa niya ang bio data.

“Hi Kuya Prince!” bati ni Bambi at mabilis na tumalikod sa kanila, ngunit mabilis siyang nahila ni Prince pabalik.

“Uy! Ba’t ka nagmamadali? Hindi mo man lang ba babatiin si Brye? Mahirap kapag iniisnab ang mga seniors! Baka magka-bad luck ka niyan.”

Umismid si Bambi. “Now look who’s talking about bad luck!...wala ka pa sa mga bad luck na pinagdaanan ko!” sabay irap kay Brye.

“Oooohhh...I smell something fishy!” sabi ni Prince sabay tingin kay Brye.

“Ah Bambi! Ikaw ba yung nabukulan ko last time?” tanong ni Brye.

Umirap nanaman si Bambi. “Hindi lang bukol! Minantsahan mo pa yung damit ko at muntik mo pa akong sagasaan!” sigaw ni Bambi dahilan para pagtinginan sila ng mga taong dumaraan. Mabilis namang nakaalis si Bambi habang nakatulala pa rin ang dalawa.

“Andami mo na palang atraso kay Bambi!” sambit ni Prince. “Malaki challenge ito pare! Ano? Col ka?” hamon nito kay Brye.

“Col pare, matagl-tagal naring walang pang-hyp sa buhay ko!”

At sabay na nagkatawanan ang dalawa. Ang hindi nila alam ay narinig pala ni Sophie ang lahat mula sa kanilang likuran. Mabilis na lamang siyang umalis bago pa nila malaman na may nakarinig pala sa plano nila.

Pagkalipas din ng ilang oras ng pagpapaalam sa teacher na incharge ay nakaalis din si Bambi at dumiretso sa isang tahimik na parte ng school saka umupo sa isang malapit na bench. Inilabas niya ang kanyang sketch pad at saka nag-drawing nang biglang may sumulpot sa isang sulok na ikinagulat ni Bambi lalo na nang makita niya kung sino ito.

“Sorry kung nagulat kita.” Paumanhin ni Brye.

“Wow! Sorry ba ang narinig ko?!...eh paano naman yung ibang misfortunes na isinaboy mo sakin ha?”

“Alam mo...hindi ko naman sinasadya yung mga yun eh! At hindi ko rin naman alam na ikaw pala yung muntik kong mahagip ng motor.”

“Kung nag-sorry ka na lang sana...’di tapos n asana ‘to? Kaso nagpapaliwanag ka pa eh! Ibang klase ka rin!”

Napansin ni Bambi na may inilalabas ito sa bag nito. Nova na barbecue flavour, dalawang coke in can at camera. Iniabot ni Brye sakanya ang Nova at isang coke light at ininom naman ang isa.

“Ano ‘to? Suhol?!” tanong ni Bambi.

“Uhmmm...medyo!” sagot ni Brye.

“At hindi ka pa nag-effort na magsinungaling!” hinagip ni Bambi ang mga pagkain. “Salamat!” matabang niyang sabi.

“Sorry...sa lahat.” Hindi inaasahan ni Bambi na mag-a-apologize ito, ngunit mabilis niyang itinago ang kanyang reaksyon.

“Ok!” sagot ni Bambi.

“Friends?” alok ni Brye.

“No.” maikling sagot ni Bambi at ibinalik ang atensyon sa pag-drawing at pag-kain.

*click* kinunan siya ng picture ni Brye.

“Ano ba! Akin na yan! Burahin mo yan! Isa!!!” pagbabanta ni Bambi habang inilalayo naman ni Brye ang camera.

“Cute ka naman dito eh! Gagawin ko ‘tong screen saver ng PS2 ko.” Mabilis na itinago ni Brye ang camera at binago ang topic.

“Anong idino-drawing mo?” Naalala ni Bambi ang sketch pad.

“Ha?...ah...eh...wala!” at mabilis nitong hinawakan ang sketch pad.

“Sige na! Patingin!” pamimilit ni Brye.

Niyakap naman ni Bambi ang kanyang sketch pad na pilit na inaagaw ni Brye hanggang sa pareho silang mawalan ng balanse at nagkauntugan. Napapikit si Bambi sa sakit habang sapo ang kanyang ulo. At ang mga sumunod na pangyayari ay tuluyang ikinagulo ng kanyang sistema.

Napakalapit ng mukha ni Brye sakanya, dahilan para umakyat ang kanyang dugo sa kanyang mga pisngi. Pinilit ni Bambi na makawala ngunit hinawakan siya ng mahigpit ni Brye sa mga braso at unti-unting bumaba ang mga labi nito sa kanya.

Hindi akalain ni Bambi na ang isang mayabang at aroganteng tulad ni Brye ay magtataglay ng paris ng mga malalambot na labi. Hindi alam ni Bambi kung gaano katagal na sila sa ganoong posisyon; kung gaano na kalaki ang kasalanang idinudulot ni Bambi sa relasyon nila ni Rhys at kay Rhys mismo. Ngunit habang lumilipas ang mga sandali ay lalong palalim ng palalim at pahigpit ng pahigpit ang mga halik at yakap ni Brye habang ang kanyang mga kamay ay nanatiling walang malay sa balikat ng binata. Nang biglang mag-vibrate ang kanyang cellphone at doon lamang siya natauhan at nagkaroon ng lakas para itulak si Brye palayo.

Mabilis niyang hinakot ang kanyang mga gamit at tumakbo palayo sa lugar na iyon.

“Ano bang nagawa ko?!” nanginginig na tanong ni Bambi sa sarili hanggang sa tuluyan ng bumagal ang kanyang mga hakbang. Hindi na siya lumingon pang muli sa pinanggalingan niya, ang mahalaga lamang ay ang makalayo siya agad at sa paglayo na iyon ay mabilis niyang dinukot ang cellphone niya mula sa kanyang bulsa at lalo lamang siyang nakadama ng sobrang takot, kaba at awa sa sarili.

Nag-miss call si Rhys...

Chapter 10

“Alam ko may problema ka, pwede mong sabihin, pwede ring hindi...” pansin ni Sophie.

“Ano bang sinasabi mo? Kinakabahan lang ako sa awarding noh!” tanggi ni Bambi saka ngumiti.

“Hmmmm...bahala ka! Basta ‘pag handa ka ng sabihin sakin, text mo lng ako!” at di na siya kinulit pa ng kaibigan.

‘Yun ang dahilan kung bakit nagtatagal ang friendship nila. Sobrang maaasahan kasi si Sophie pagdating sa mga maseselang bagay tulad ng problema, at hindi siya pinipilit nito na sabihin kung ano iyon hanggat hindi siya handa.

Habang busy sa pagmumuni-muni si Bambi, ay nagdadalawang isip naman si Sophie kung sasabihin ba niya ang mga narinig nya kanina. Ngunit nagpasya syang hindi pa iyon ang tamang panahon ay ipinagaliban na muna niya ang ideya.

Totoong kinakabahan si Bambi sa awarding. ‘Mananalo kaya ako?’ tanong niya sa sarili ngunit pumapantay rin ang kanyang pagkailang dahil alam niyang nasa likod lamang niya si Brye.

“Rhys......”

Ilang categories narin ang nagdaan, at nang manalo si Brye ay lalo pang nadagdagan ang kabang kanyang nararamdaman.

“Nakakahiya kung hindi ako manalo! Baka isipin niyang masyado akong distracted.” Bulong ni Bambi sa kanyang sarili.

Category na ni Sophie, susunod na ang sakanya. Sa magakahalong sobrang kaba at pagkalito ay hindi na niya namalayan ang pag-akyat ng kaibigan sa stage at pagbalik sa kinauupuan.

*.....Category na niya.....*

“Sa wakas! Natapos din ang journalism week!” hindi maitago ang kasiyahang nadarama ni Bambi.

“Tapos na nga, pero after this weekend, magpa-practice nanaman kayo.” Inabutan siya ni Rhys ng coke at inilapit sakanya ang order nitong baked lasagne at hinalikan si Bambi sa pisngi.

“Congrats ulit babe!”

Namula si Bambi at tinitigan si Rhys. Sa ginawang paghalik nito ay lalong bumilis ang pagtibok ng puso ni Bambi hindi dahil sa paglalambing ng kasintahan, kundi sa inililihim nitong kasalanan kay Rhys.

Hinawakan ni Rhys ang pisngi ni Bambi.

“Oh bakit? May problema ba? Gusto mo ba ‘tong inorder ko? Pwede naman tayong magpalit!”

Pinilit ni Bambi na ngumiti.

“Hindi...ang tagal kasi nating hindi nagkita, kaya gusto kong titigan ka lang!” ngunit sa likod ng kanyang isip... ‘Sorry Rhys, pati sayo nagsisinungaling narin ako.’

Katulad ng ipinangako ng binata sa kanya ay nag-bonding nga sila. Pagkatapos nilang kumain ay pumunta silang nag-shopping at binili ni Rhys ang lahat ng gusto ni Bambi pagkatapos ay nagpatuloy sila sa sinehan.

“Babe? Pansin kong wala ka ngayon sa mood...may gusto ka pa bang bilhin?”

Ang totoo ay hiyang-hiya na si Bambi, hindi lamang sa kanyang sarili kundi pati na rink ay Rhys. Hindi kasi niya magawang sabihin ang kanyang nagawa.

Niyakap na lamang niya ng mahigpit ang braso ni Rhys at pinilit ang sarili na manood nang muling magsalita ang binata.

“Alam kong may dinaramdam ka...pero kung hindi ka pa handang sabihin ngayon...” bahagya itong humarap kay Bambi. “...nandito lang ako.”

Hindi na napigilan ni Bambi ang sarili na humikbi at tuluyang umiyak. Buti nalang ay walang masyadong tao nang mga sandaling iyon.

Nataranta si Rhys. “Teka! Ano ‘to?!” kinuha ni Rhys ang kanyang panyo at dahan-dahang ipinahid sa pisngi ng kasintahan. “Sshhh...bakit?”

Hindi makasagot si Bambi kaya niyakap na lamang siya ng binata. Pinilit ni Rhys na patahanin ang kasintahan ngunit patuloy parin ito sa tahimik na pag-iyak kaya’t hinarap nya itong muli at pinahid ang mga luha ni Bambi sa pamamagitan ng paghalik sa pilik-mata ng kasintahan.

“I’m sorry hon...”

“Ssshhh”

“I love you!” sambit ni Bambi.

“I love you...”

Oo, mahal parin nya si Rhys.

Chapter 11

Hindi inaasahan ni Bambi ang biglang pag-alis ni Rhys. Muli nanaman kasi itong napatawag sa isang seminar/contest na sa Cebu naman ngayon gaganapin.

“Ano ba yan! Umalis nanaman si Papa Rhys, sigurado ako totopakin ka nanaman.” Sabi ni Sophie.

At oo, tama ito...Nang mga panahong kasama niya si Rhys ay nasiguro niyang ito nga ang talagang mahal niya at sa isang iglap ay nakalimutan na ni Bambi ang lalaking kamukha nito. Ngunit sa sandaling bumitaw siya sa yakap ni Rhys at pinagmasdan ito habang palayo ang sinasakyan; ay muli nanamang bumalik ang hapdi ng kasalanang kanyang ginawa.

“Buti nalang mayaman sila noh? Kasi kahit biglaan, hala!...sige parin! Diba?” patuloy parin sa pagdadaldal ang kaibigan.

“...”

“Uy!”

“Ha?!”

“Wala ka nanaman sa sarili! Hayaan mo, sa susunod na araw aalis narin tayo.”

“Oo nga pala, regionals na.”

Sa kalagitnaan ng 2-hour drive ay napilitan silang tumigil sa pinakamalapit na gas station para magkarga ng gasolina at para mahimasmasan si Sophie. Nahilo kasi ito sa mga patigil-tigil na ginawa ng sinasakyan nilang van. Bumaba rin si Bambi dahil pati siya ay masakit din ang ulo at umupo sa pinakamalapit na fence.

“Tubig oh, inumin mo para mawala yang pagkahilo mo.” Iniabot ni Brye sakanya ang dala nitong mineral water. Nag-dalawang isip pa si Bambi kung tatanggapin ba niya ito o hindi nang umupo sa harapi niya ang binata.

“Sige na, kunin mo na. Mababawasan ng lamig yang nararamdaman mo.”

At kinuha ni Bambi ang tubig. Bigla namang iniangat ni Brye ang bangs niya at idinikit ang noo nito sakanya. Bago pa siya makaiwas ay nailapat na ng binata ang mga labi nit okay Bambi. At kung gaano kabilis na ginawa iyon ni Brye, ay ganoon din siya kabilis umalis. Naiwan nanaman si Bambi na tulala at magulo ang damdamin.

*Contest Area*

“Hindi pa magsisimula ang contest hanggang bukas. Sa ngayon, ay ibibigay naming sa inyo ang buong araw para ma-tour ang aming paaralan!” wika ng isa sa mga in-charge na ikinatuwa naman ng mga delegates.

Nagkanya-kanya ang mga kasamahan ni Bambi, at sa pagtu-tour na iyon ay pansamantalang nakalimutan ni Bambi ang kanyang mga dinaramdam at inenjoy ang paligid. Nagpakalayu-layo si Bambi hanggang sa mapadpad siya sa isang bahagi ng garden ng school na walang masyadong tao.

“Wow! Ang ganda naman nitong bulaklak. Mutated siguro ‘to” Wika ni Bambi at tumigil sa harapan ng isang malaking pulang rosas.

“Oo, kasing ganda mo...pero hindi ka mutated ha? Baka kung anong isipin mo.” Wika ni Brye habang nakangiti ito sakanya. Hindi namalayan ni Bambi ang pagsulpot nito kaya napaisip siya. Kanina pa kaya siya sinusundan nito? Nagsalitang muli si Brye.

“Namomroblema nga ako kung paano ko bubulagin ang lahat ng lalaking nakatingin sayo. Grabe! Halos hubaran ka na nila sa mga tingin nila. Tsk!”

“Hindi naman siguro, baka nagkataon lang na nakita mo sila habang tinitignan ako.” Ngunit tama si Brye, kanina pa kasi may pilit na kumukuha ng kanyang atensyon kaya siya napunta sa liblib na lugar na iyon.

“Ah basta! Nakapagpasya na ako...ako ang magiging private body guard mo!” wika ni Brye habang nakangisi kay Bambi.

“Private Body Guard?!” gulat na ulit ni Bambi.

“Oo, ibig sabihin, sa buong duration ng contest na ito ay lagi kitang sasamhan.”

Napamaang si Bambi.

“Naiilang ka bas a akin Bambi?” biglang tanong ni Brye.

“Ha? Ah...eh...”

“Hindi mo parin ba makalimutan yung dati?”

“...”

“Sabagay...kahit nga ako, hindi ko rin makalimutan...yun kasi ang pinakamagandang nangyari sa buhay ko...well, bukod sa pinanganak ako at nakilala kita...oo, yun ang isa sa mga pinakamagandang nangyari sa buhay ko.”

“Brye...” at muli nanaman siyang hinagkan nito. Walang magawa si Bambi dahil tulad ng kay Rhys...pagdating kay Brye ay bumababa rin ang lahat ng defences niya.


CHAPTER 12

Hindi maikakaila ang sweetness na ipinapakita ni Brye sa mga nagdaang oras sa araw na iyon. Kinakabahan na si Sophie. Pero hindi niya masabi ang totoo kay Bambi dahil nakikita niyang sobrang saya ng bestfriend niya. Ipinagpasya na lamang niyang manatili sa kanilang kwarto para pigilan ang sarili nang may marinig siyang cellphone na nagri-ring.

“Kay Bambi yun ah!” Nakita niyang si Rhys pala ang tumatawag. Sinagot niya ito.

“Bambi! Buti naman at sinagot mo rin!”

“Uhmmm, Rhys, sorry...si Sophie ‘to. Wala kasi si Bambi, naiwan niya yung phone niya sa akin.”

“Ganun ba? Pewde bang malaman kung nasaan siya ngayon?”

“Uhmmm...” mabilis na nag-isip si Sophie ng palusot. “Tinutulungan niya si Ma’am Dina para kunin yung mga pagkain namin.”

“Busy pala talaga siya. Akala ko kasi iniiwasan niya ako. Hindi kasi nya sinasagot ang mga tawag at mga text ko.”

“Ganun ba?” lalong nadagdagan ang guilt ni Sophie. “Busy kasi talaga siya ngayon eh. Pasensya ka na ha? Sasabihin ko nalang kay Bambi na tumawag ka at tumawag sayo pagbalik niya.”

“Ah, hindi na kailangan...mahirap ng maabala ang babes ko. Baka ako na lang ang tatawag ulit. Tnx Sophie! Bye.” Nawala na si Rhys sa kabilang linya.

“Mali na ito! Mali na!...kailangan na silang pigilan.”

Ngunit sa bawat pagkakataon na kausapin niya si Bambi ay lagi namang hinahagilap palayo ni Brye ang kaibigan kaya ipinagpaliban na muna niya ang pagsabi.

Kinagabihan ng 2nd day, ay nagdaos ang school ng isang socialization party para sa mga delegates. Ngunit hindi natapos ni Bambi ang gabi dahil nahilo siya sa dami ng tao sa paligid.

“Ma’am, ako nap o ang magbabalik kay Bambi sa hotel.”

Sandali munang nag-isip ang teacher na in-charge sa kanila.

‘Hmmm, wala naman silang relasyon. May gf si Brye, may bf si Bambi at kailangan ni Bambi ng kasama...paano kung bigla siyang matumba?’ at saka pumayag.

“Sige, ihatid mo na siya. Nandun naman si Christi sa kabilang kwarto, katukin mo nalang siya Bambi kung may kailangan ka.”

“Yes ma’am.”

Sobra-sobrang pag-alalay ang ginawa ni Brye na ikinapanatag ng kalooban ni Bambi hanggang sa makarating sila sa hotel. Inihatid siya ni Brye hanggang sa harap ng kanyang kwarto.

“Uhmmm, sige...aalis na ako” wika ni Brye.

“sige, sala---.” At bumaba ang mga labi ni Brye sakanya. Ang dapat na simpleng goodnight kiss na nasa-isip ni Brye ay naging isang mainit na halik nang maglapat ang kanilang mga labi.

“Nagugutom ako! Makalabas nga at mapuntang Mcdo.” Sambit ni Christi sa sarili ngunit naudlot ang plano niyang pumunta sa Mcdo...”Si Bambi at si Brye!” madali niyang kinuha ang kanyang cellphone at kinunan sila ng litrato saka maingat na isinara ang pintuan.

“Makukuha ko narin ang atensyon ni Rhys ngayon! Matapos niya akong basted-in dahil lang sa babaeng iyon! Taksil pala!” at di siya nagdalawang-isip na i-send ang pick ay Rhys.

Lumayo si Brye... “S-sorry”

Pero bago pa man maisara ni Bambi ang pintuan ay binara ito ni Brye saka may iniabot na i.d. “Kung sakaling...nalulungkot ka, o natatakot...tignan mo lang yang i.d. parang lagi parin tayong magkasama kahit sa pagtulog.”

“Uhmmm...okay! goodnight!” at madali itong pumasok sa kwarto. Walang kapantay na kaba at kilig ang nararamdaman ni Bambi... “Inlove ba ako?!” saka napangiti sa sarili.

---***---

“Ano ito?! Si Bambi at si...” ibinato ni Rhys ang kanyang cellphone.

---***---

Nagdaan pa ang dalawang araw at hindi maikakaila ang closeness sa pagitan ni Bambi at Brye. Hanggang sa sumapit ang January 24, 2008. Ang araw bago sila umuwi.

Nagpaiwan si Brye dahil hindi raw maganda ang pakiramdam nito. At dahil sa pansamantalang pagkawala ng binata ay ikinalugmok naman ito ni Bambi.

“Bambi, nakolekta ko na ang mga stubs ng members natin dito, pwede ka bang bumalik ng hotel at kunin yung iba?” tanong ni Ma’am Dina.

“Yes ma’am! Ako na pong bahala, kayak o ng mag-isa.”

Dahil sa sobrang excitement ay mabilis na nakabalik si Bambi sa hotel.

“Mabibisita ko na si Brye, siguro pag nakuha ko na ang lahat ng stubs, magtatagal muna ako na kaunti sa kwarto ni Brye para alagaan siya.”

Mabilis na nakuha ni Bambi ang lahat ng stubs saka dumiretso sa kwarto ni Brye. Kumatok siya ngunit walang sumasagot.

“Ganun ba kalala ang sakit niya?” tanong nya sa sarili. Nagpasya siyang pumasok na lamang para lang madatnan ang hindi inaasahang tanawin.

Si Brye ay may ibang kayakap at kahalikan sa mismong kama nito. Hindi nila narinig ang kanyang katok dahil sa ingay ng likha ng t.v. sa kwarto. Hinablot niya ang pinakamalapit na bagay na nakita niya at yun ay isang bottled water na walang laman. Ibinato niya ito kay Brye.

“Masama pala ang pakiramdam ha?!” at mabilis niyang isinara ang pintuan at nagtago sa pinakamalapit na intersection aisle. Mabilis namang lumabas si Brye at nagtungo sa may hagdan habang sigaw ang kanyang panagalan. “Bambi!...Bambi!” Nakita niyang nakasunod dito ang babae na nagtakip na lang ng tuwalya para takpan ang pang-itaas na bahagi na hubad na.

“Girlfriend mo ba yun?” tanong ng babae.

“Hindi” Simpleng sagot ni Brye.

“Naman pala! Ba’t nag-a-aksaya ka pa ng laway ‘jan na tawagin siya? Kung pwede naman nating ubusin ang oras mo sa room mo? Diba?”

Hindi na niya narinig pang sumagot si Brye. Basta’t alam niyang sumama siya sa babae para gawin ang business nila. Nang marinig ni Bambi ang pagsara ng pintuan ay mabilis siyang nagtungo sa kwarto nila Sophie.

“Oh? Ba’t ka umiiyak?” alalang tanong ng kaibigan.

“S-si B-brye.” Saka umiyak pa lalo “N-nakita kong m-may ka-se---.” Bago pa niya matapos ang sasabihin ay napahagulgol na ito.

“Gusto k-ko ng umuwi!!!”

“Eh bakit ka umiiyak?”

“K-kasi mahal ko siya Sophie.”

Napabuntong-hininga si Sophie at hinawakan si Bambi sa magkabilang braso. “Hindi mo siya mahal Bambi, nakikita mo lang si Rhys sakanya!”

“Si Rhys!” napasinghap si Bambi.

“Oo, si Rhys, mabuti pa kung tawagan mo na siya at magpaliwanag...matagal ka na niyang hinihintay.”

Ngunit ang madaling paliwanagan na nasa-isip nilang magkaibigan ay mas mahirap pa pala sa kanilang inaasahan.

Chapter 13

Mabilis na bumaba ng van si Bambi at dumiretso sa field kung saan sila magkikita ni Rhys. Pilit naman siyang kinakausap at hinahabol ni Brye ngunit hindi niya ito binigyan ng pansin. Hinarang ni Sophie si Brye.

“Ano ba?! Padaanin mo ako!!!” pagmamaktol ni Brye.

“Para ano pa? Para kausapin siya? Makipag-ayos? Tapos lokohin ulit siya?!”

Napamaang si Brye. “Alam mo?!”

“Oo. Actually pareho niyo lang na niloloko ang isa’t isa. Kaso, nahulog lang ng sobrang lalim sayo si Bambi dahil nakita niya sayo si Rhys! Patunay lang na mahal talaga niya ang boyfriend niya!”

Ngumiti ng mapait si Brye. “Boyfriend? Mahal niya? May boyfriend pala siya eh!!! Eh, ba’t pa siya lumandi sa’kin?”

Si Sophie naman ngayon ang napangiti ng mapait. “Hindi ka niya nilandi Brye! Ikaw ang lumandi sakanya! At subukan mo pang makalapit-lapit sa bestfriend ko...iisa-isahin ko ang bawat girlfriend mo sa siyudad na ‘to...tignan natin kung may mukha ka pang maihaharap.” Saka ipinakita ang lahat ng dokumentong nakalap niya sa bawat girlfriend ni Brye. School, contact number, address...lahat!

“Tutal, madali lang namang magset-up ng isang romantic date para sakanila! Or kung gusto mo...titipunin ko nalang silang lahat sa isang resto...sino kaya ang fake at original sa kanila? Hmmm...magkaka-alaman ‘jan...yun ay kung HINDI mo titigilan si Bambi.” Saka siya umalis.

Gipit na si Brye sa mga oras na iyon. Tama si Sophie, ni ang pagkalalaki niya ay hindi na niya maihaharap once na nalaman ng lahat ng hindi lang pala siya isang two-timer bastard. Kundi isang playboy devil na nasintensyahan ng pagkaputol ng sungay nang sumulpot si Sophie sa perpekto niyang buhay.

“Tsk, tsk, tsk...mukhang nakahanap ka ng katapat mo ‘tol! Pero alam mo? Bagay kayo!” biglang sabi ni Prince sa likuran ni Brye.

“Heh! Tumigil ka nga ‘jan! Wala akong balak na patulan ang isang babaeng sisira sa buhay ko.” Saka nagpatuloy narin sa paglalakad.

---***---

Nakita ni Bambi si Rhys na nakatayo paharap sa malaking puno. Lumapit sya rito.

“Rhys...”

Nilingon sya nito, subalit nakadama sya ng takot sa lamig ng tingin ng mga mata ni Rhys.

“Magpapaliwanag ako!” sigaw ni Bambi.

“Alam mo?...” panimula ni Rhys na puno ng hinanakit ang boses. “Tanggap ko naman yung unreturned calls and messages...wala sa’kin yun, pero nung nalaman kong ‘eto pala ang dahilan kung bakit ni magreply ng hi o hello eh hindi mo magawa! Hindi ko na alam kung maniniwala pa ako sa kahit anong eksplanasyon mo!” hindi na napigilan ni Rhys na mapasigaw. Pagkatapos ay itinapon nya sa may paanan ni Bambi ang cellphone nito. Yumukod ito upang pulutin... at doon nakita ni Bambi ang maliit ngunit malinaw na litrato nila ni Brye.

Tumayo agad si Bambi hawak ang cellphone ng kasintahan. “Rhys...” hinablot ni Rhys ang cellphone sa kanyang mga kamay at ibinangga ang likod ni Bambi sa malaking puno saka iniharang ang kanyang mga kamay sa giliran ni Bambi para hindi ito makaalis.

“Ah! Rhys nasasaktan ako!” at napaluha nga si Bambi sa lakas ng impact ng ginawa ni Rhys. Kasabay ng pagpatak ng luha ni Bambi ay binitiwan sya ni Rhys at sumalampak sa damo at sumandal sa puno.

“Nagkulang ba ako Bambi? Anong nagawa kong kasalanan sayo para gawin mo sakin ‘to?” puno ng hinanakit na tanong ni Rhys.

Lumapit si Bambi at pilit na niyakap si Rhys. “Wala Rhys...pero sana pakinggan mo ko Rhys...pakiusap lang.” Sambit naman ni Bambi sa pagitan ng pigil na paghikbi at nagsimulang magsalaysay.

Tinignan ni Rhys ang litratong muli. “Ang makita kang hinahalikan ng lalakeng...kamukha ko?!” napatawa ito ng mapait. “Hindi ko alam kung matutuwa ako, maaawa o magagalit sayo Bambi!”

“Rhys...hindi ko sinasadya, tama si Sophie... nakita kita sakanya lalo na sa mga panahong hindi tayo magkasam...”

Naalala ni Rhys ang mga pangyayari dalawang taon narin ang nakakalipas.

*FLASH BACK*

Nanonood si Rhys ng tv nang may dumaang isang flash report.

“Isang menor-de-edad na babae ang kinunan ng video sa loob ng sasakyan habang ni isang saplot sa katawan ay wala ito.” Sabi ng reporter sa tv. Ipinakita ang litrato ng isang babae ngunit censored ang mga mata nito. Nagimbal si Rhys sa nakita. Kilala nya ang babae. At sa kalagitnaan ng report na iyon ay pumailanlan ang ilang litrato na sinasabing mga suspect. At ang isa rito ay kamukha nya...kamukhang –kamukha nya.

Nagulat din ang mga magulang niya ngunit alam nilang hindi iyon ang anak nila kundi ibang tao. Pinilit ni Rhys na alisin sa utak niya ang napanood ngunit hindi nya magawa. Yung babae, kilala nya yung bababe sa tv.

“Tama na! Alis na!...” impit na sigaw ni Rhys sa kanyang kalooban.

Pumasok si Rhys sa eskwelahan kinaumagahan, at nagulat dahil napakaraming reporters at kung anu-ano pang uri ng media sa gate ng eskwelahan nila.Kinakabahan si Rhys, ngunit nagawa parin nyang makisiksik at makapasok bago pa man magring ang bell. Napadaan siya sa isang classroom ng biglang.

“Yun sya! Yun sya! Ikulong nyo sya!!! Bilis!!!”

Hindi alam ni Rhys ang gagawin. “Becky! Si Rhys ‘to! Ang bestfriend mo!!!” sigaw ni Rhys sa pagitan ng pag-iyak ngunit tuluyan na syang hinawakan at pinadapa sa buhangin ng mga pulis na naroroon. Wala syang magawa. Noong araw na iyon. Absent si Bryant Kaiser U. Montezor. Pinilit nyang magpaliwanag ngunit hindi sya pinakinggan at kinaladkad pa patungo sa sasakyan hanggang sa makarating sila sa prisinto. Saka lamang nakalabas si Rhys ng dumating ang kanyang mga magulang dala ang birth certificate nito.

Muntik-muntikan ng makulong ng tuluyan si Brye dahilsa kaso na iyon. Ngunit sa isang iglap ay bigla na lamang binawi ni Becky ang lahat ng mga parunggit na binitiwan nya sa pangalang Bryant Montezor at nanahimik. Binayaran nila ang pamilya ng babae. Ngunit kahit ganoon pa man, ay kasamang nasira ang buhay ni Rhys tulad ng pagkasira ng buhay ng babae kaya’t napilitan syang lumipat ng eskwelahan na nagkataong pinapasukang muli ni Brye.

*SA KASALUKUYAN*

“Muntik ka na nyang masira Bambi.” Hindi narin napigilan ni Rhys na umiyak. “Mas mabuti pa sigurong tapusin na lang natin ‘to.”

Nagimbal si Bambi sa narinig at patuloy na umiyak. “Rhys ayoko!!! Magalit ka na sakin! Saktan mo na ako! Pero please lang Rhys...wag mo ‘kong iwan!!!”

Hirap na hirap ang kalooban ni Rhys pero alam niyang katulad niya ay nahihirapan lang si Bambi.

“Ayoko ng maulit ang nakaraan Bambi...masakit!”

“Iba ang noon at ngayon Rhys! Please! Handa akong gawin ang lahat mabayaran ko lang ang kasalanang nagawa ko.” Umiiyak paring tugon ni Bambi.

Tinignan ni Rhys ang litratong muli, tapos ay si Bambi. Nakapagpasya na sya. Itinapon ni Rhys ang kanyang cellphone dahilan para mawasak itong tuluyan pagkatapos ay niyakap si Bambi ng sobrang higpit.

“Ssshhh...tama na...hindi mo kailangang pagbayaran ang lahat...ang gusto ko lang ay mangako ka...”

Patuloy parin si Bambi sa tahimik na pag-iyak. Ngunit hinawakan ni Rhys ang magkabilang pisngi nito at pinilit si Bambi na salubungin ang kanyang tingin.

“Mangako kang sa akin ka lang titingin hangga’t wala pang ibang lalakeng nakakakuha ng atensyon mo...” Tumango si Bambi. “At kung may bago ka mang napupusuan...gusto kong sabihin mo sa akin agad...” Tumangong muli sa Bambi. “Pero wag mong aasahang ganun kita kadaling pakakawalan!...” pinunasan ni Rhys ang huling luhang lumandas sa mga pisngin ni Bambi at nagsalitang muli. “Hangga’t hindi ko nasisigurong karapat-dapat ang lalaking iyon para sayo. Kalian ma’y hinding-hindi kita bibitawan, kahit dumanak pa ang dugo.”

Niyakap ni Bambi si Rhys ng napakahigpit na para bang wala na syang balak na bitawan pa ang kasintahan.

“Pangako Rhys!” masaya nitong sabi. At sa pagpatak muli ng mga bagong luhang iyon...hindi na iyon sanhi ng paghihirap ng kalooban kundi ng bagong pagkakataon para mapunan ang mga pagkakamali.

---***---

Napangiti naman si Sophie sa likod ng puno na kanyang pinagtataguan. “Hmmm...mabuti naman at masaya na ngayon ang bespren ko!” masayang sabi nito sa sarili saka biglang may naisip na bago. “Ano kayang magandang gawin sa Bryant Montezor na iyon?” sabi nya sa sarili...saka inilabas ang sarili nitong cellphone at idinial isa-isa ang mga numero sa hawak nyang papel. “Mabisita nga ang mga babae nya!...” saka pilyang ngumiti na nauwi sa tawa.

---***---





“I love you Rhys!”

“Love you too!”

At ang pangakong binitiwan nila sa harap ng malaking punong iyon, ay isang pangakong sinelyuhan ng halik ng dalawang taong tunay na nagmamahalan.



*END*