FOUR CORNERS OF LOVE [Part 45-55]

CHAPTER 45

Ces' Corner


Oh how I love my sistaaarrrrz! ^^ Nilibre nila ko ng Starbucks, pizza, donuts, ice cream at maraaaaami pang iba!  Papatabain ata ako ng mga 'to e? xD Pero don't get me wrong ah. Di ko sila love dahil lang sa nanlilibre sila. Mahal ko na talaga sila eversince. ^^


Saktong 15 days before magDecember. Mejo ramdam ko na ang malamig na simoy ng hangiiinn~ xD sarap ng may ka-hug! haay, musta na kaya si ... Evo.  Miss na miss ko na talaga yung ugok na yun! Aish. Ano bang gagawin ko? :((


(A/N: Hay, Evo na naman. -_-)


E masisisi nyo ba ko? Mahal na mahal ko yung tao e. 

Pero syempre lalabs ko din mga friends ko <33 o:p="o:p">

Friends & Evo <333 span="span" style="color: #333333;">



Karl's Corner

Haaay, sarap magmahal ni Bridge! Nakakabading e. xD Ibang klase talaga yung babaeng yun. Kaya mahal na mahal ko e. 

Oh, ano authors? Wala na kayong maisip na isusulat noh? xD


(A/N: HOY KAPAL MO! PLANADO NA KAYA NAMIN 'TO. :PP)


Joke lang eh! Ano na ba kasing mangyayari dun sa dalawang bida? Maghihiwalay na ba??

(A/N: Che! >:P ikaw na lang kaya author? xP)


Sorry naman! E dumalaw nga ung isang author, di naman sinabi kung anong plano. Anu kaya yun. 


(A/N: Don't you worry Karl, happy ending ito. :))


Okay, sabi nyo e. Nga pala, di ko pa din nakakausap si Evo. Si Bridge hindi pa din daw pero kakausapin nya. Si Grace naman, hindi daw sila mag-abot ng kuya Evo nya. O baka umuwi na yun sa bahay nila dati ni Ces. Tindi din nun eh, ayaw magpa-POV? Anu kaya tumatakbo sa utak nun? 




BASTA MAHAL NA MAHAL KO SI BRIDGE. 


(A/N: okay? anong konek?)



Ces' Corner


Anu-ano na naman ang pinagsasasabi ni Karl? xD Baliw talaga yun kahit kelan. Hahaha. 


Eto na, lumipas na naman ang mga araw. Ganun pa din. Walang pagbabago. Ay meron pala, December na. xD At MIDTERMS na naman. Ang aga nuh? Ewan ko ba sa school. ><


Ayun, review-review kami dito sa may gym. Wala namang naglalaro kaya medyo tahimik.

Nang may pumasok bigla sa gym na nakakuha ng attention ko.






S-si Evo..





May kasamang iba.





ARAY. <///////3



"Ces, okay ka lang?" -Eunice.



Shemai, tutulo na naman luha ko. >< :"((



I composed myself. 


"Uhm, girls. N-need to go. Classes."


At sumibat na ko. :(((((




-
"Geeez, kailangan na talaga nating isagawa ang OPERATION: CEVO TOGETHER AGAIN." -Eunice

----

Natapos naman ang exam ng matiwasay. Tenen! Christmas naaaa! ^^


May magaganap na Christmas Party ang magkakaibigan. At syempre, organized by Eunice Jang. xDD Kasama dito sila Karl, Bridge, pati na din si Ian. And ofcourse, dapat bang mawala ang CEVO? ^^



"Sige na Ces!! Ang daya mo kung di ka pupunta! Yun na nga lang yung party natin e!" -Hya


"Oo nga. Masaya yun Ces!" -Sahchi


"Eh baka di ako payagan mga teh.."


"Pinaalam ka na namin kay Tita, syempre. At pumayag syaaa! ^^ Di ka na makakatanggi Cecilia. x)"

"Tsk. Sige na. Kelan at saan ba?" 


"Night before Christmas. My place." -Eunice


----- Author’s Corner

Saturday night kela Eunice. *before ang party 

"Guys, you know what to do na ah?"


"Ooh yes boss!" 
Sabay sabay nilang pagsabi.

Ang objective lang naman nilang lahat ay ang pagbatiin ang dalawa. Sana makisama ang tadhana. 






Ces' Corner


Okay. Papunta na ko sa kela Eunice. 7pm daw magsstart yung party. Susyal, parang ngayon lang nagkaroon ng Christmas Party na si Eunice ang nagyaya sa tanang buhay ko. Everrrrr. Mnsan lang kaya magpapunta ng kaibigan sa bahay nila. Pero okay lang, balita ko madaming chiboooogg!!!! XD


*beep beep*

Oh sino yun? Kotse?
Dumungaw ako sa bintana.


Oh..

Chapter 46


Ay, si Karl pala to. Sabi nya susunduin nya ko e. Grabe, pupunta naman ako nuh. Hindi na kailangan pang sunduin. 


Nagpaalam na ko kay Tita. Pero what surprises me is..






"Evo?!"




Si Evo. Sya yung sumundo sakin?



"A-asan si Karl? Di ba sya yung susundo saken?"




"Ah.. May emergency kasi si Karl. He asked me to.. fetch you."



Ugh. I knew it. Set-up to. Sht. Baka wala naman talagang party? Ugh!! ><


No choice. Sumama na ko sa kanya. Hmm, on the other side, parang gusto ko syang kausapin. 



Sa likod sana ako uupo pero binuksan na nya yung pinto sa tabi ng driver's seat. No choice ulit, umupo na ko.














Spell AKWARD SILENCE.





kroo kroo*






Nagising ako sa mundo nung biglang tumigil yung kotse. Malayo pa naman kami kina Eunice ah? 



"Bakit tayo tumigil?"


"Sorry, nasira ata yung makina. Bigla na lang tumigil e."


"WHAT?! Anu ba yan!"

"Shut up, will you? Aayusin ko to. Pero kapag hindi ko naayos, maglalakad tayo."


At lumabas na sya ng kotse. A-ANO DAW? SHUT UP? ABA! Pano ko matatahimik kung alam ko na set-up to? Siguro plinano na ni Karl na masisira tong kotse na to! OH MY GOD. >/////< 


Lumabas na din ako ng kotse at nag-usisa. 



"Oh, anu daw sira?"



"Yung battery blah blah blah blah.."


Wala na kong naintindihan sa sinabi nya. Anu namang malay ko dun? 


"E bakit yan pa yung dinala mong kotse? Di mu chineck bago ka umalis?"


"Hindi naman sakin tong kotse na to nuh! Karl asked me to fetch you with this stupid car!"

Natakot ako sa boses nya. Nagulat pa ko nung sinipa nya pa ung gulong. OH NOES. He's really damn mad. ><



"E-eh.. Anu nang gagawin natin ngayon?"



"Walk."


"WHAT? Ang layo layo pa ng bahay ni Eunice nuh! Magtataxi na lang ako!"


"Sige. Maghintay ka sa wala." 


And with that, umalis na sya. Shemai, iniwan ako?! Oh my. It's Christmas Eve.

Wala nga palang public vehicles ngayon. Dammit!!! >o<



"EVO!! WAIT!!"


Hinabol ko na sya. Ang bilis maglakad e! Ang lalaki kasi ng hakbang! Sya na! ><



"Oh ano? Sabi na nga ba hahabulin mo ko e. Taxi-taxi pang nalalaman."


"Pwede ba Primitivo, wag mo kong sermunan? Ikaw nga tong may kasalanan e!"



"Ako pa may kasalanan? Hoy Cecilia, sisihin mo si Karl! Siya nagpadala sakin nung walang kwentang kotse na yun!"


"Eh bat di mu kasi chineck bago mu gamitin??"



"I had no time! He called me. Akala ko kung ano na nangyari. Tas pinapasundo ka lang pala nya. Yun na lang ung available na kotse nya kasi nasa talyer daw yung isa."


Sus, palusot. 



"Oh ano, tara na? Male-late pa tayo sa party."




"KASAMA KA SA PARTY???" 


O____________________O



"I was invited."




BOOM.
Set-up nga to. 
WATDA. >O<

Chapter 47

Tumahimik na lang ako habang naglalakad kami. AWKWARD SILENCE.

Alam niyo yung pakiramdam ko ngayon? Gusto kong umiyak sa kanya. Gusto kong sabihin na miss na miss ko na siya. Tapos.. Tapos… gusto ko siyang yakapin nang napakahigpit. Gusto ko uli maiparamdam sa kanya kung gaano ko siya kamahal. Gusto ko na ring sabihin sa kanya ang katotohanan. Katotohanan kung bakit ko siya nagawang iwan. Diba? Baka sakaling mapatawad na niya ako at magkabalikan na kami. Baka sakaling bumalik na sa dati ang lahat.

Pero… magiging okay na ba talaga ang lahat kapag nasabi ko na sa kanya ang lahat???

Ang rason kung bakit ko siya iniwan??

Eto na naman si ako, pinangunahan na naman ni takot.

Nakakainis! Naiinis ako sa sarili ko ng sobra sobra!!!

Bakit ba kasi ganito??

Sana lahat ng bagay madaling gawin e di sana wala nang problema.

Sana lahat ng bagay, makaya kong gawin.

Sana matuto na akong harapin at ma-overcome lahat ng takot ko.

Eh, bakit ba kasi ganito? Ang dami ko nang napagdaanan. Ang dami ko nang mga problemang nalampasan. Lahat iyon nakaya ko na.

Ngayon pa ba ko susuko??

Diyos ko. Kayo na lang po talaga ang pag-asa ko.

Alam ko pong nandiyan kayo lagi para sakin.

Ang kailangan ko lang po ngayon, ay tulungan ang sarili ko.

Di ko na namalayan ang awkwardness dahil sa pag-daydream ko. Nandito na pala kami sa bahay nila Eunice.

“Eunice?? Cath?? Hyacinth?” tawag ni Evo.

Sht! Mukhang walang tao, ano ba yan. Set-up nga ito!

“I knew it. Sinet-up tayo.” –Evo. Ow? Na-realize din niya?

Tinry ko buksan yung gate, and there… nagkasabay kami. It means na, OO! Nagkahawak ang mga kamay namin. Parang may elektrisidad na dumaloy sa kamay ko. Ang tagal na mula nung hawakan ko ang mga kamay na iyon.

“I’m sorry.” –Evo

“O-okay lang.”

Binuksan na niya yung gate, at biglang sumabay ang buhos ng ulan.

O///O

Muli niyang hinawakan ang kamay ko at automatic na parang na-glue na yung mga paa ko sa kinatatayuan ko.

“Ano ba? Pumasok na tayo! Lumalakas lalo ang ulan.”-Evo

Kapag pumasok na kami, paniguradong bibitiwan na niya ang pagkakahawak sa kamay ko. Para tuloy, ayoko na pumasok sa loob kung ganon.

“Tss!” Akmang hihilahin na niya ko papasok ng bahay pero…

..bigla ko na lang siya niyakap.

Chapter 48

Niyakap ko sya.

Niyakap ko sya.






NIYAKAP KO SYA.




Pasensya. Di ko na talaga napigilan yung sarili ko. Tumigil yung mundo ko nung hawakan nya yung kamay ko eh. Anu nang mangyayari ngayon?


Tinanggap na namin na isang malaking set-up ito. Nakooo. Wag na wag magpapakita sken yung mga yun. >< Pagpasok namin sa loob, WOW. Dinner date ang peg. Daming pagkain. A table for two. Kahit madaming pagkain, galit pa din ako sa kanila.


"Tara, k-kum-main na t-tay-yo.." -Evo


"Teka, m-may problema ba Evo? Bakit nanginginig ka??"


N-nasabi ko bang basang-basa kami ng ulan? 5mins ko ata syang niyakap eh? Oh my God. O.O



Sensitive nga pala ang katawan ni Evo. Remember nung nagpaulan sya kasi hinintay nya ko sa school?? Hala.


Nilapitan ko sya agad at hinawakan ang pisngi nya.


"Geez. Ang init mo Evo!"


Kumuha agad ako ng towel at mga damit sa mga kwarto dun. Humiram muna ko ng damit sa cabinet ng tatay ni Eunice.

Naabutan kong nanginginig sa sala si Evo. Pinuntahan ko sya at akmang pupunasan ng hinarang nya ang kamay nya. 


"Ako na, Ces."

Inagaw nya sakin yung towel at pinunasan nya ang sarili. Nanginig talaga sya to the point na hindi nya mapunasan ng maayos ang sarili nya. Inagaw ko sa kanya yung towel para ako na lang ang magpupunas.


"Ako na, Evo."


"Wag na Ces, kaya ko naman e."


"Hindi mo kaya, Evo. Ako na, okay lang."


"AKO NA SABI EH!! BAKIT BA ANG KULIT KULIT MO?!"


Awts. Sinigawan ako?! Aba, sya na nga tong tinutulungan eh! >< Pinabayaan ko na lang sya. Kaya nya eh. 




Pero hindi talaga nya kaya. 


"Oh, kaya mo? Di mo nga mapunasan yang sarili mo oh! Akin na nga yang towel!"


No choice nyang binigay yung towel. Haay, naaalala ko yung.. Hay.


Nung matapos ko syang punasan, nagpalit na sya ng damit. Kaya nya na yun syempre.


Tinatanong ko yung sarili ko kung sasabihin ko na ba? Na nagkasakit ako?
Natapos ang pag-iisip ko nung lumabas na sya ng banyo. Ok na sya, hindi na masyadong nanginginig. Nagulat ako nung may ihagis syang damit saken.


"Oh, magbihis ka. Baja lagnatin ka pa."


Napatulala ako dun. Concern pa pala sya saken? Ayt. Hirap mag-assume. Pumunta na lang ako ng banyo at nagpalit ng damit.


Paglabas ko...









Nagbrown-out. 





Great. Just great. >O<


"Sht. Paskong-Pasko umuulan ng malakas at magb-brown out?!!" sigaw nya.


Tahimik lang ako. Tahimik kasi natatakot na ko. Ayoko sa dilim. Ayoko..


"Ces? Asan ka?"


"E-Evo.."


"Ces? Jan ka lang. Wag kang matakot, nandito ako. Hahanapin kita."


I'm already crying and sobbing. Ayoko talaga sa dilim.. T.T


Napayakap agad ako dun sa kamay na humawak sa kamay ko. Kay Evo. 


"Found you. Sshh, don't cry. Hahanap lang ako ng kandila."


Umalis sya at agad ng nkahanap ng kandila. Nilagay nya yon sa gitna ng table.

“WAAAAH!”
Chapter 49

Bridge’s Corner

Oo, corner ko ito. May angal?? -_______-++

Mabitin daw muna kayo sa CEVO sabi ni author *toooot* :P

By the way, badtrip ako ngayon. Paskong pasko badtrip ako!! Wu!!!

ANG SAYA!! MERRRRYYYY CHRISTMAS! :/

Edi kayo na happy sa CEVO ngayon this Christmas! Alam ko madaming excited sa inyo kung ano mangyayari.

Hm well, pwede ba sa next chap na lang sila? Ako naman muna isipin niyo :/ Tagal ko na walang corner eh tsaka matagal na kayong walang balita sa loveteam naming ni Karl, right? Kasi akala niyo siguro, puro happy happy kami. Pero, hindi eh :/

Kasi… kasi… syempre di din mawawala sa isang relasyon ang tampuhan and yeah right, tampo ako sa kanya ngayon.

Palagi na lang kasi lovelife ng best friend niya inaatupag niya!! Paano naman ang love story namin??

Pinagplanuhan talaga naming yung Christmas eve ng CEVO katulong na rin sila authors… tapos bakit ganun? :/ yung authors wala din yata pake sa love story namin :/

*ringtone*

20^th  pagtunog ng ringtone ko na yan. Kanina pa ko tad tad ng texts at missed calls from ….













My friends :( puro gm yan and pm nila Eunice, Hya, Grace and others.

At alam niyo ba, wala ni isa galling kay Karl my loves :/


Minsan, tinatanong ko na din sarili ko…









Kaya ko pa ba??

Aish -____-

*sighs*

Ang saya ng Christmas ko, grabeee! Wala ang family ko dito, kasi diba from Canada naman talaga ko and, mas pinili ko talaga mag-stay dito this night for Karl kasi I thought magiging special ito para samin kasi first ever Christmas eve together with him sana diba? Akala ko lang pala.

O_O

OMG. Bigla nagbrown-out!!!!!!

Shemassss!

Agad-agad akong tumayo para lumabas ng kwarto habang kumakapa sa dilim.

Nakarating na ako sa labas sa may garden namin kung saan may napansin akong liwanag…

May mga nakasinding kandila sa paligid, may nakahanda ding table parang candlelight dinner ang peg! xD

Hanggang sa may narinig na lang akong tugtog ng gitara at kumakanta…

(No One Else Comes Close – Joe)

When we turn out the lights
The two of us alone together
Something’s just not right
But girl you know that I would never ever let another’s touch
Come between the two of us
Cause no one else will ever take your place

Yeah. Si Karl nga ito >///< Shucks! Sobrang na-surprise naman ako. Ang gwapo niya, wearing a black suit O///O
Kung di ko to nakilala sa pagiging nerd dati, di ako maniniwalang si Karl ito. Hahaha…


No one else comes close to you
No one makes me feel the way you do
You’re so special girl, to me
And you’ll always be, eternally
Everytime I hold you near
You always say the words I love to hear
Girl with just a touch, you can do so much

Hindi gano’n kaganda ang boses ni Karl sa totoo lang. hihihi. Pero sino bang hindi kikiligin dito ?? dahil kahit nga di ganoon kaganda ang boses niya, pinili pa rin niyang kumanta para sakin >///<;

Every message din ng kanta, ramdam kong idinededicate niya talaga sakin ^^

No one else comes close

Shemay. Nakaka-inlove lalo! Wala na! Nawala na agad lahat ng tampo ko!! ^_____^

And when I wake up to
The touch of your head on my shoulder
You’re my dream come true
Oh, girl you know I’ll always treasure
Every kiss, every day
I love you girl in every way
And I always will cause in my eyes

No one else comes close to you
No one makes me feel the way you do
You’re so special girl, to me
And you’ll always be, eternally
Everytime I hold you near
You always say the words I love to hear
Girl with just a touch, you can do so much

No one else comes close to you
No one makes me feel the way you do
You’re so special girl, to me
And you’ll always be, eternally
Everytime I hold you near
You always say the words I love to hear
Girl with just a touch, you can do so much

No one else comes close
No one else comes close

Right after matapos ang kanta, tumakbo na ko papunta sa kanya at binigyan siya ng isang power hug! \(*u*)/

“I love you, Bri-.”

O///O <- iyan.="iyan." o:p="o:p" siya="siya">



Di na kasi niya natapos ang pagsasalita dahil bigla ko na lang siya hinalikan ^___-.


Di pa din pala tapos yung surprise niya kasi, kasabay ng halik namin…




Ay isang fireworks display sa kalangitan. >//<;


Best Christmas of My Life ever.


Chapter 50
--
Ces’ Corner

Umalis sya at agad ng nakahanap ng kandila. Nilagay nya yon sa gitna ng table.

“WAAAAH!”

“Ces!”




O///O





Oh.My.Gosh!!



Alam niyo set-up namin ngayon??


Kasi  ano, nung maglalakad sana ko palapit kay Evo, madudulas na sana ko kaya akmang sasagipin sana niya ko pero, nadulas din siya kaya, ngayon…





Medyo nakapatong siya sakin habang naka-support naman yung isa niyang kamay sa likod ko.

1 second

2 seconds

3 seconds

4 seconds






12697349489574895746095 seconds…



God gave me you to show me what's real
There's more to life than just how I feel
And all that I'm worth is right before my eyes
And all that I live for though I didn't know why
Now I do, 'cause God gave me you


And there, nagising na kami sa kawalan.

Dali-dali siyang tumayo at tinulungan din ako tumayo.

“I-im sorry.” –Evo

“Hindi. Ako dapat ang mag-sorry. Sorry Evo.”

Kinuha ko na ang phone ko. Si Eunice pala, nag-missed call at may text din.


From: Eunice my friend^^
Hi there Ces! HAHAHA! Musta naman ang Christmas Eve?? ;) utang mo samin iyan ah! Haha. Enjoy!! Kahit wag ka na magreply :*
-END-

Biglang nagkakuryente na nga din pala.

“Sayang yung pagkain. Kumain na tayo.” –Evo sabay pinatay na din niya yung ilaw pagkatapos sindihan yung candles sa table.

  “Ano’ng ginawa mo? May kuryente na naman ah.”

“Sayang effort nila. Hayaan mo na.”

OuO may point sya!

Umupo na kami at kumain.

AWKWARD SILENCE ATTACKS!

“Kamusta ka naman?” Ako na nag-insist. Di na ako sanay sa tahimik na paligid.

“Okay lang.” Haba ng sagot dre ah??

“Oy EVO! Magbigay ka naman ng pag-uusapan naten oh!! HAHAHAH!” Grabe galing mo talaga Ces.

“Wala namang dapat pag-usapan.” Whew. Super cold niya - ____-

“Eee. Di ako sanay na ganito tayo.”  O_O Okay. Ano’ng sabi ko??

Then suddenly, he look at me straight from his eyes.

“Ako din hindi ako sanay. Pero wala na tayong magagawa. Ganito na tayo. Mabuti pa nga’t linawin na natin sa mga kaibigan na natin na tapos na. Tapos na lahat sa atin. Para naman hindi na masayang ang oras nila sa kagagawa ng paraan para makapag-ayos tayo. Kasi alam naman nating, hindi na babalik sa dati ang lahat.”

HINDI NA BABALIK SA DATI ANG LAHAT.

HINDI NA BABALIK SA DATI ANG LAHAT.

HINDI NA BABALIK SA DATI ANG LAHAT.

HINDI NA BABALIK SA DATI ANG LAHAT.

Ayaw mag-sink-in Shet. Ang sakit.

I just felt a tear … mula sa mga mata ko hanggang sa magsunud-sunod na sila.

“Hindi na ba talaga maibabalik sa dati ang lahat?” I did it. Nasabi ko.

“Umiiyak ka? Pinapakita mo sakin ngayong umiiyak ka at nasasaktan. Di pa ba sapat na patunay iyan na hindi na talaga maibabalik sa dati ang lahat? Ces, nagbago ka na. Di na talaga ikaw ang nakilala kong Ces. Di na ikaw ang minahal kong Cecilia dahil ang kilala ko ay yung hindi basta-bastang umiiyak sa harap ng iba. Tanda mo nung nalaman mo kina Dad ang lahat-lahat tungkol sa pagkatao mo? Ni hindi mo nga pinakita sa kanila noon na mahina ka, eh. At that very moment, dun ako pinakahumanga sayo. Pero iba na, wala na nga ang dating Cecilia.”

TAGOS sa puso ko dre.

I look at him through his eyes.

 “Pero hindi ka iba sakin, Evo. Kasi mahal kita. Kampante akong ipakita sayo ang tunay na ako. Sa iyo kasi ako pinakakomportable. Kasi nga mahal kita.”

Then tumungo na ko.

Si Evo ba talaga ang nasa harapan ko ngayon??

Then, bigla na lang akong nakaramdam ng yakap mula sa likod ko.

O///O

N-niyakap niya ko??

“Mahal din kita, Ces. Mahal na mahal.” Then iniharap iniharap niya ko sa kanya.









“Pwde ba kahit ngayong gabi lang. I want us to pretend na parang walang nangyari. I just also want to make our first Christmas eve together special for the two of us.”




After that moment, he now reached for my lips.



He’s now kissing me as if he missed it for a long time.


I am kissing him back.


“I love you , Evo.” I said between our kisses.


Chapter 51

That must be the most special Christmas eve of my life. Ang saya lang kasi talaga, parang wala talagang nangyari. Bumalik sa dating sweetness sakin si Evo. Yung makulit, malambing at yung si Evo na mahal na mahal ko, bumalik siya at kasama ko siya nung gabing iyon.

Pero, hanggang sa gabing iyon lang ang lahat tulad ng sinabi niya. Isang gabi lang iyon, that’s it.

END OF THE STORY.

Yeah, dito na po nagtatapos ang FOUR CORNERS OF LOVE. Salamat po sa mga nagbasa! Keep supporting our stories pati stories ng ibang authors! ^^








(A/N: Hoy Cecilia. Ano’ng pinagsasasabi mo?)

Hehe. Readers, joke lang iyon.

Osige back to the story. After that night, bumalik uli sa dati ang lahat… I mean, hindi na uli kami ayos.


Di ko pa din sinabi sa kaniya yung reason kung bakit ko siya iniwan. Di ko na din kasi nakikita ang sense ng pagsabi sakaniya non. Ewan ko ba. O baka sadyang takot lang din talaga ko. Binigyan niya kasi ako ng chance magpaliwanag, pero hindi ko nagawang sabihin.


Hindi ko na din nagawang ikwento kina Eunice, Hya, Sahchi, Bridge,Karl, Grace yung nangyari kasi for sure, matutuwa nga sila pero pag sinabi kong for that night lang lahat ng nangyari, malulungkot na naman sila.

Sinasabi ko nga pala sa kanila na gusto ko na mag-move on. Pero syempre deep inside, di pa ko susuko kay Evo. Ayaw ko lang na mapagod pa sila kagagawa ng effort para samin ni Evo. Gaya nga ng sabi ni Evo sakin nung gabing iyon.   

Katulad ngayon, sa NSTP class kasi classmate ko si Evo. Ngayon pa ba ko susuko diba? Kung kailan mukhang nakikisama na sa amin si tadhana ^__^

Education program ang sentro ng nstp namin this sem and this finals, naatasan kaming turuan ang mga out-of-school youth. And there, partners pa kami ni Evo! Tingnan mo nga naman kapag sinuwerte eh no! XD

Pero, di ako makadiskarte kasi ganun pa rin siya super cold niya sakin kaya mag-iisip na lang ako ng iba pang paraan para maging okay kami.

Hay. Nasan na nga ba ko??

Ah! Pauwi na sa bahay.

“Lalala. Huwag masyado mag-isip ng problema Cecilia… Magiging maayos din ang lahat.. Mahal ka ni Lord…” kumakanta ako habang pauwi x)

O___O

May mga maleta na nakasandal sa gate. Binuksan ko ang isa at andun yung mga gamit ko. Ano na gagawin ko??? OMG! May letter pa palang nakapatong sa isang bag.

Cecilia, Kailangan na naming bumalik ng Tito mo sa States. Kailangan na kami sa kumpanya. Mag-iingat ka palagi. Tawagan mo na lang kami kapag may kailangan ka. Love you, pamangkin. : )

PS. Titira ka na uli sa bahay niyo ni Evo. Nakausap na namin sina Mr. and Mrs. Benitez.

Oh-kay? HINDI ITO PWEDEEEEE!!!!

Tinawagan ko sina friendships.

Pero hindi ko na din ginawa -____- kasi, ayoko sila maistorbo. Magugulo na naman sila kapag nalaman nila ang nangyayari sakin ngayon.

WALANG NO CHOICE. XD

Sumakay na ko ng jeep pupunta na ko sa bahay NAMIN ni Evo. Nakausap na naman siguro talaga siya nila Tita kaya, no choice din siya kundi pumayag.

Nakasakay ko pa sa jeep si Erika ^___^ kasama ang boy friend niyang si LEE :D alam niyo ba? Hindi pa diba?? XDD kamukha ni LEE si LEE MIN HO >3< swerte ni Erika noh?? XP

Nagbatian lang kami then after nun, nagmuni-muni na lang ako sa jeep. Sa jeep mo talaga makikita ang iba’t ibang klase ng tao ano? Taong may kanya-kanyang buhay, tulad ko may problema din ang mga iyan pero katulad nga ng byahe sa jeepney ang buhay. Marami kang mararanasan pero hindi dahilan yun para tumigil ka sa biyahe. Tuloy lang dapat ang buhay, tiwala lang kay Lord ang kailangan ^^ Lahat ng bagay, nangyayari nang may dahilan : )

Patuloy lang ako sa pagiging makata ko hanggang sa masagi ng aking mata ang isang “dazzling creature”.

O___O si Evo lang ang katangi-tanging tinawag kong dazzling creature noon at ang taong nakikita ko ngayon ay gusto ko ding tawaging ganoon.

ZOOM IN ang mata.

O__O

Oops. Napatingin na din tuloy siya sakin at napagtanto kong si Evo pala iyon. After niya kong makita umiwas na siya ng tingin.

Well, what’s there to expect? Na batiin niya ko? The Heck!

Pinagmasdan ko na lang siya. Grabe, parang ang hirap hirap na niya abutin. Aish…

Napansin ko namang, may mole siya sa may leeg. Bakit ngayon ko lang napansin yun?? Hmm.. Wala naman yun dati eh.

 “Para ho!” tapos bumaba na ko.

Eh? Di sumunod si Evo? Paano ako makakapasok sa bahay niyan?? Nako naman…

Slightly open ang ang gate kaya pumasok na ko. Pati ba naman pala pinto, bukas din. E di nag dire- diretso na ko.


“Sino ka miss?” isang babae na naman -______-++ ano pa nga ba? Cassanova na nga pala ulit siya.

“Ah, eh. Kaibigan ni Evo. Dito kasi ako titira ulit. Ako na lang magpapaliwanag sa kanya pagkauwi niya.” Paliwanag ko.

“Eh..?” aba, nakikiuso sa “EH” ito ah! Hmp! XD

“Ano’ng ginagawa mo dito?”






“E-vo??”

Bigla kasing lumabas ang isang Evo mula sa kwarto nito. Mukhang bagong shower dahil basa pa rin ang buhok niya.









Oh-kay? Eh, sino yung nakasabay ko sa jeep kanina???

Chapter 52
--
Eunice’s Corner

Pwede pasingit lang? Kasi ano, ano..


NABABALIW AKO! NAG-START NA KASI KANINANG 1PM YUNG SELLING NG TICKETS FOR BIGBANG ALIVE CONCERT! SHEMMMS! WALA AKONG PERA NGAYON! SENSYA NAMAN AT DI KO NAPAGHANDAAN DAHIL KANINA KO LANG DIN NALAMAN!!

Hyacinth’s CORNER

PASINGIT DIN!

BOI. MUKHANG ETO NA TALAGA ANG TADHANA NATIN T____T LAGI NAMAN TAYO BIGO PAGDATING SA MGA GANITO. BASTA YUNG PAGDATING NINA DONGHAE AT SIWON SA AUGUST IT-TRY NATIN YON!!
--
PS. ANG HIRAP MAGING ADIK! -hya
PSS. LALO’T MGA ESTUDYANTE PA LANG TAYO. WALA PA TAYONG PERA T___T – Eunice

---
Author’s Corner

Well, pagpasensyahan niyo na ang dalawang adik na iyan. Intindihin niyo na lang … T_T nanlulumo din ako sa sitwasyon nila.

Back to the story, sa palagay niyo , readers? Bakit ganoon ang buhay? Napakakumplikado, di natin alam ano mangyayari mamaya, kinabukasan o sa mga susunod na araw o taon. Pero sabagay, mawawala nga naman ang thrill kung malalaman natin ang hinaharap.

Basta ang alam ko at naniniwala akong “Maaari ngang may mga bagay talagang inilaan na hindi para sa atin pero kung may pagpupursige ka at gusto mo talagang makamit ang bagay na iyon, why not try? Wala namang mawawala kung it-try mo diba?”

Katulad ni Ces, sobrang dami na niyang pinagdaanan at nalagpasan na niya ang mga iyon so, may sense pa ba kung mag-gi-give up siya?

Try lang ng Try hanggang sa di mo namamalayan na nagawa mo na pala ^________^

--

NGANGA.

Iyan si Ces ngayon. Paano ba naman, malinaw sa kanya na si Evo ang nakasabay niya sa jeep kanina tapos ngayon, nasa harapan na niya ngayon si Evo na mukhang bagong ligo pa lang?

Paano naman mangyayari iyon?

“Miss? Okay ka lang ba?” sabi ni girlaloo sabay hapit sa katawan ni Evo. Landee ni girlaloo ha? “Babe, sino ba kasi siya?”

“ah, pinsan ko.”

Shet. Iyan ang nasabi ni Ces sa isip niya. Pinsan lang pala siya. Pero infairnessesss , improving, dati kasi katulong, ngayon pinsan na! BONGGA!

“Ah, oo pinsan niya ko. Hey girl, bago ka ni Evo? Pwede bang mahiram muna si insan?”

*SLAP*

Sinampal ni girlaloong malandi si Evo na siyang ikinagulat nito.

“Hindi ako nadadaan sa mga alibi. Pinsan pinsan pa kayo ha! Leshe!” sabi niya sabay walk-out.

Lakas talaga maka-assume ng mga babae ni Evo! Shockers!

“Ah, oo nga pala. Nasabi na nila sakin. Sige, I-occupy mo na yung dati mong kwarto. Wala na din naman akong magagawa.” Nasabi na lang ni Evo.

“Salamat.”  

Ces’ Corner

Dumiretso na ko sa kwarto ko. Wala namang ipinagbago, ganun pa din. Ang nakakapagtaka lang, sa tagal na wala ako dito, parang ang linis pa din naman. Ni walang mga alikabok o ano pa man. Di kaya, nililinisan pa din ni Evo ito?

Tanda ko kasi dati, simula nung happy happy kami ni Evo doon ko siya mas nakilala. Masipag yan sobra.

Hay.

.MONDAY.

“Uy, Ces? Kamusta?” –Eunice

“Ayos naman ^___^” Define CES- The GREAT PRETENDER.

“Maniwala kami sayo. Hay Cecilia.” –Hya

 “O sige na. Magkukuwento na ko.”

“Okay! Game!”-Sahchi

“Magkasama na kami sa bahay uli ni Evo. Sina Tita kasi umalis na uli bumalik na sa States. Kaya ayun.”

“MAGDIWANG!!!!!” –Eunice

“YEEES! GOOD NEWS NAMAN PALA!!!”-Hya

“HAHAHAH! HOHOHO!” –Sahchi.

Nagwala ang mga baliw -__-++

“Mga teh, wag kayo magtataka kung isang araw, itakwil ko kayo bilang mga kaibigan ko ha?”

And there, tinignan nila ko ng masama.

“Hehe. Sige na teh, go on na sa story!”-Hya

“ang problema kasi, nung nakasakay na ako ng jeep papunta sa bahay,nakasabay ko si Evo. Tapos nung nasa bahay na ko, andun na pala siya.”

O_____O –silang tatlo.

“So, ano gusto mo sabihin girl?” –Sahchi.

“OHMY! Mukhang kailangan ko na ikwento sa inyo.” –Eunice

“Ang alin, Eunice?”

“Si Bridge kasi may kinwento sakin.”

--

 BRIDGE’s CORNER

.SUNDAY.

Biglang tumawag sakin si Evo. Umiiyak siya sa kabilang linya nung tumawag sakin.

Dahil na naman kaya kay Ces?  Sorry ha. Pero awing-awa na din talaga ko kay Evo. Mas naaawa ako sa kanya kaysa kay Ces, sa totoo lang.

 Kaya naman, nandito na ko kina Evo ngayon. Kinancel ko pa date namin ni Karl. Tsss.

“Evo??”

Nakita ko siya sa kwarto niya. May kahalikan na babae na naman. Hay, sirang sira na ang buhay ng kaibigan ko. Sa akin lang niya napapakita sa akin ang tunay na siya. Sabihin ko na kaya ang totoo?

“Makakaalis ka na. Tapos na tayo.” Sabi niya sa babae.

Umalis na yung babae.

“Bridge. Salamat nakarating ka.”

“Kailan ka ba titigil sa kahibangan mo? Evo, mag move on ka na!”

Oo, sorry. Pero sa tingin ko, wala na talagang magandang maidudulot si Ces kay Evo. Oo sige na, siya na itong maraming naisakripisyo para kay Evo. Pero sa palagay ko, hindi niya alam kung gaanong pagdurusa ang nararamdaman ng best friend ko.

“Bridge. Ang sakit kasi sobra. Ang sakit-sakit.”

“Spill it.”

“Di ito tungkol kay Ces. “

Eh? Eh, kanino??

“Ano’ng ibig mong sabihin?”

“Bridge..” then looked at me. Yung mga mata niya, punung-puno ng pagdurusa. “May nalaman kasi ako.”

“Ano’ng nalaman mo?” Hinawakan ko ang magkabilang pisngi niya. Nasasaktan ako para sa best friend ko.

Umiyak na siya. Umiyak na siya na parang isang bata. Patuloy lang din siya sa pag-iyak habang yakap ko na siya.

“Evo,sige ilabas mo lang. Nandito lang ako.”

Ang sabi niya, hindi si Ces ang dahilan. Eh, ano kaya?

“Bridge, hindi ako tunay na Benitez.”

Chapter 53

Back to present*

“S-si Evo kamo? Ampon lang at may kakambal siya??” Di ko makapaniwalang tanong matapos magkuwento ni Eunice.

“Oo, sorry di ko agad nasabi sa inyo.. kasi di ko din alam kung paano.. Si Bridge din di niya alam paano sasabihin.” –Eunice

Eunice’s Corner

Yeah, tama kinwento ko na nga kina Ces ang alam ko. Pero… may hindi lahat ng alam ko dahil di ko  sinabi  yung  isang bagay dahil alam kong wala ako sa lugar para ako ang magsabi kay Ces tungkol sa bagay na yun.

Ces’ Corner


Pagkatapos ng kwentuhan, nagpatuloy naman ang araw. Nagklase, nag-quiz sa ibang subjects habang ako ay lutang pa rin sa nalaman ko.

Si Evo nasasaktan siya ngayon pero wala ako sa tabi niya. Si Bridge ang nasa tabi niya. Mabuti na nga lang at andun si Bridge kaya thankful na rin ako. Kaya lang, di ba dapat nasa tabi rin niya ko?

Pero ano, wala ako sa tabi niya. Naiinis ako sa sarili ko. Feeling ko ang sama ko na. Or shall I say?




I’m now being selfish.

All this time, I thought na ako lang lagi ang may problemang pinagdadaanan. I’m acting like I’m the hero in this story. Na ako yung magaling kasi nga ako yung nagsakripisyo. Pero, nagsakripisyo nga ba ko para kay Evo?


…o para sa sarili ko??


Kinausap ko na din si Tita, and confirmed na totoo nga.


Hay. Nakauwi na nga pala ko sa bahay, gawa gawa din ng assignments at habang tumatagal lalong humirap ang accounting.. aish!! Ba’t ba ko nag-accounting?? T____T Bakit pa kailangan ibalance itong mga ito sa journal ko??? T______T


“EVO! Nandito ka na pala! Ano gusto mong kainin?” Yes, kararating lang niya.

Tinignan niya na naman ako gamit ang mga malamig na titig niya. “Okay lang ako, kumain na kami nila Justin sa labas.” Tapos pumasok na siya sa kwarto niya.

Pero, I am able to held his wrist. “Evo, nalaman ko na yung totoo. “

And there, para nagulat na lang siya.

“Ano’ng totoo?”

“Na… ampon ka lang daw and, may kakambal ka nga?..”

“Ces,” then hinawakan niya ako sa magkabilang braso ko. “I’m okay. Kaya wag mo na akong alalahanin. Alam ko na din na--.” Natigilan siya. “Wala. Nevermind. Ituloy mo na lang iyong ginagawa mo.”


Ba’t parang bumait na siya sakin? Tsaka… sigurado ba siyang okay na siya?

--
Saturday is supposed to be our REST DAY! Pero, nagyaya sina Eunice mag-mall -__________-“

“ano ba teh! Minsan na nga lang tayong friendships magdate eh!” –Hya

“Oo nga! Tara dun!! “ –Eunice

Hay, alam niyo ginagawa nila sakin? Kaladkad dito, kaladkad doon.. Hahay.

O____O

Napahiwalay na ko sa kanila.

HAHAHA. Salamat, makakapagpahinga din!

Yum.Yum! Namiss ko mga pagkain sa McDo!!

“Ay, sorry Miss!”

Put*k! anobayan! May nakabungo kasi sakin kaya ayan, natapon yung softdrinks kong dala sa damit ko!! T^T

“Dapat kasi, mag-iingat.” Ano’ng sabi niya???

“Hoy, Miste-.” O_____O

Si Evo??

Oh no. Hindi Ces.

Ang kakambal ni Evo.

“Ano Miss, natulala ka yata sa kagwapuhan ko? Naglalaway ka na oh.”

Napahawak naman ako bigla sa bibig ko. CES! Ba’t ka nagpauto??

Tapos, bigla siya humagalpak sa tawa.

“HAHAHAHHAHA!” with matching hawak pa niya sa tiyan iyan.

“Oh, tapos ka na tumawa?”  mataray kong sabi.

“EDWARD MY LOVES!!!” boses ng babae yun, ah.




O///O


A-anong ginagawa niya??

Yakap-yakap lang naman niya ko.

“I’m sorry Miss. Please, sakyan mo na lang muna ko.” Bulong niya.

“E-edward? Ano ibig sabihin nito??” sabi nung girl na nasa harapan na pala namin at mangiyak-ngiyak na din.

Kumawala siya sa yakap kaya nakahinga na ko ng maluwag.. pero akala ko lang pala yun dahil, after pala nun ay hahawakan pa niya kamay ko.

“Caryl, how many times will I have to tell you na, tapos na tayo?” tapos bigla niyang itinaas yung magkahawak naming mga kamay. “Di na kita mahal dahil may mahal na kong iba.”

“Siya ba?? Nako, Edward.. bumaba yata ang taste mo! Wala kang kwenta. Pagsisisihan mo ito!!” sabi niya sabay walk-out.

Nagising na ko sa katotohanan kaya binawi ko na yung kamay ko.

“Ano sa tingin mo ang ginawa mo ha?”

^_____^

O///O

Ngumiti siya. Shucks. Ba’t ang gwapo niya lalo’t nakangiti.

“You’re blushing Miss.”

“Paanong hindi? Eh, nakikita ko kasi siya sayo.” Oops. Nasabi ko?

“What do you mean?”

“Wala.”

“By the way, I’m Edward...”

“Alam ko. Sinigaw pa nga nung babae diba?” Tapos pinagtaasan ko siya ng kilay.

“Ang taray mo ha. Gusto ko lang naman na pormal na magpakilala sayo, tutal tinulungan mo ako sa isang yun.

“okay. “

“I’m Edward … Cullen. *smirks*” sabay alok ng kamay niya sakin.

Kasalukuyan nga pala kong humihigop ng coke ko. Oo, dalawa kasi binili ko :P

Kaya ayun, nung sinabi niyang si Edward Cullen siya bigla ko nabuga sa kanya yung ininom ko.

“HAHAHAHAHA! Iyan! Fair na tayo!”

Patuloy lang ako sa pagtawa hanggang sa mag-vibrate ang phone ko.


From: Sahchi
Teh, san ka na? Dito kami NBS.
_END_

Buti naman naisipan nila akong hanapin T______T

“Nagtext na boyfriend?” tanong niya.

“HAHAHAH! Wala akong boyfriend no.”

“So it means,I can get your number?”

Ewan ko ba pero biglang bumilis ang pintig ng puso ko.

Wag mo sabihin heartbeat ka, na gusto ko itong nilalang sa harapan ko na ito?

O dahil si Evo lang kasi ang nakikita ko sa kanya?

Heller, Ces ngayon lang kayo nagkakilala malamang ganoon. –Konsensya

Ganoon nga siguro.

Sa totoo lang din, ngayon ko na lang uli naranasan tumawa ng wagas.

At dahil ito sa taong nasa harapan ko.

“Miss?”

“Ah, o sige.” Binigay ko na. Kakambal naman siya ni Evo, eh. Wala naman sigurong masama.

“Thanks. By the way, I enjoyed being with you kahit sandali lang. Thank you din sa pagligtas sakin kanina. And you’re name?”

“Ces na lang.”

“Okay. Text text na lang…”

After that, he gave me a quick peck on my cheeks.

O///O

“That’s my way of giving thanks to a woman, Till next time, Ces.”

Again,  I felt that…



My heart started hammering insidemy chest.



Chapter 54

Okay? Ang landi mo na Cecilia. HAHAHA. Pati ba naman kakambal ni Evo eh, crush mo na? x)


Eh, kasi naman! Nakikita ko talaga siya sa kanya ^____^

Pinuntahan ko na lang sina Sahchi sa NBS and there, umuwi na din kami. Di ko na din nakuwento sa kanila yung nangyari.

Umuwi na lang din ako.

Naabutan ko si Evo na nakaupo sa sofa habang nanunuod ng tv.

Napaisip na naman ako.

Distance.

Iyon ang pumapagitan samin ngayon.

Kahit na nasa pinto lang ako ngayon at siya, nakaupo sa sofa..

Bakit parang ang layo na niya?

Di ko siya maabot.

Dati, masaya kaming nanunuod ng tv ng  magkasama, magkatabi sa sofa na iyon.

Dati, nagmamahalan kami.

Witness ang apat na sulok ng bahay na ito sa kung anong pagmamahal ang meron sa amin dati.

Ni minsan di ko naisip na magtatapos ang lahat ng iyon.

Nakalimutan ko, hindi nga pala totoo ang salitang Forever.

Dahil lahat ng bagay sa mundo, may katapusan.

Sasabihin ko na ba sa kanya?

Eh, ano’ng sense ng pagsabi ko sa kanya kung di naman na niya ko mahal.

Ang bilis ng tibok ng puso ko.

“Hanggang kailan mo balak tumayo diyan?”

“Ah, eh…”

“Tara kumain na tayo.” Tapos tumayo at naglakad na siya papunta sa kusina.

Sumunod na din ako sa kanya.

“Ako na din ang nagluto. Ces, pwede ba alagaan mo na ang sarili mo? Huwag ka masyadong magpagabi. Mahirap na.”

Tama ba ang naririnig ko? Concern sya sakin. Waaah >///<;

Habang kumakain, tahimik lang kami.

Awkward silence. As usual.

“Ces, binibigyan kita ng pagkakataon mag-explain. Bakit mo ko iniwan?”

Dug.dug,dug.dug.








Sasabihin ko na ba?

God gave me you…

Tumunog ang phone ko. May nagtext.

From: +63927*******
Hi, Ces. Edward here:)
-END-

Rereplyan ko na ba?

T-teka, Si Evo..

“Ah, Evo.. Paano ko ba sasabihin, Kasi ano...”

“Ces, sabihin mo na.”

He said it while looking straight to my eyes.

Sincere siya sa sinasabi niya.

“E-evo… Di ko alam kung paano sasabihin.”

“Mahal mo pa ba ko?”

Tinatanong pa ba iyan??

“M-mahal kita. “

“Kung mahal mo ko, pagkakatiwalaan mo ko. Sasabihin mo sakin lahat-lahat. Ces, maiintindihan naman kita, eh. Sorry kung di kita pinagbigyan magpaliwanag dati. Sobrang sakit lang kasi. Pero ngayon, binibigyan na kita ng chance. Please Ces, gusto ko lang manggaling sa iyo mismo kung ano ba talaga ang nangyari.”








Sasabihin ko na ba?

*dingdong

Biglang may nag-doorbell.

Tumayo na ko para pagbuksan ko na ng pinto kung sino man yun.







“E-edward?”

Chapter 55

"CES?" -Edward

Oh-oh? 

"Anong ginagawa mo dito at paanong nalaman mo bahay ko?" tanong ko.

"Ikaw dapat ang tanungin ko niyan. ano'ng ginagawa mo sa bahay ni Kuya?"

LOADING---

Buffering----

1-2-3-4-5-6....

100% COMPLETED!

"HA? eh.. okay sabi ko nga nandito ka para kay Evo. Sige pasok ka."

Pumasok na siya habang laglag pa rin ang panga niya. Siguro di pa rin niya lubos maisip na kilala ko ang kapatid niya.

"Edward, napadalaw ka?" wika ni Evo at napansin na din niya na medyo nganga pa rin ako.

"Si Edward, matagal na siya bumibisita dito. We had pur bonding times na rin." paliwanag niya.

"ah, good for the two of you! ^____^" sabi ko.

"So, you're Ces? My Kuya's lo---" di na niya natuloy sasabihin niya dahil tinakpan na ni Evo ang bibig niya.

Ang kulit nilang magkambal. Grabe! ang cute nila! ^____________^V

"Ano yun?"

"Wala. wag mo pansinin iyang si Edward."

Umupo naman silang dalawa sa sala at naghanda naman ako ng mamemerienda.

"ang cute niyong dalawa." pagbasag ko sa katahimikan.

"Mali ka diyan. Mas cute naman ako kay Kuya no."-edward

"Kapal mo. ako unang lumabas kaya ako original kaya mas cute ako."-evo

"Asa ka pa Pangalan mo pa nga lang ang bantot na eh."-edward

"Loko ka ha!" sabay batok ni Evo kay Edward.

"HAHAHAHAHAHHAHA!" ME ROFL. (Rolling on the floor laughing)

"Tteka! Ang saket ng tiyan ko! WAHAHAHAHAHHAHAH!"

After a minute or two, tumigil na ko. Grabe! Laughtrip!

"Okay ka na?"-Edward.

"Ah, oo. Hehe."

"Siguro, nagtataka ka ngayon kung ano ba talagang meron at naging magkambal kami."-Evo

SERYOSO MODE.

Nagsimula nang magkuwento si Edward."Mga baby pa lang kami, napaghiwalay na kami. Mahirap lang ang parents namin. Di niya kami kayang alagaan dalawa, kaya pina-ampon nila mama sa pamilyang Benitez na kaibigan ni niya si kuya at dahil na rin sa medyo sakitin si kuya, madalas lagnatin ganun. Simple as that. Kaya ayun nagkahiwalay kami. "

Grabe. Speechless ako. Kung tutuusin, karaniwan na ding nangyayari yun ngayon pero ngayon nasa harapan ko ang dalawang tao na nakaranas mismo nun at isa pa, mahalaga sakin ang isa sa kanila.

"Mabait pa rin si Lord. Hinayaan niya kayong magkakilala pa rin :)."

"TAMA!!" ang energetic talaga nitong si Edward. HAHAHA.

--

The following days, okay naman. Madalas, nasa bahay si Edward, makikigulo, makikikain at kung ano pa. Yung mama din nila, dumadalaw sa bahay. Mukhang sampid nga lang ako sa kanila sa bahay kung tutuusin pero hindi nangyari yun kasi sobrang bait ng Mama nila.

Month of January is still counting. Malapit na naman Prelim Exams week namin, kasabay ng..

birthday ni Evo.

Gusto ko siyang i-surprise kaso... maaaapreciate pa kaya niya? Kahit hindi naman kasi kami, pero grateful naman ako dahil nagiging medyo friends na din kami.

OMG!

Birthday nga din pala ni Edward! 

What the!

Pano yun??

T-teka? Bat ba ko nagdadalawang isip pa?

(Si Evo mahal mo diba? -Konsensya 1)

(Baliw. Parehas mo silang kaibigan diba?-Konsensya 2)

WAAAAH! Ano'ng gagawin ko????

---

Author's Corner

January 30, last day ng prelims nila. Hanggang 12 lang din naman ang exam.

 "Teh, nakaisip ka na plano?" -Eunice

"HAHA. Hirap ng sitwasyon mo dre." -Sahchi

"Guys una na ko. May date pa kami ni Sweetiebeybs!"-Hya -____-

Yung totoo? Wala ng care kay Ces si Hya?? -_______-

"Bahala na mga tol."

O___________O -Ces

Paglabas ng room ni Ces, may nakalean sa pader na isnag dazling creature. Si Evo.

Lumapit ito sa kanya at bumulong, "6pm sa park. I'll wait." tapos, umalis na din ito.

O//O namula na lang muna si Ces bago magsink-in sa kanya ang sinabi ni Evo.

OhMyGosh!

Is he asking her for a date??

A date on his birthday??

Magkakabalikan na ba sila??

 [continuation at next parts]