Chapter 29
Sahchi's Corner
Heyo! Salamat naman at nagkachance akong ilabas ang side ko. Aba naman, lahat na sila may Corner, ako na lang waley!
By the way, I'm Sahchi. Pero my real name is Catherine Lavendino. Chos ko lang yng Canja dati pero alam naman nila Ces yung totoo xDD Why Sahchi? Wala na kayo dun.
Grabehan ang nangyari kay Ces ha. Lahat talaga kami nagworry nung bigla na lang syang bumagsak. Buti naman at okay na siya ngayon. Lagi nga lang tulala. Ok, anung meron? Nandito kami sa bahay nila, checking if she's fine enough.
"HUUUUUYY!!! TULALA KA NA NAMAN CES!" paggulat ko. The heck, anu bang problema nito? Okay naman siya dati ah, siya nga laging mataas ang energy. Aish.
"A-ah! W-wala ah! He-he-he. T-trip ko lang to. Hahaha!" okay, halatang pilit yung tawa nya. -_____-
"Ano bang problema mo, Ces? May sakit ka pa ba?*kapa sa mukha ni Ces* Oh, di ka naman mainit. Anyayari sa'yo?" tanong ni Eunice.
"Baka kabado sa June. Hahaha!" leshe ka Hya, maglaro ka na nga lang diyan ng tekken. xD
Ano nga bang meron sa June? Edi pasukan na. Ang O.A mo Hya, anong nakakakaba sa June? Haha. 1 week na lang kasi pasukan na. Oyea, 2ndyear na kame!!
Anyway, nasabi ko na bang may boyfriend ako? Ay, oo nga pala ngayon lang ako nagkaPOV. Hahaha xD yes, may lovelife ako nuh. He's name is Ian. Actually pupunta sya ditooo.. :"> Papakilala ko sya syempre.
*doorbell*
Oops, speaking of. Siya na yan! Agad ako lumabas at pinagbuksan ng gate. Oo, bahay ko to e. XDD
"Honey!" sinalubong ko siya ng aking power huuugggg. :">>
Pumasok na kami sa loob para ipakilala ko na sya sa mga bffs ko.
"Girls! I have to--"
"IAN?????"
"CES???"
O__________________O
"PINSAAAAAN!!!"
"Long time no see Ces! Kamusta ka na?!"
"Wait, magpinsan kayo??? How nice! Uhm, he's my boyfriend. :"> "
O_____________________O
"Nice! Swerte mo insan!" -Ces. Nagka-energy teh?
"He's so pogi!! Akin na lang!" wala ka talagang magawang matino Hya.
"Chee! Umayos nga kayo!" at tumawa naman sila. haha ibang klase.
"Oh, tama na yan. Let's eat." ay? nandito pala si Evo? xD di kasi nagsasalita e. lol.
We stayed there until maggabi na din.
---
Fast forward tayo. Pasukan na! Woohoo! Ayun, 2ndyr na ang tropa. Ganun pa din, mga baliw at kalog pa din. Walang pinagbago.
Ces' Corner
Haish. Ngayon ang start of classes. Yey! Second year na kami! Andito kami ngayon sa canteen. Break e.
Wala pa din silang alam sa sakit ko. Okay na naman ako e. Hindi na ko masyadong nahihilo pero once a week nagpapacheck-up naman ako.
"Ces! Lapit na birthday ah! Anu plano?" sabi ni Eunice.
"Oo nga pala Ces! 1 week na lang oh. "excited na pinaalala ni Hya.
Oo nga pla nuh? Hay, birthday ko di ko alam. Haha. Anu nga bang plano? Wala. Simpleng kainan na lang siguro sa bahay.
The first week of school ay masaya naman. Nakakabobo nga lang ang paulit-ulit na pag-introduce. -_____-
Okay, these days e parang lagi silang nagmamadaling umuwi lahat. Pagdating ko naman sa bahay, laging walang tao. E mas maaga naman uwi ni Evo kesa sakin e. Okay? Magkakasama kaya sila? Anu ba yan, di ako sinasama! Hmp. Pati si Karl at Bridge parang umiiwas din. Ano na naman bang ginawa ko?? Aish.
The day has come. Haha. Happy birthday Cecilia! Badtrip nga lang at may pasok. I checked my phone. Walang greetings from anyone. Okay. =[
Si Evo din di ako pinapansin!! Naluluha na ko dito oh. T.T
Pumasok na lang ako. Walang Eunice, Hya, Sahchi, Bridge at Karl na nagpakita saken. :(( Pati mga kakilala ko di din ako pinapansin! Birthday na birthday ko tas ganito. Whattagift. Pumasok na lang ako sa klase ko.
Dumating ang break at uwian na mag-isa lang ako. Hay, ang saya.
Pauwi na ko ng may nakita akong nagkakagulo sa may front gate. Pagtingin ko..
O______________________O
Evoooooo!!! (>.<)
Anung meron? May isa lang namang napakalakin tarpaulin na nagsasabing HAPPY BIRTHDAY CECILIA VICTORIA REYES at may napakalaking picture ko. Fudge. Kailangang full name ko?!
Naghalong galit at hiya ang naramdaman ko. Pero napalitan iyon ng ngiti at kilig ng tumayo sa harap ko and started strumming his guitar.
(KUNG AKIN ANG MUNDO - ERIC SANTOS)
Kung ako ang may ari ng mundo,
Ibibigay ang lahat ng gusto mo.
Araw-araw pasisikitin ang araw,
Buwan-buwan pabibilugin ko ang buwan,
Para sa’yo, para sa’yo…
Susungkitin mga bituin,
Para lang makahiling,
Na sana’y naging akin,
Puso mo at damdamin,
Kung pwede lang,
Kung kaya lang,
Kung akin ang mundo,
Ang lahat ng ito’y,
Iaalay ko sa’yo…
Kung ako ang hari ng puso,
Lagi kitang ipababantay kay kupido,
Hindi na luluha ang ‘yong mga mata,
Mananatiling may ngiti sa’yong labi,
Para sa’yo, para sa’yo…
Susungkitin mga bituin,
Para lang makahiling,
Na sana’y naging akin,
Puso mo at damdamin,
Kung pwede lang,
Kung kaya lang,
Kung akin ang mundo,
Ang lahat ng ito’y,
Iaalay ko sa'yo
Ohh… ohh…
Susungkitin mga bituin,
Para lang makahiling,
Na sana’y naging akin,
Puso mo at damdamin,
Kung pwede lang,
Kung kaya lang,
Kung akin ang mundo,
Ang lahat ng ito’y,
Ang lahat ng ito’y…
Gagawin para sa’yo…
Buong kanta nakatitig lang siya saken. Di ko feel yung tao sa paligid kasi ang alam ko kaming dalawa lang ang nandito. Kaming dalawa lang. At samin lang umiikot ang mundo. Siya lang yung nakikita ko. Yung gwapo niyang mukha.. Naiiyak na ko dito oh. Grabe, mahal na mahal ko talaga itong taong 'to.
Pagkatapos ng kanta, agad-agad ko syang niyakap. At umiyak.
"Sshhh.. Baby don't cry. I love you, okay? Happy birthday!" hinagod nya ung likod ko hanggang sa tumahan na ko.
"S-Salamat Evo.. Salamat.." I hugged him very tight.
Unti-unti ko nang naririnig ang hiyawan ng mga tao.
"KISS NAMAN DIYAAAN!!!"
Ay grabe, kiss ag--
Suddenly I felt his soft lips kissing mine.
"Ayieeeeeeeeeeee!!!"
At bigla na lang may humila sakin.
"Hya? Eunice?? San niyo ko dadalin?!" I exclaimed.
"SECRET!!!"
Aish.
Chapter 30
Ces’ CORNER
“Hay. Ang saya ko lang talaga kahapón. Super thank you sa inyo giiiiiiiiiiiirrrls! HAHAHAH!” Oo, sensya happy lang talaga. Nandito kami sa McDo ngayon, kumakain lang. Nag-quit na din sina Sahchi, Hya at Eunice. Okay na naman daw yung problema ni Eunice kaya di na niya kailangan mag-work :D
“Walang thank you thank you! May bayad iyon :P Mahal magpahanda ng party ano! Tapos yung pagod pa namin teh!” Grabe ka talaga Eunice -_____-
“HAHAHHAHA! Joooke lang ni Eunice iyon! Alam mo namang mahal ka namin Ces kaya namin ginawa iyon ;)“ –Sahchi . nag-wink pa ang loka. Naku, kung hindi ko lang din sila mahal eh! XDD
“Hay. Pero seriously, hirap nga mag ayos ng party. Oy, Bridge? Tahimik mo?” –Hya
“Kasi hiohkfdnmdkjcvh xvjfdhgiodugfddf Karl!” sabi ni Bridge habang ngumunguya iyan kaya hindi niyo maintindihan. Kami din eh
-___-
“Ano ba yan Bridge. Nakalimutan mo na ba ang salitang MANNERS?” –Eunice
Ngumuya naman agad si Bridge, uminom ng tubig at nagpunas ng bibig.
“Sorry na mga ateh. Ang sabi ko, si Karl kasi sabi sakin kahapón ang payat ko daw kaya eto ako ngayon, kumakain ng madami.” –Bridge
“Kaloka ka!” –kami nina Hya, Sahchi at Eunice.
“Hoy Ces. Baka gusto mo na magflashback? Hindi alam ng readers ano ba nangyari kahapon nung kinidnap ka namin.” –Eunice
“Oo nga. Oh, baka gusto mong kami na lang mag-flashback? I volunteer!” –Hya. Hyper much?
“Oo na sige na sige na. Eto na. Pero wag kayo makikinig ah??”
“Aye. Aye!” silang four.
F L A S H B A C K
“Mga teh. San niyo ba ko dadalhin?” Naka-blind fold na din pala ko. Nakakaloka talaga! Ano bang balak nilang gawin sakin?
Bigla naman tumahimik ang paligid. Di ko na gusto ang mga nangyayari.
Agad din nila kong sinakay sa van. Pano ko nalaman? Di ba sa Van naman madalas kapag kinikidnap? Haha. Hindi naman mukhang kotse kasi umakyat pa ko xDD
“Mga teh!! Anoooooobaaaa! Sumagot naman kayo, oh. Yoohooo!” Pero walang sumasagot. Takte, kabado na ako!
Napagod na rin ako magsalita kaya nanahimik na din ako. After siguro mga 30 minutes, tumigil na ang sasakyan.Tapos, inalalayan nila akong makababa.
Tapos, naglakad pa kami. Parang pumapasok kami sa isang bahay, and hanggang sa makapasok naman kami sa isang kwarto.
“Oh My Gosh! Ano’ng ginagawa niyo???Tulong!!” Alam niyo ba kung ano nang nangyayari? Ramdam ko! Ramdam na ramdam ko na may humuhubad sa suot kong damit!! HKLJHKSHDFKJSFA! Am I being raped?? Oh Lord, Help me T^T ayokong makuha nila ang pinakaimportante sa katauhan ko bilang babae.
“RAPE!RAPE! Tulungan niyo ko!!!” Tapos bigla na lang may nagtakip ng bibig ko.
Hay. Di ko na alam ang gagawin ko. Di ko na din namalayan na nakatulog na pala ko.
Pagkagising ko, hindi na ko naka-blind fold. Nakaupo ako sa isang silya, nasa isang kwarto ako, mag-isa. Tapos napansin kong may babae sa tapat ko.
”E-excuse me? Sino ka?“
O__o
Yung babae sa tapat ko, sinabayan yung pagbuka ng bibig ko nung nagsalita ako.
At maya-maya, narealize ko,
Ako pala yun ^___^ Sarry! Ang ganda ko lang kasi kaya hindi ko nakilala sarili ko! XDD
I’m now wearing a blue gown. Simple lang siya pero wag kayo, Kabog na kabog ang itsura ko dahil sa gown na ito! Sabayan pa nung suot ko ding light make-up! Ohmy >///< Natitibo na ko sa sarili ko! Mwahahahah!
Joooooke! xP sa tibo part xDDD
Lumabas na ko ng kwarto, pero sa paglabas ko ang dilim. Wala ding tao. Anobatalagangnangyayareee?
Naglakad-lakad ako. May konti pa naman liwanag. Hanggang sa mahanap ko na din kung nasaan yung switch ng ilaw.
“HAPPY 18th BIRTHDAY CES!” sabay-sabay na sabi ng mga taong nakikita ko ngayon sa harapan ko. Sina Eunice, Hya, Sahchi, Bridge, Karl, si Ian, si Tita, si Tito ni Evo, parents ni Evo tapos yung mga classmates pa namin nung highschool hanggang ngayong college at syempre, si Evo. 18 na nga pala ko. I forgot (><)
Lahat sila nakangiti sa akin.
Nangingilid na yung mga luha sa mata ko hanggang sa tuluyan na ko napahagulgol.
Agad-agad akong nilapitan nina Eunice, Hya, Sahchi, Bridge at Karl.
“Teh, alam naming masyado kang na-touched pero wag ka muna umiyak.”-Eunice habang hinahagod yung likod ko.
“Oo nga teh, you’ll ruin your make-up!”-Hya habang nakayakap na pala ko sa kanya.
“Tss! Tama na kasi, Ces.” –Sahchi
Then I heard someone who started strumming a guitar. Alam niyo na kung sino iyon, si Baby ko. Sino pa ba? ;)
Napapadalas ang kantahan namin, eh? xD
(Sundo-Imago)
Kay tagal kong sinusuyod
Ang buong mundo
Para hanapin,
Para hanapin ka
Nilibot ang distrito
Ng iyong lumbay
Pupulutin, pupulutin ka
Sht lang. Damang-dama ko yung kanta. Naka-upo na kasi ako dito sa unahan nug stage kung saan tumutugtog/kumakanta si Evo.
Sinusundo kita,
Sinusundo...
Sundo daw?? XDD
Asahan mo(Asahan mo) mula ngayon
Pag-ibig ko’y sayo
Asahan mo (Asahan mo) mula ngayon
Pag-ibig ko’y sayo
Evo! Asahan mong pag-ibig ko’y iyong iyo din! :“) Gustong gusto ko sabihin iyan kaya lang ayoko naman masira moment niya na serysosong kumakanta habang nakatitig sakin!
Sa akin mo isabit
Ang pangarap mo
Di kukulangin
Ang ibibigay
Isuko ang kaba
Tuluyan kang bumitaw
Ika’y manalig
Manalig ka..
Sinusundo kita
Sinusundo...
Asahan mo (Asahan mo) mula ngayon
Pag-ibig ko’y sayo
Asahan mo (asahan mo) mula ngayon
Pag-ibig ko’y sayo
Pag-ibig ko'y sayo
Matutunaw na ko!!!!
(Asahan mo)
Handa na sa liwanag mo
Sinuyod ang buong mundo
Maghihintay sayo’ng sundo
Asahan mong, mula ngayon pag-ibig ko’y sayo
After niya kumanta. Bumaba na siya ng stage at dali-dali akong nilapitan at niyakap.
“Nag-b-blush ka, Baby.” Bulong niya sakin. I could feel his breath touching my skin! (>///<)
Yung tibok ng pusok ko, feeling ko naririnig na niya din dahil sa lakas ng tibok nito.
“Yung tibok ng puso ko, naririnig mo ba? Sobrang lakas kasi. At yung iyo, alam mo bang dinig ko din.“ Bulong niya din sakin.
Matutunaw na ko, Ugh! (>///<)
Teka, Edward Cullen statue? (is that you?)
“Oy. Hindi ako si Edward Cullen.” Kitams! Nababasa niya nasa isip ko!!
-
Sinunod naman ang ceremony ng debut ko. Kasama yung 18th roses at mga chuchu XD sorry ah, dami kasi :DD Nandito din pala si Sir Neil at isinayaw din niya ko :”””””> Sana hindi nakahalata si Evo na kinikilig ako! HAHAHA!
After ni Sir Neil, si Karl naman.
“Ces, ang ganda mo ngayon.” Si Karl na iyan. Sumasayaw na kami ngayon.
“Thank you, Bessy.”
“Okay ka na ba?” tinutukoy niya yung sakit ko.
“Oo okay na okay ako. By the way Karl, thank you ha. Sa pagtago ng secret na ito.”
“Psh. Kung di lang kita mahal eh, pero hindi ko maipapangako sayong maitatago ko iyon forever.”
“Malaki tiwala ko sayo, Karl.”
“Tingnan mo si Evo. Namumula na sa selos.” Tss. Iniba niya usapan!
Tiningnan ko naman si Evo at tama siya! HAHA! Cute lang ng Baby ko :”)
Bigla naman akong hinalikan ni Karl sa forehead ko.
And all of a sudden, nasa harap na pala namin si Evo.
“Ehem. Ehem.” Si Evo na iyan xD
At iyon, binigay na ko ni Karl kay Evo at kami naman ang nagsayaw :”))
Sakto namang tinugtog ng banda na ngayon ko lang din napansin xD yung Make You Feel My Love ni Bob Dylan.
When the rain is blowin' in your face
And the whole world is on your case
I could offer you a warm embrace
To make you feel my love.
At hindi lang kami basta magkaharap ni Evo ngayon, dahil bigla na lang niya ako niyakap. Syempre, niyakap ko na din siya :”) Pero sumasayaw pa din kami :) Bale, nakasandal na yung ulo ko sa dibdib niya ;))
When the evening shadows and the stars appear
And there is no one there to dry your tears
I could hold you for a million years
To make you feel my love.
“Dinig mo na ba ulit ang tibok ng puso ko?”-Evo
“Oo. Amp ka. Pinapakilig mo na naman ako.”
“I just want to make you feel my love.” Anyenye. Ginaya yung sa kanta pero eto si ako, kinilig pa din!
I know you haven't made your mind up yet
But I would never do you wrong
I've known it from the moment that we met
No doubt in my mind where you belong.
I'd go hungry, I'd go black and blue
I'd go crawlin' down the avenue
No, there's nothin' that I wouldn't do
To make you feel my love.
"Gusto ko sabihin sayo kahit paulit-ulit na mahal na mahal kita." -Evo
"I love you more." -ako ;)
Though storms are raging on the rollin' sea
And on the highway of regrets
Though winds of change are throwing wild and free
You ain't seen nothin' like me yet.
“Ces, mahal na mahal talaga kita.”
“Mahal na mahal din kita, Evo.”
“Huwag na huwag mo ko iiwan ah? Di ko kakayanin yun.”
“Same here.” Promise, Evo. Lalabanan ko itong sakit ko. Kakayanin ko ito.
I could make you happy, make your dreams come true
Nothing that I wouldn't do
Go to the ends of the Earth for you
To make you feel my love.
(Next Song: You and Me-LIFEHOUSE)
What day is it? And in what month?
This clock never seemed so alive
I can't keep up and I can't back down
I've been losing so much time
"Tandaan mo itong araw na ito, Ces ah."
"Ano ka ba. Syempre naman. Hinding-hindi ko makakalimutan itong araw na ito."
Cause it's you and me and all of the people
With nothing to do, nothing to lose
And it's you and me and all of the people
And I don't know why I can't keep my eyes off of you
“Ces, isipin mo. Ikaw at ako lang ang nandito ngayon.”
“Yun naman ang nasa isip ko kanina pa, eh.” ^__^
All of the things that I want to say
Just aren't coming out right
I'm tripping on words, you got my head spinning
I don't know where to go from here
"Hindi man ako magaling magpahayag kung gaano kita kamahal, sana malaman mo pa rin na mahal na mahal talaga kita."-Evo
"Oo naman, alam ko iyon. Enough na naman din lahat ng pinaparamdam mo sakin. Enough na sila para malaman kong mahal mo talaga ako." -ako
Cause it's you and me and all of the people
With nothing to do, nothing to prove
And it's you and me and all of the people
And I don't know why I can't keep my eyes off of you
Something about you now
I can't quite figure out
Everything she does is beautiful
Everything she does is right
Nanahimik na lang kami habang nasa ganoong pwesto pa rin kami. Damang-dama namin yung kanta.
Cause it's you and me and all of the people
With nothing to do, nothing to lose
And it's you and me and all of the people
And I don't know why I can't keep my eyes off of you
Hanggang sa yung mga paa ko hindi na naman umaayon sa akin. Oh, please. Huwag naman po ngayon : (
“Ces? Okay ka lang?”
“S-sorry nawalan lang ako ng balance.” I made it. Nagsinungaling na naman ako. And then, I managed na umayos na.
You and me and all of the people
With nothing to do and nothing to prove
And it's you and me and all of the people
And I don't know why I can't keep my eyes off of you
What day is it? And in what month?
This clock never seemed so alive
Saktong natapos ang kanta, nagyaya ng umupo si Evo. Baka daw napapagod na ako.
Kumain na lang din kami, at kaloka! Sinubuan pa ko ng Baby ko :”)
After ng party, paunti-unti nang umaalis ang mga bisita. Binati na lang din nila ko ulit then umuwi na sila.
“Uwi na tayo, Baby?”
“Hm, Sige” and I smiled.
Bigla niya naman akong binuhat. Alam niyo yung buhat ng Groom sa Bride nya? Ganon :”)))
“Ano ka ba, Evo. Ibaba mo ko! Nakakahiya!” Nandito na din kami sa may parking area.
O///O bigla niya kong hinalikan!
“From now on, iyan na ang gagamitin kong way para tumahimik ka naman.” Sabay nag-evil grin pa siya.
“Perv!”
Ano pa nga ba? Bigla uli ako hinalikan!
E di, tumahimik na ko. -___- Tapos, nandito na kami sa loob ng sasakyan ngayon.
Bigla siya humarap sa’kin! (><)
Yun pala, aayusin lang yung seat belt ko.
(A/N: Oh, Bakit parang disappointed ka?)
Moment namin ito, Author. Wag na makisali!
Nagsimula na siyang mag-drive. Tahimik lang kami pareho hanggang sa makarating kami sa bahay.
Binuhat niya ulit ako nung katulad nang kanina. ;)
Tapos, dumirecho kami sa kwarto ko O__o
Sabay inihiga din niya ko sa kama ko.
Tapos bigla na naman ako niyakap (>////<)
“Ces, don’t worry. You’re now 18.” Then I heard him smirked. Again, I could feel his breath touching my skin! O///O
“UWAAAAAAAAAA!!!!!!! WAAAAAAG EVOOOOO!!”
Pero syempre Joke lang yun. Di ko talaga yun sinabi.
Nagwawala lang ako sa loob loob ko pero eto ako, nakatulala lang sa kisame habang nakayakap pa rin siya sakin.
(O///O) Author! HELP! Kailangan ko kayo ngayon!
(A/N: Che, di ba sabi mo kanina, moment niyo iyan? E di iyan inyong inyo na! Di na ko e-extra :P Babush!)
Eh??
--
Chapter 31
Ganoon pa rin ang set-up namin. Nakayakap pa rin siya sa’kin while he’s on top of me. Tss. Ang bigat niya, ah -_____-“
T-teka, bakit biglang uminit yung pakiramdam ko? Pinagpapawisan na yata ko.
“E-evo? Eh, ano naman kung 18 na ko?” pa-inosente effect pa ko…
Tapos, Lesheng puso pa ito, ang lakas na naman ng tibok >///<’
Lub.dub.lub.dub.lub.dub
“Ssssh. Don’t call me that, just call me Baby. And what I’m telling is, Ugh! I just can’t say it! Alam mo na naman ang ibig sabihin non eh. ” O///O Ano ba talagang nangyayari sa kanya ngayon? Hindi ako pwede magpatalo! Kunwari, hindi ko alam ibig niya sabihin! Tama! Tama! Hwaiting, Ces!!!
“B-baby? Ano bang nangyayari sa iyo?” Inosente ako ! Wu!
Bigla naman siyang kumalas sa pagkakayakap niya sa’kin.
Nakaharap pa rin siya sakin ngayon, nasa ibabaw ko pa rin siya, support niya yung dalawang kamay niya na nasa magkabilang side ko.
O///O
Namumula na ko, as in!
Pero, seryoso yung mukha niya.
Para siyang bata na nagmamakaawang ibigay sa kanya yung gusto niya.
Magkatitigan lang kami ngayon.
Pinagmamasdan ko na ngayon ang gwapo niyang mukha.
Medyo singkit ang mga mata niya na nakatitig pa din sakin, parang ang sarap din pisilin yung cute niyang cheeks, ang tangos din ng ilong niya, ang pula ng mga labi.
Napalunok ako.
Ano ba itong naiisip ko?
Parang gusto ko kasing halikan ang lahat ng parte ng mukha niya.
Shuccckkkkssss. Ano ba!!!
Nagwawala na naman ako sa loob-loob ko.
Teka, ano ba? Naglalaro na naman kami ng titigan??
“You lost.” Sabi niya then his lips formed a smile. Napakamakahulugang ngiti! Wu~ lalim.
“E-eh?”
“Kanina pa gumagalaw yung mata mo. As if you’re memorizing every part of my handsome face.”
“Tss! Hangin mo talaga kahit kailan.”
“Bakit? Mali ba ko?” Tss! Pigilan niyo ko! Pigilan niyo ko !!! Matatamaan na talaga sakin ito!
Bigla ko siyang tinulak para maka-upo ako.
“Tss.”-Evo
“Ano ba yang tss tss na iyan??”-ako
“Ang daya mo.”
“At baket?”
“Nasa’n na yung prize ko?”
Prize??hanudawyuuun??
Bigla siya namula ^///^ Kyaaaaa!! Kawaii~
Magkatabi na lang din kami ngayon, umayos na din siya.
Parehas kaming nakasandal sa headboard ng kama.
---SILENCE---
“Tsss!!!” O__o Ano problema ng katabi ko? Bigla-bigla na lang nag-tss.
Tss? Word of the night??
O///O
Nagulat na lang ako ng bigla na lang na, nasa harap ko na siya.
Then he suddenly cupped my face.
“Cecilia Victoria Reyes, I’m asking for my prize!” he said with full authority.
“W-what?” at bakit nag-i-ingles kami ngayon? Epistaxis!! WAAAAH~
“I’m asking for this.” Mabilis niyang sabi iyon at bigla na niya kong hinalikan with his eyes closed.
So, eto pala ang sinasabi niyang prize. Oo nga pala, ganito pala kapag natatalo sa titigan game namin.
I closed my eyes.
I responded to his kisses.
Ipinulupot ko ang braso ko sa kanya.
As if, ayoko matapos ang halik na iyon.
O////O
Ansavee ko?
Bigla naman siyang nakaramdam at itinigil na din yung halik.
Bigla na din siyang umayos at umupo sa tabi ko.
“I’m sorry.” Sabi niya.
Tapos bigla na lang siyang bumaba sa kama at akmang lalabas ng kwarto.
Pinigilan ko siya.
I held his wrist.
“Wait, Evo. Please,
…Stay.”
-////- Okay. Alam ko, obvious na obvious na yung pamumula ng mukha ko.
“Okay!” ^____^V
Teka, nag-V sign ba siya??
Sabihin niyo??
OO nga!
WAAAH! Ang cute ng baby ko!
Nandito na uli kami sa kwarto.
O///O
Ngayon, feeling ko malapit na ko mag-laway dito.
Kadurdur ko, nubayan >///<’
Eh, sino bang hindi?
Si EVO kasi!
He suddenly removed his suit then he unbuttoned his polo under and removed it.
WAAAAAHHH!
My innocent eyes nakita na naman ang oh-so-hot katawan niya!
Naalala ko nung nagkasakit siya, oo nakita ko na iyan pero, bakit iba pa rin epekto sa’kin?
Yung kaniyang A-B-S! SIX PACK! waaah! Biceps! Muscles! UWAAAHHH! ><
“Baby? Okay ka lang ba?”
Bigla lang naman siya lumapit sa’kin ulit habang tina-tap tap yung pisngi ko.
Bigla siyang tumawa. -__-“
“HAHAHAHAHAHAH! Ang lakas talaga ng epekto ko sayo! Mahal na mahal talaga ko ng baby ko! HAHAHAHAH! Ang cute mo Baby!”
Then he gave a peck on my cheeks.
Bigla ko napapikit! WAAAH! Di ko na keri, eh!
“Oh? Bakit nakapikit ka na? Ano ka ba, Baby. Makikita at makikita mo rin naman ito eh, mahahawakan mo pa.. lalo na kapag dumating yung araw na ikakasal na tayo.” ^___________^
“HAHAHAHAH! Dumilat ka na diyan! Eto na, papasok na ko sa banyo!” –patuloy niya. Pigilan niyo sabi ko! Mauupakan ko na ito
-_____-++
“HAHAHAHAHAHAH!” tumatawa pa rin siya sa C.R. Geeeeeeez!
Natapos ang seremonya. After niya maligo, ako naman ang sumunod. Hayyy. Ang saya lang.
Tapos, tabi na uli kami natulog. Oo, tulog lang.
Pero nauna siya ngayon.
At eto ako,
hay, tinulugan na ko. Magkayakap na pala kami uli ngayon.
Medyo kumalas ako sa yakap para titigan ung mukha niya. Ilang beses ko na bang tinitigan ang mukha nya habang tulog sya? Haha, madaming-madaming beses na. Ang perfect kasi talaga ng mukha nya. Akalain mo, mahal na mahal ako nitong gwapong nilalang na ito. Ni hindi ko pinangarap na magkaroon ng ganitong boyfriend. Oops, FIANCE pala. Kyaaaaaa~!! :"))
Unti-unti kong nilapit ung mukha ko sa kanya and I kissed him.
"Mahal na mahal na mahal kita Evo.. Maraming salamat sa napakagandang regalo na binigay mo kanina. Ikaw ah, pwede ka na maging artista sa di mu pagpansin sakin kaninang umaga. Haha. "
Dinikit ko yung noo ko sa noo nya. Ang gwapo nya talaga, shemai. >///
Di ko kayang iwan 'to.
"Evo.. Lalaban ako ha.. Para sayo.."
Then suddenly my tears fell.
"Wag mo kong iiwan ha? *hikbi* Di ko kaya.. Di ko kakayanin.. *hikbi* Mahal na mahal kita, alam mo ba yun..? Gusto kong ikaw na ung makasama ko habambuhay.. *hikbi* Ikaw yung gusto kong kasama tumanda.. Alam mo bang napakasaya ko nung sinabi mong mahal mo ako? *hikbi* Maraming salamat kasi pinaramdam mo sakin ung pagmamahal na hindi ko naramdaman galing sa mga magulang ko.. Alam mo bang atat na atat na kong pakasalan ka? *hikbi* Masaya naman tayo dba? Pero bakit ganun, sa'kin pa nangyari to.."
Napahagulgol na ko pero pilit kong pinipigilan para hindi siya magising.
Then I decided to give him a long and passionate kiss.
"I really really love you Evo.. Thanks for this night."
And I fell asleep hugging him.
End of Flashback
"Kyaaa~!!! Ang sweet nyo talagaaa.. What a perfect couple!" tuwang-tuwang sabi ni Eunice after kong ikwento sa kanila yung nangyari kgabi.
"Oo nga teh! Pakasal na kaya kayo? Hahaha!" Oo Hyacinth, ikakasal naman talaga kami. :">
"T-teka? Nakinig kayo?" bawal nga sila makinig kasi malalaman nila yung tungkol sa sakit ko :((
"Don't worry teh.hindi naman talaga kami nakinig pero alam namin na nakakakilig naman talaga yung nangyari sa inyo kagabi." -Sahchi
"ah, buti naman! O ikaw naman Hya. Kamusta na kayo ni Manesca? Sinagot mu na?" tanong ko.
"Eee. Ayun nga e. Nagtampo ata sakin. "
"Hala girl. Anyare?" tanung ni Sahchi.
"E, ewan ko dun. Wala naman akong ginagawa e. Bigla na lang syang naging ganun.."
"Hay nako teh. Kulang lang sa lambing yan." -Eunice
"Nice Eunice! Gumaganooon!!" sabay naming sabi ni Sahchi. xD
Nagtawanan kaming apat. And ayun, mukhang okay na din si Hya.
---
Tuloy ang buhay. Ayun, may pasok na naman. At lalong naging sweet ata sakin si Evo? :"> Laging nakahawak sa kamay ko e. Hindi naman kami dating ganto. Ayaw nya daw kasi akong pakawalan kaya ganun. Ang korni! Haha. Pero benta. :">>
PDA na nga kami e. Haha. E panu ba naman, laging nkayakap sa bewang ko. Tapos maya-maya mangingiliti. Naglalaro pa din kami nung titigan. Remember? Nagpapatagalan kami tumititig sa isa't isa at kung sino ang makatagal, may kiss. Haha wala lang magawa e. xD Ang hilig nyang kinakantahan ako. Sino bang babae ang hindi kikiligin sa ganito? Magfiancee na nga kami pero nililigawan pa din nya ko. :">> Tapos hihiga sya sa lap ko para matulog. Haha! Ang takaw talaga neto sa tulog. xD
Pag uwian naman, sabay din kami umuwi. Pagdating sa bahay, magluluto sya. Tas magtutulungan kami sa mga assignments o project. Pag wala na kaming magawa, movie marathon naman. Andaya nga e, laging horror pinapanuod namin! Napakaperv tlga nun.
Lagi na nga pla kami tabi matulog. Pero walang something ha! Bata pa kami. xD
(a/n: weh? 18? bata? sinong niloko mo Ces? xD)
Wag ka nga! Wala naman talaga e! adik ka author. Hahaha.
"Baby ko.."
"Hmm?"
"I love you."
Ang adik din nya magsabi ng "I love you Baby ko." haha. Edi syempre kilig. :">>
Minsan nga nagpaplano na kami para sa future. haha. xD kung ilan ung gusto naming maging anak.. Hay. Sana umabot pa ko sa ganun.
Wala pa ding nkakaalam ng sakit ko. Si Karl pa lang. Papunta ako ngayon sa ospital para magpacheck-up. Hay, sana wala na to.
"Uhm, dok. Kamusta na po yung sakit ko?" kinakabahan kong tinanong si dok.
"Ces, I'm afraid lumala yung sakit mo. Kailangan mo na magpa-confine."
"Dok, ayoko.." tumulo na yung luha ko.
"Ces, mas lalong lalala ang sakit mo kung di ka magpapa-confine. Kumakalat na yung mga infections sa atay mo. At pag kumalat na talaga, kailangan mo na magpa-liver transplant."
Bumuhos natalaga yung luha ko. Shemaiii.
“Pero, dok…Baka makuha naman po sa gamot..” pagmamakaawa ko.
Kumuha siya ng ballpen at niresetahan ng gamot.
Inexplain niya naman sakin kung pano inumin yung mga yun.
“Inumin mo yang mga gamot na iyan. Makakatulong, pero di ko maaassure kung puede kang gumaling.”
“Salamat po, Dok.”
Umalis na ko sa hospital.
CHAPTER 32
Oh sige na, oo na. Malala na nga yung sakit ko.
Kasasabi nga lang ng doctor na, hindi na makukuha sa gamot eh.
Tsss!
Naglalakad ako ngayon, di ko alam kung saan ako dadalhin ng mga paa ko.
Buti na lang wala din akong pasok ngayon.
Matagal ko na din namang tanggap yung sakit ko.
Pauli-ulit lang din ang tanong sa isip ko.
Bakit ako pa?
Yun lang din naman ang gusto kong malaman.
“Ate, ate, bili po kayong sampaguita.”- sabi ng batang kumausap sakin.
Batang babae. Ang dumi ng damit niya, punit punit na din halos. Gusgusin din ang mukha niya’t katawan.
“Ah, sige bigyan mo ko ng dalawa.”
Binigyan niya ko, binayaran ko na din siya.
Ang batang iyon, sa murang edad, nagta-trabaho na.
Naranasan ko din ang hirap pero hindi sa ganoong kamurang edad.
Ngayon alam ko na, ang swerte ko din pala kahit papano.
Nandito na din pala ko sa tapat ng simbahan.
Pumasok na ko.
Lumuhod ako at nagdasal.
“Lord, Sorry dahil inakala kong ako ngayon ang pinakamalas na tao sa mundo. Hindi pala. Hindi lang din kasi ako ang may dinadalang problema ngayon. Marami din pong iba, yung iba nga mas mahirap pa ang pinagdadaanan nila. Imbes na magreklamo, dapat pala na magpasalamat na lang ako sa inyo. Kahit na nawalan ako ng mga magulang sa murang edad, nariyan naman ang Tita ko na nag-alaga sa’kin at binigyan niyo rin ako ng mga kaibigan. Kahit na, iniwan na din ako ng Mama ko, nandiyan naman ang nakilala niyang Tito ni Evo na naging dahilan din para makilala ko ang pinakamahalagang tao sa buhay ko ngayon. Si Evo po.”
Then a tear stung in my eyes hanggang sa nagtuloy-tuloy na sila sa pagtulo.
“Lord, thank you sa pagbigay sa’kin ng pagkakataong makilala sila, lalo na si Evo. Lord, mahal na mahal ko iyong taong iyon. Paano na lang kapag namatay na ko? Sobrang masasaktan po iyon. Sobra, sobra. At ayaw ko pong mangyari iyon. Kaya sabihin niyo Lord, dapat po bang layuan ko na siya hangga’t maaga pa? Hangga’t kaya ko pa? Nang sa gayon, mas madali siyang makaka-move-on kung sakaling dumating yung time na mawala na ko.”
EVO’s CORNER
“Nandito ako ngayon sa room. Nag-d-drawing kami ngayon. Baka nakalimutan niyo ng archi ang course ko at sinabi ko sa inyong magseseryoso na ko sa pag-aaral mula ngayon. Kaya pwede ba, mamaya na lang ang corner ko?”
“Pare, sino kausap mo?” Si Isiah iyan, blockmate ko. Yung iba, Ivin naman ang tawag sa kanya.
Eh? Narinig niya sinabi ko?
(A/N: Oo, di mo ba nakita? May quotation marks sa sinabi mo, oh.)
Psh. Sorry naman!
“Uy, Pare? Nababaliw ka na?” Si Erick naman iyan. Pero, Galids tawag namin sa kanya. Ewan ko ba. HAHA!
“Ah, H-hindi. Huwag niyo kong intindihin.”
“Okay.”-sagot nilang dalawa.
Buti na lang di makulit itong dalawang ito. HAHA!
---but I need to be next to you (need to be next to you)
oh I, oh I
I need to share every breath with you (share every breath with you)
oh I, oh I
I need to know I can see your smile each morning---
Ringtone ko iyan. Iyan kasi yung unang kanta na kinanta sa’kin ng baby ko eh :“)
From: Baby CES ^^
Baby ko, AMISYOU!!! :* Date tayo after class ha! Abangan na kita sa tapat ng room niyo sa last subject niyo ;)
I love you :*
Mwaaaa! :*
-END-
O///////////////////////O
Ang baby ko ba ang nag-text? At nagyaya ng date??
Binasa ko ulit yung text.
From: Baby CES ^^
Baby ko, AMISYOU!!! :* Date tayo after class ha! Abangan na kita sa tapat ng room niyo sa last subject niyo ;)
I love you :*
Mwaaaa! :*
-END-
Isa pa nga :”)
From: Baby CES ^^
Baby ko, AMISYOU!!! :* Date tayo after class ha! Abangan na kita sa tapat ng room niyo sa last subject niyo ;)
I love you :*
Mwaaaa! :*
-END-
Isa pa! :”))
From: Baby CES ^^
Baby ko, AMISYOU!!! :* Date tayo after class ha! Abangan na kita sa tapat ng room niyo sa last subject niyo ;)
I love you :*
Mwaaaa! :*
-END-
WAAAAH! Gusto ko pa basahin! HAHA. Ang bading ko na dahil sa Baby ko.
HAHAHAH! Pagpasennsyahan niyo na ang in-love! : )
Sorry Girls ah, kay Ces na talaga ko. ^___^
-AFTER CLASS NI EVO HANDSOME-
(A/N: Nagpalit ka na ng surname? Kailan pa? Tss puwede bang ang ipalit mo na lang diyan ay MAHANGIN? Para EVO MAHANGIN ?)
Puwede ba author, huwag mo na sirain ang mood ko. Ang saya-saya ko, eh.
Last subject namin, Differential Calculus. Chicken lang naman itong subject na ito, eh. Tanaw ko na si Baby ko sa labas ng room namin. Ayoko na siyang paghintayin!!
Tumingin ako sa oras, 15 minutes pa -_____-++
Ayoko na! Di ko na paghihintayin si Baby ko!!
Bigla akong tumayo.
“Oh, Mr. Benitez? May problema ba?”-Prof Nap.
“Ah, Sir. May emergency po kasi sa bahay. Puwede po ba mauna na ko umuwi?”
“Emergency? Oh, gusto mo lang makasama na ang girl friend mo?” sabi ni Sir Nap sabay tingin sa labas kung saan naroon si Ces.
“AYIEEEEEEEE!” hiyawan ng buong klase sa pangunguna ni Bridge.
“Ah, S-sir.” Ano ba? Wala kong maisip na palusot.com!
“Okay, pagbibigyan kita ngayon pero ngayon lang iyan, ah. Kaya gora na!” t-teka, sinabi ba ni Sir ang salitang Gora?
“Thank you, Sir!” kinuha ko na ang bag ko at kumaripas na ng takbo papunta sa Baby ko.
I gave her a peck on her cheeks na nakapagpamula na naman sa kanya. ^_________^
“Ano ba iyan nasa school ganoon ang asal nila. Ano ito? PBB TEENS??” dinig ko na sabi ng napadaan na estudyante.
“Ikaw, Evo ah! HAHA! Pero pagbibigyan kita ngayon. ^___^” sabi niya sabay hawak sa kamay ko.
O-okay! Ang sweet talaga ng Baby ko ngayon ^___^
I intertwined my fingers with hers.
“Baby, saan mo gusto pumunta? *u*” sabi ni Baby ko with her eyes twinkling. HAHA! Ang cute, eh!
“Ikaw ba?” I have to act cool pa din xD
“Hmm… …… … …. … Gusto ko pumunta ng beach!”
“Beach? Okay, Baby ko : ) “
“YEY!!” at ayun siya, nagtatatalon na sa tuwa na parang bata ^^
Umuwi na muna kami sa bahay at nag-ayos ng mga dadalhin. Balak namin mag-overnight doon dahil weekends naman bukas, so okay lang.
Pagkatapos, sumakay na kami ng sasakyan.
Sa biyahe, magkahawak-kamay pa din kami.
Sobrang sarap naman sa pakiramdam ng ganito.
I smiled at her.
She smiled back.
Ang swerte ko talaga sa babaeng ito.
“Baby ko, I love you!” –Ces
“I love you more.” Reply ko. ^^
Sa wakas, nandito na kami!
Sa Batangas kami pumunta, sa haba ng byahe, nakatulog na nga ang Baby ko, eh.
Tinititigan ko siya sa pagtulog, para talaga siyang ángel.
Angel na hulog sa’kin ni Lord.
Ang habang pilik mata niya. Hinawakan ko ito.
Ang tangos din ng ilong, ang sarap pisilin xD
Mapupulang pisngi.
Pinkish na labi na ang sarap talaga halikan.
Our faces are now just two inches apart.
Bigla siyang dumilat.
Pero hindi ako lumayo sa mukha niya.
Ganoon pa rin ang set-up namin.
She smiled.
Ang isang smile na nakakatunaw.
I automatically smiled back.
Siya lang talaga ang nakakagawa sakin ng ganoon.
Then, she gave me a quick peck on my lips.
I smiled again.
“ah, eh tara na Baby ko! HAHA! Labas na tayo ng sasakyan at marami pa tayong aayusin ^___^”-Ces
“Okay.”
Umayos na kami at kinuha ang mga gamit namin bago lumabas ng sasakyan.
May bahay kami dito sa Batangas kaya dito ko siya niyayang pumunta.
Gabi na nga rin pala dahil malayo ang binyahe namin.
Pagkapasok ng bahay, dumirecho siya sa kusina.
Maliit lang ang bahay kung tutuusin kaya nakita niya agad ito.
Dinala ko naman sa kanya yung mga binili naming pagkain on the way.
Mga ready to eat na ang mga binili namin.
Ininit na lang niya ang mga ito.
Pinapanuod ko lang siya ngayon habang hinahanda ang mga pagkain.
Misis na misis ang dating niya ngayon.
Di na ko makapaghintay na pakasalan siya.
Mahal na mahal ko, eh.
At oo, siguradong sigurado na ko na siya ang papakasalan ko, set asiding na fixed marriage thing.
Ang paliwanag na kasi ng parents ko, ni Tita at ng Tita niya, kami pa din naman ang magdedesisyon kung itutuloy namin ang kasal o hindi.
Pero, no backing out. Sisiguraduhin kong magpapakasal kami after naming grumadweyt.
Pero, mukhang ayoko na patagalin pa. Ang haba pa ng 4 years eh.
“Ready na ang pagkain! ^__^”
Kumain na kami at nagsusubuan kami ngayon! HAHAHA! Malapit na nga yata kaming langgamin eh. Hindi dahil sa kinakain naming pagkain, kundi dahil sa sweetness ng pagmamahal namin.
Ang daldal pa niya sobra. Kung ano-anong napagkukuwentuhan namin habang kumakain. HAHAHAH!
Pero I like it, I love it because I love everything about her.
After kumain, ako na ang naghugas ng pinggan.
Dumirecho muna siya sa sala at nanood ng tv.
Grabe, comedy show yata yung pinapanuod niya dahil tawa siyang tawa.
“HAHAHAHAHAHHA!” oo, siya yan. : )
Patapos na ko sa paghuhugas ngayon. At medyo nagtataka din ako dahil biglang tumahimik.
Dahil sa pagtataka at di ko alam pero bigla kong tinamaan ng pag-aalala, dali-dali ko siyang pinuntahan sa sala.
Nasa tabi na niya ko ngayon, nakahiga siya sa sofa at pinagpapawisan siya.
Teka, she’s trembling. Ano bang nangyayari sa kanya?
“Ces, Ces, Baby ko, okay ka lang ba? Ano’ng nangyayari sayo?”
Pero, hindi siya makasagot at tuloy pa rin sa pangiginig ng katawan niya.
CHAPTER 33
Kinuha ko ang phone ko at akmang tatawag ng doctor.
“E-evo, huwag ka ng tumawag ng doctor. O-okay lang ako.”
“Pero Ces?”
“Promise.” She smiled. “I’m okay.”
Binuhat ko na siya at inihiga sa kama.
Kumuha ako ng bimpo at pinunasan ang pinagpapawisan niyang mukha.
Kumuha na rin ako ng batsang may tubig at ipinunas uli sa kanya.
*gulp*
Pinagpapawisan na din ang buong katawan niya.
Paano ba iyan?
Ces’ CORNER
Nagising ako na magkatabi kami ni Evo sa kama.
My head resting on his arms.
Tulog pa siya. Ang cute cute niya talaga matulog!
Pinagmamasdan ko na siya ngayon.
Ang guapo talaga oh…
Kaya lang, konting oras na lang ang natitira at hindi ko na muling masisilayan ang gwapong mukha niya.
Ang mukha ng taong mahal ko.
Inatake na naman ako ng sakit ko kagabi.
Mabuti na lang at napigilan ko siyang humingi ng tulong sa doktor.
Umupo na ko at nag-unat-unat.
At napansin kong, O____O
Iba na ang suot kong damit! T-teka! Bakeeettt?
“WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!”
EVO’s Corner
Nagising ako sa sigaw ng Baby ko.
Napatakip na lang ako ng tenga bigla. Grabe naman kasi.
“Ano ba Ces? Bakit ka sumisigaw diyan? Di ka pa ba nasanay na palagi na lang tayo tabi matulog?”
“EVO!! SABIHIN MO! ANONG GINAWA MO SAKIN HABANG TULOG AKO!” nudaw?
Napansin ko naman ang itsura niya ngayon. Namumula siya tapos, naka-cross ang parehong kamay sa dibdib niya.
*evil grin*
“Ano’ng ningingiti ngiti mo diyan EVO??”
Gumapang ako papalapit sa kanya hanggang sa na-corner ko na siya.
“Baby ko, nakalimutan mo na ba ang nangyari sa’tin kagabi?”
“A-anong nangyari??”
Tapos, bigla na lang siyang napatingin sa labi ko at napalunok. HAHAHA!
“You wanted to do it again?”
“E-eh?”
I kissed her on her lips.
She responded to my kisses.
Then, our kisses became deeper.
Pero, bigla siyang tumigil.
“E-evo. Di pa kasi ako nag-too-tootbrush at ikaw din kaya!!”
Tapos bigla siyang tumakbo papunta sa CR ng kwarto.
HAHAHAHAHHA! Grabeeee!
Kaya lang, disappointed ako dahil naputol yung kiss -_____-++
“KYAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHH! TARA EVO! SWIMMING NA TAYO!”
Nandito na kami sa beach. Grabe, parang bata ang baby ko. Ngayon lang ba siya nakakita ng beach? HAHAHAH!
Wala pa masyadong tao ngayon dito dahil maaga pa.
O///O
Bigla niyang hinubad ang suot niyang t-shirt.
*gulp*
Ang sexy ng Baby ko. O////O
Tapos, hinubad na din niya yung suot niyang shorts.
O///O
Naka-two-piece siya.
“CECILIA!!!” bigla kong sumigaw sa galit na tono.
“Baket Baby ko?” she said in a seductive voice.
T-teka! Ano ba naman ito!
Bigla kong pinulot yung hinubad niyang mga damit sabay abot sa kanya.
“ISUOT MO ULIT IYAN!” sabi ko ulit.
“Eh? Bakit? Di ba ko sexy? Tsaka, Evo… mag-s-swimming po tayo! Tapos, sabi mo kanina, nangyari na naman din kagabi yung something diba!”
Eh? Naniwala siya dun?
“Mag-eexplain ako pero isuot mo muna iyan!” Buti na lang wala pang masyadong tao ngayon kundi, mapapaaway ako nito sa mga titingin sa Baby ko.
Sinuot naman niya. Mukhang natakot na sa’kin.
“NAKAKAINIS KA!” sabi niya pagkatapos niayng suotin yung mga damit niya.
I hugged her.
“Ces, wala tayong ginawa kagabi. Humingi lang ako ng tulong kay Aling Rosa, yung kapit-bahay natin dito, para mapapalitan ka.” I explained her.
“Alam ko naman, eh.” She said.
Kumawala siya sa yakap. “HAHAHAHAHAH! AKALA MO HA! IKAW NGAYON ANG NALOKO KO! ANO?? XDD”
Tapos sumugod na siya sa dagat.
Hay, ang baby ko talaga.
Hinubad ko na ang suot kong t-shirt at pumunta na sa kanya.
Ang saya.
Nakalubog lang kami sa tubig, nagbabasaan, naghahabulan.
Ang saya niyang pagmasdan habang tumatawa.
“EVO!! ANG DAYA MO! ISUOT MO TSHIRT MO!” bigla siyang umahon sa tubig at sinabi iyon habang nakapamewang.
But instead of answering her, I hugged her.
CES’ CORNER
Bigla niya kong niyakap. O///O
I could feel his skin kahit nakasuot ako ng damit eh kasi naman! Siya eh, hindi naka-tshirt!
Pero, ayoko. Ayokong kumawala sa yakap na ito.
I hugged him back.
EVO’s CORNER
I could feel that she’s hugging me back.
Then, suddenly she faced me.
“Evo, I love you. I love you. I love you. I love you.” She then caressed my face. “Mahal na mahal kita, Evo. Sobra sobrang mahal kita. Ang laki laki ng pasasalamat ko sa Diyos dahil binigay ka niya sa’kin para mahalin ako. Ang swerte swerte ko alam mo ba iyon?”
“Ce-.” Napatigil ako sa pagsasalita dahil she gave me a peck on my lips.
“Ako muna magsasalita, please? Evo, I love you talaga. Sana lagi mong tatandaan iyan.” Napansin kong may lungkot sa mga mata niya. “Kahit ano’ng mangyari sa hinaharap sana pakatandaan mo lang na mahal kita. Mahal na mahal kita.” A tear fell from her eyes. “Ano ba ito, napapaiyak na tuloy ako sa sobrang saya. Oo, tama dahil ito sa saya alam mo ba iyon? Sayang dinudulot mo sakin tuwing kasama kita. Tuwing magkasama tayo, ang saya saya ko talaga. Iniisip ko nga, sana forever na lang tayong ganito. Kaya lang, sabi nga nila Forever is just a word. Nakakainis sino ba kasi nag-imbento ng forever? E, ang daming naloloko dahil sa salitang iyon.”
I felt uneasiness sa mga sinasabi niya. Parang… parang may gusto siyang iparating.
“Ces, believe me. We could believe in the word, forever. Basta, magkasama tayo.”
“O sige, sabi mo eh. Pero hindi na naman mahalaga kung totoo man iyong salitang iyon o hindi. Ang mahalaga, dumating ka sa buhay ko at hanggang ngayon kasama kita. Mahal na mahal kita.” She said it while looking into my eyes.
“Mahal na mahal din ki-“
She’s now kissing me.
I am kissing her back until our kisses became deeper.
Ipinulupot niya ang kamay niya sa leeg ko.
We are now kissing passionately.
No word can express how much happiness I feel everytime I am with this woman.
---
CHAPTER 34
EVO’s CORNER
Monday again! HAYY! Parehas nga pala kami may pasok ni Ces ngayon.
O___O Bakit wala na siya sa tabi ko?
Pagtingin ko sa oras, 9:00 am na!
Hehe. Maaga nga pala pasok niya ngayon. Eh, ako 10:00 am pa.
Hay. Ang saya ng buhay ko ‘no? Iniisip ko nga, kung magpropose na kaya ako sa kanya? Tutal, ganoon din naman yun, para na kaming mag-asawa. Ang di na lang namin ginagawa ay yung something na dapat na ginagawa lang ng mag-asawa talaga.
Hayy.
CES’ CORNER
Oo, alam kong normal day ngayon pero para sa’kin hindi.
Nandito na kami ngayon sa klase. As usual, ang boring na naman.
Tumingin ako sa kaliwa ko, ayun si Shane na may hawak na libro. Kunwari lang iyan na nagbabasa ng lecture namin ngayon pero ang totoo, props lang niya yung libro dahil pangtago lang iyon sa pocketbook na binabasa niya ngayon. Naku! Si Shane talaga. Hahahaha. Bakas naman sa mukha niya na kinikilig siya sa binabasa niya. Si Eunice naman kasi! Nagdala na naman ng pocketbook at ipinahiram sa block mates namin katulad nina Cath Alexia, Justine Mae, Em at si Shane nga. Adik talaga : ))
Sa harapan ko naman naka-upo sina Erika at Alex. At alam niyong ginagawa? Ayun, nagd-drawing na naman ng kung ano-ano. Naku, ito talagang dalawang ito sobrang nagkakasundo at isa sa mga pinagkakasunduan nila ay ang pag-d-drawing.
Hay. Ito namang katabi kong si Eunice, hawak-hawak ang phone niya na nakatago sa ilalim ng mesa. At ayun, nagbabasa ng wattpad. Mukhang binabasa niya ngayon yung Somewhere Down The Road na sinulat niya under Love Our Blog Post. HAHAHAH! Check out niyo daw yung story niya. Finished na yun ^___^
Tapos, sa kanan namin ni Eunice nakaupo sina Sahchi at Hya. Pinaglalaruan na naman ni Hya yung buhok niya at nakisali si Sahchi. T-teka! May hawak na gunting si Sahchi! At akmang…. WAAHAHAHAHAH! Ginupit ni Sahchi yung buhok ni Hya! Ang adik!
“WAAAAAAAAAAH!” sigaw ni Hya kaya nakuha niya ang atensyon ng buong klase.
“S-sorry po Ma’am Nicole!” sabi niya at buti mabilis niyang naitago ang buhok niyang ginupit ni Sahchi.
Pinalagpas naman ni Ma’am Nicole yung ginawa ni Hya. Aba dapat lang kasi minsan lang din naman siya mag-klase sa’min eh xDD
LUNCH BREAK
Nagyaya naman ang girls ng block namin na kumain sa labas ng school dahil nagsasawa na kami sa lasa ng mga pagkain sa cafeteria kaya ayun sama-sama ang girls ng block namin ngayon.
Inorder nina Eunice at Erika ay pork sisig na naman. Tapos sina Pycan, Charm at Alex naman, lechong kawali. Si Cath Alexia Spicy squid fried rice naman. Si Charina at Em naman, tapsilog. Si Justine Mae at Claudine naman, Tuna sisig. Kami naman nina Sahchi at Hya ay chicken sisig. And the rest follows ^__^ Aba, masyado na kong observant, eh! :D
“WAAAH! Ang anghang!” napatingin kaming lahat kay Cath Alexia, kasi naman may nakain daw siyang sili. Pero ayun, on the rescue si Kuya na binigyan agad siya ng Mountain Dew.Hay.. Catherine Alexia Domenique talaga. Haba ng pangalan niya nu? Hahahaha.
“HAHAHAHAHA!” ayan na. Si Alex na iyan at kapag tumawa iyan wala nang tigil iyan. Tapos, nagtawanan na kaming lahat.
----
Hay. Ano kayang gagawin ko mamaya? Parang di ko kayang gawin yung plano ko.
After class, nagpaalam na agad ako kina Hya at Sahchi. Kailangan ko na kasi umuwi. Gagawin ko na yung plano ko. For good naman ito, eh.
EVO’s CORNER
Hay. Mas maaga uwian nina Ces ngayon kaya for sure naka-uwi na yun. Di kami magkakasabay : (
Ngayon pa lang uwian namin, eh. Ayan nga 6pm na at tapos na ang klase.
Nagpaalam na ko kina Bridge at Karl at dali-daling umuwi. Miss ko na Baby ko, eh ^_______^
*Sa bahay
“Baby,I’m HOOOOOOOOOME!”
Pero walang sumagot. Hm?
Pumunta ko sa kwarto ni Ces. Wala siya.
Baka naman nasa kwarto ko? Hehehe.
Pero wala din.
Hinanap ko na siya sa bawat corner ng bahay pero wala.
Wala akong nakitang Ces.
Karl’s CORNER
Eto na ko sa bahay. Kakatapos ko lang ihatid si Bridge sa kanila, hahaha :”)
Binuksan ko na ang pintuan ng bahay at laking gulat ko dahil hindi ito nakalock.
Pumasok na ko at nakita ko si Ces na nasa tabi niya ang ilang maleta.
Tumingin siya sakin gamit ang mapupungay niyang mga mata.
“Ano’ng ginagawa mo dito Ces? At bakit may mga maleta kang dala?” tanong ko.
“Karl. Kailangan ko nang hiwalayan si Evo.” Direcho niyang sabi.
“Ano’ng sinasabi mo?”
“Di ko siya kayang saktan. Pero di maiiwasan yun dahil nga sa sakit ko. Kaya naisip ko na…”
“Na ano? Na mas mabuting layuan mo na siya ngayon? Dahil kung ngayon mo siya lalayuan, kapag nalaman na niya ang sakit mo kinalaunan, hindi na siya masasaktan kasi nakamove-on na siya sa pag-iwan mo sa kanya ngayon?” Oo, inaamin ko. Ang mean ko habang sinasabi ko kay Ces ito ngayon, pero gusto ko lang kasing idilat niya ang mga mata niya.
“Oo. Tama ka.” Pilit na niyang pinupunasan ang bawat luhng pumapatak mula sa mga mata niya ngayon. Oo umiiyak na siya.
Iniharap ko siya sa’kin at hinawakan ko ang magkabilang balikat niya. “Ces, makinig ka naman.”
“Nakikinig ako.”
“Ces, nakikinig ka nga pero hindi mo naman binubuksan ang puso mo para makinig sa’kin.”
Patuloy lang sa pagtulo ang mga luha niya.
“Ano’ng akala mo, Ces? Na hindi siya masasaktan sa ginagawa mo ngayon? Na hindi siya masasaktan ngayong lalayo ka sa kanya?”
“Mas mabuti nang masaktan siya ngayon para sa oras na-“
“Na malaman niyang may sakit ka, di na siya gaanong masasaktan?” pagpatuloy ko sa sinasabi niya. “Ces, paulit-ulit naman tayo, eh. Pero hindi mo iniintindi ang sinasabi ko. Psh! Ang cliche naman ng nangyayari ngayon. Well, ikaw lang naman ang bida sa storyang ito na may pagka-cliche na sa huli ay magkakasakit at ganito nga ang gagawin nung character mo.”
“K-karl? Puwede bang hayaan mo na lang ako sa desisyon ko?” pagmamakaawa niya.
“Ces, ayoko. Ang gusto ko lang ngayon ay ang intindihin mo ang mga sinasabi ko dahil hindi ako tulad ng mga character sa isang cliche na istorya na susundin ang lahat ng sinasabi mo. Ces, tama nang itinago ko ang tungkol dito. Dapat nga, hindi ko na lang ginawa iyon.”
“K-karl..please?”
“Ces, alam mo bang nagpapaka-selfish ka ngayon?”
Lumayo siya sakin bigla. “Oo, alam ko. Pero masama bang magpaka-selfish kahit minsan lang? Kahit ngayon lang naman? Buong buhay ko, hindi ko naranasang magpaka-selfish at alam mo iyan, Karl! At oo sige na katulad na ko ng mga character sa mga cliche na istorya. Pero eto, nangyayari siya sakin ngayon at naiintindihan ko na sila kung bakit ginagawa nila iyo para sa taong mahal nila.”
Lumapit ako sa kanya. “Ces, makinig ka naman, oh.”
Nakarinig naman kami ng bukas ng pintuan.
May nagbukas ng pintuan ng bahay.
Nakaharap ako kay Ces, at si Ces ang nasa direksyon ng pintuan.
Tumingin siya sa direksyong yaon at bakas sa itsura niya ang pagkagulat.
Titingnan ko na sana kung sino iyon pero bago ko pa man gawin iyon,
Bigla na lang akong hinalikan ni Ces.
--
CHAPTER 35
Evo’s CORNER
Nag-aalala na ko, wala na din kasi sa closet niya ang mga damit niya. Sino ba namang hindi mag-aalala diba? Kung ang fiancee mo ay walang pasabi na aalis.
Saan naman kaya pumunta si Ces? Tinawagan ko na din si Bridge at pinatawagan ko na din sina Eunice, Hya at Cath pero hindi din nila alam kung nasaan siya.
Si Karl naman ngayon ang tinatawagan ko.
Pero hindi niya sinasagot.
Masama na ang kutob ko kaya napagdesisyunan kong puntahan na si Karl sa bahay niya.
Wala namang masama di ba? Magkaibigan naman kami di ba?
Wag kayong mag-isip ng kung ano-ano ah. May tiwala naman ako kay Ces, eh. Malaki tiwala ko sa kanya dahil mahal ko siya.
Mahal na mahal to the point na hindi ko makakaya kapag iniwan niya ko.
Nandito na ko sa tapat ng bahay. May naririnig akong parang nagtatalo.
Medyo bukas ang pintuan kaya binuksan ko na at di na ko kumatok.
Dahil na rin siguro sa pag-aalala.
Pero di ko inaasahan ang nakita ng dalawang mata ko.
Si Ces…
…kahalikan si Karl?
Sa tingin niyo, ano’ng dapat maramdaman ko sa mga oras na ito? Ang babaeng mahal na mahal ko, kahalikan ang best friend niya. Ano’ng dapat kong maramdaman? Magalit? Oo, yan ang una kong naisip. Nagagalit ako.
Pero sinabi ko na naman sa inyo, may tiwala ako sa kanya. Kaya pipigilan ko sarili ko na magalit.
“Ces?” sa wakas, nakapagsalita na ko.
She stopped kissing Karl. Kitang-kita ang gulat sa mukha niya pero bigla na lang din siyang ngumiti.
Pero, alam ko na hindi iyon natural na ngiti. Parang sinasadya niyang isuot ang mga ngiting iyon sa labi niya.
Si Ces ba ito?
“Oh, Evo!!! Nandito ka pala!” sabi niya sabay lapit sa’kin.
“A-anong ginagawa mo dito sa bahay ni Karl?” tanong ko at napansin ko na rin ang mga maleta sa tabi niya. “At bakit may mga maleta dito?”
“Evo, let’s end this. Let’s break up. Ayoko na sayo.”
Ano? Ano’ng sabi niya? BREAK-UP? AYAW NA NIYA SAKIN?
I held her wrist. “Baby ko, ano bang sinasabi mo? Tara na nga umuwi na tayo. Maiistorbo pa natin si Karl dito.” Sabi ko sabay kuha na din nung mga maleta.
“Let go of me!” sabi niya sabay bawi ng wrist niya mula sa pagkakahawak ko.
“And don’t you ever call me Baby ko. So GROSS!” Si Ces ba talaga itong kausap ko? Sa tingin ko hindi.
“Sabihin mo Ces, ano’ng problema? May nagawa ba ko? Bakit mo sinasabi ang lahat ng ito ngayon?” sobrang dami ng katanungan sa isip ko pero iyan lang ang nagawa kong itanong.
“Ang sabi ko, ayoko na. Mag-break na tayo. Hindi na kita mahal. Oh, let me rephrase that. Hindi naman kasi talaga kita minahal.”
Hindi niya ko minahal? So ano, pinaglaruan lang niya ko?
“Siguro tinatanong mo na sa sarili mo kung pinaglaruan lang kita?” tinignan niya ko sa mga mata ko.“Tama ka. Pinaglaruan lang kita. At oo sige aaminin ko, sobrang nag-enjoy ako’ng paglaruan ang isang Cassanova na tulad mo. At akalain mo yun. Nahulog ka talaga sakin? Nagbago ka pa nga dahil sakin diba?“
“Nagsisinungaling ka. Alam ko Ces, kung nagsisinungaling ka o hindi. Sinasabi ng mata mo na wag akong maniwala sayo. Dinidikta ng puso ko na magtiwala ako sayo. Alam kong tuwing sinsabi mong mahal mo ko, nanggagaling iyon sa puso mo. Tuwing tinitgnan mo ko sa mga mata ko at sinasabi mong mahal mo ko, alam kong totoo iyon. Oo, isa kong Cassanova kaya alam ko kung nakikipaglaro lang ba sakin ang isang babae o hindi.“
Bigla siyang tumawa. “Wow. Ang gandang talumpati, Sir! Hahaha. Pero lahat ng sinabi mo, palagay mo lang iyan. Kilala din kita at masasabi kong mas kilala kita. Sarili mo lang ang pinaniniwalaan mo simula’t simula pa lang di ba? Kaya hindi na ko magtataka kung ayaw mo nga maniwala sa sinasabi ko ngayon.”
“Ces, tama na. Please, tumigil ka na sa kahibangan mo!” –Karl
“Karl, wag na wag mong pagtaaasan ng boses si Ces.”
“Psh! Evo, lahat ng sinasabi ni Ces ngayon-“ –Karl
“Karl ano ka ba!” Ces said while wrapping her hands around Karl’s waist. “Sabihin na kasi natin kung ano talagang relasyon natin.”
“CES PLEASE!” kumawala si Karl kay Ces.
“Nakita mo kaming naghahalikan Evo, di ba? Ano pa bang kailangan mo? Bakit ayaw mong maniwala? Dahil mahal mo ko? Pwes, sinasabi ko sayo. Hindi ko kailangan ng pagmamahal mo. Iyong-iyo na iyan. Ngayon alam mo na ang pakiramdam ng mga babaeng sinaktan mo noong isa ka pang Cassanova. Tapos na ko sayo, Primitivo.”
“Alam kong may matinding dahilan kung bakit mo ginagawa iyan.”
Sa mga oras na to, ang kailangan ko lang gwin ay magtiwala pa rin sa kanya.
“Psh. Kung ayaw mo maniwala, e di huwag. Pinaglaruan lang kita. It’s normal. Normal lang na paglaruan ng isang tao ang puso ng iba. Katulad ng ginagawa mo dati diba? Kaya kung pwede, please? Umalis ka na lang. Sinasayang mo ang oras ko.“
“Evo, mabuti pa ngang umalis ka na lang muna.“ –Karl
“Oh, wait. About sa kasal nga pala natin, pina-cancel ko na siya kay Tita and pumayag na siya. Wala nang kasal na magaganap dahil tapos na tayo.“
CES’ CORNER
Umalis na si Evo pagkatapos kong sabihin iyon.
Nakakatuwang isipin na talagang mahal niya ko. Lahat ng sinabi ko sa kanya, hindi niya pinaniwalaan. Ang laki ng tiwala niya sakin. Alam kong mahal na mahal talaga niya ko. Pero, kailangan kong gawin ito.
Parang hinihiwa ang puso ko sa sobrang sakit tuwing nakikita siyang nasasaktan katulad kanina. Pero kailangan kong pigilan ang sakit na nararamdaman kong ito.
Kailangang kamuhian niya ko hangga’t maaari. Kailangan magalit siya sakin.
Pero, ang tigas ng ulo niya. Ayaw niya taggapin lahat ng sinasabi ko.
Ano’ng dapat kong gawin?
“Wag ka Nang umiyak diyan.”-Karl. Oo nga, di ko napansing umiiyak na pala ko.
“Ang kailangan mong gawin ay kung ano yung tama.“
Tama? Ano nga bang tama? Ito ang sa tingin kong tamang gawin pero…
...ito nga ba ang tama?
“Mukhang hindi na kita mapipigilan sa desisyon mo. Nakita mo na naman na kung gaano siya nagtitiwala sayo dahil mahal na mahal ka niya. Hindi nga ako nagkamaling sa kanya ka ipagkatiwala. Alam kong alam mo na kung ano talagang dapat gawin. Pero, ayoko na ring makialam. Ikaw lang ang makakagawa kung ano ang dapat.“
Niyakap ko na lang si Karl habang umiiyak.
[continuation at next parts]
--
No comments:
Post a Comment